Kievitsbloem

Welkom in het gastenboek van Mirjam

Hieronder staan de berichten 44 tot en met 20 van de 69 berichten.
Schrijf een berichtje voor Mirjam

Bericht: Hallo Marja,

Ik heb je verhaal gelezen, grotendeels heb je me gisteren al verteld en dat stond ook in je geschreven stuk van dit verhaal, ik vind dat je dat knap gedaan hebt, echt mijn petje voor af, wou toch even zeggen dat ik hem had gelezen,

Liefs Henriette
Geschreven door: Henriette op 8 juli 2004 om 12:11 PM
Bericht: hallo, ik ben een moeder van 23 jaar, en heb twee zoontjes van bijna 3 en bijna 1 jaar. ik ben erg geschrokken van je verhaal. hoe kunnen ze in godsnaaam zo met mensen en met je dochter omgaan. als je de andere verhalen leest, van deze tijd is er een wereld van verschil. ik wilde alleen even zeggen dat ik je toch heel veeel sterkte toewens, want dit blijft altijd steken. je hebt dit helemaal niet menswaardig kunnen afsluiten. ik hoop voor je dat je toch de rust en kracht vindt.
Geschreven door: marleen op 6 januari 2004 om 10:50 PM
Bericht: Lieve Mirjam*,
een kindje zo volmaakt en zoveel harten al geraakt. Je voelt de liefde die ze voor ja hadden door jou verhaal te lezen.

Lieve Marja en Goos,
Onbegrijpelijk hoe dat in die tijd ging, zelf heb ik 2 kindjes verloren in de afgelopen 2 jaar. Heb altijd al de foto's van onschatbare waarde gevonden, maar nu helemaal na het lezen van jullie pagina over je oudste dochter Mirjam*. Knap hoor hoe je het toch een plekje hebt kunnen geven.

Veel liefs Esther, mama van Plopje* en Mirthe*
Geschreven door: Esther op 1 december 2003 om 3:11 PM
Eigen website: http://www.lieve-engeltjes.nl/engeltje/PlopjeEnMirtheW/index.html
Bericht: Hallo,

Ik heb even met volle aandacht jullie verhaal gelezen.
Mij is namelijk een beetje het zelfde overkomen als jou,alleen mocht ik het wel even vasthouden op een alluminium schaaltje.
Het is al wel 18 jaar geleden dat me dat is overkomen maar ik kan het elke dag nog zo voor me halen.
Tegen mij werd gezegd door de telefoon dat ik maar moest gaan liggen ik zal wel een blaasontsteking hebben.
Uiteindelijk heb ik me zus weer laten bellen en gezegd dat ze moest komen dat ik heel veel pijn had.
Oke daar kwam ze aan,gaat even luisteren en ik kon gelijk bij haar in de auto en naar het ziekenhuis.
Ik was op 3 dagen na 27 weken zwanger.
Oke aangekomen in het ziekenhuis stond er gelijk een gyaecoloog aan me bed en nog een.
Toen werd er gezegt dat het dus niet meer leefde.
Ja en toen... ik liet me achterover in me bed vallen en daar kwam een partij bloed zoveel dat het tegen de muur op zat.
Weer een gyaecoloog aan me bed ,dus drie.
Alles en iedereen zat eronder en ik schreeeuwde het uit.
Ik bleef maar schreeuwen haal het eruit.
Met het idee dan redden ze hem wel.
Natuurlijk ging dat niet en ze konden het ook niet halen door de druk wat erop stond.
Dat was 's nachts om 3 uur.
's middags om 13.00 uur ben ik bevallen van een zoontje.
Ik was er niet bij met me hoofd want ik kreeg zoveel medicijnen dat ik het benul niet eens had wat er aan de hand was en ook omdat ik zoveel bloed was verloren en niet eens me arm meer kon opbeuren zo zwak was ik.
Ze hadden mij al opgegeven en me niet naar een ander ziekenhuis gebracht.
Maar ik ben er nog.
Gelukkig heeft me vader verder alles geregeld om het toch te begraven,waar ik niet bij kon zijn. (helaas)
Het kindje is gestorven omdat de moederkoek had losgelaten en dus is gestikt. (was ook helemaal blauw)
Ow ik zie het dagelijk nog voor me.
Ja en dan komt het he ,je mag het geen naam geven ,ja je mag het aangeven op het gemeentehuis als doodgeborene.
Later toen ik op het kerhof kwam en bij het graf stond kwam er een man naar me toe en die zei tegen me,sorry maar je mag er geen bloemen op leggen.
Dus ik vraag ,waarom niet?
Het was een gemeentegraf en daar mag je niks mee omdat er dus nog een bij in lag.
Van me spaarcentjes die ik had heb ik het oplaten graven en het over laten leggen.
Dus ik heb nu een eigen graf.
KAAL ja zo mag je het wel zeggen het is KAAL geen steen ja ik heb er een boompje opgezet dat is wat ik mocht doen.
Dus geen naam geen steen alleen een herrinering die ik nooit zal vergeten.
Een jaar later was het zo als ze met 27 weken dood worden geboren mag je het een naam geven en ook een steen erop.
Dit is iets wat ik natuurlijk nooit vergeet dat ze het een jaar later wel mochten doen en ik niet.
Het is nu 18 jaar later en heb nu een gezonde dochter van 7 jaar.
Wat een rot zwangerschap heb ik gehad zeg,als ze maar even niet bewoog dan was ik alweer aan het drukken om d'r te laten bewegen.
Dat is me duur komen te staan want de eerste anderhalf jaar van d'r leven heeft het zo goed als niet geslapen.
Telkens als ze even sliep dan was ik bang, durfde haar niet aan te raken ging heel veel lawaai maken zodat ze maar weer wakker werd.
Deze site heb ik van een kennis gekregen anders had ik nooit geweten dat er ook maar iets zou bestaan voor zoiets als wat wij hebben meegemaakt.
Hopelijk gaat het je goed nu en gun je heel veel geluk.

Groetjes Lida
Geschreven door: Lida op 3 november 2003 om 10:30 AM
Bericht: Wat verschrikkelijk dat er vroeger zo mee omgegaan werd. Wat nou, betere verwerking?? Het is van onschatbare waarde als je tenminste nog iets hebt, een foto of voet en handafdrukjes. Goed dat jullie haar een naam hebben gegeven, ze weet dat jij haar met liefde hebt gedragen.
Veel sterkte!
Sandra, mama van Lisanne, Lars,Luc en *Lex.
Geschreven door: sandra buiten op 12 september 2003 om 09:40 AM
Bericht: ik heb je verhaal gelezen en ben er echt van aan gedaan.hoe is het mogelijk dat dokters en dergelijke zo gevoelloos kunnen zijn. ik ben blij voor jullie dat je na die jaren haar eindelijk haar naam hebt kunnen geven.
Geschreven door: tamara op 9 september 2003 om 7:21 PM
Bericht: Wat goed dat je dat toen zo gedaan hebt!
En wat een verschil met nu!
Kan me de boosheid van ouders heel goed voorstellen als
ze lezen hoe nu met een doodgeboren kindje wordt omgegaan.
Het is niet eerlijk eigenlijk: die arrogantie van doktoren.
Dan spreek ik me matig uit.
Geschreven door: Hanneke op 28 juli 2003 om 02:08 AM
Bericht: Wat goed dat je dat toen zo gedaan hebt!
En wat een verschil met nu!
Kan me de boosheid van ouders heel goed voorstellen als
ze lezen hoe nu met een doodgeboren kindje wordt omgegaan.
Het is niet eerlijk eigenlijk: die arrogantie van doktoren.
Dan spreek ik me matig uit.
Geschreven door: Hanneke op 28 juli 2003 om 02:06 AM
Bericht: Lieve Mirjam Rianne.....

lief mooi meisje...wat fijn dat je pappa en mamma je een naam en een plekje hebben kunnen geven.....je zult vast heel trots op zo'n lieve pappa en mamma zijn......

Lieve Marja en Goos.....

Allereerst heel erg bedankt voor jullie lieve woorden in Gosse's gastenboek....
Jullie verhaal is ook erg aangrijpend, mooi dat mirjam nu deel uitmaakt van jullie gezin....k'weet ook zeker dat ze bij jullie
Geschreven door: Jolanda op 16 juni 2003 om 2:31 PM
Eigen website: http://www.lieve-engeltjes.nl/engeltje/GosseB/index.html
Bericht: Ik ben exact net zo oud als jullie Mirjam. Op de dag af. Soms vraag ik me af, waarom deze dingen voorkomen. Waarom is mijn moeder het geluk van maar liefst 7 gezonde kinderen wel gegund. Ik ben nummer 6. En mocht jullie eerste kindje niet leven. Het komt waarschijnlijk neer op de standaard zin dat de wereld niet eerlijk verdeeld is. Dat mijn tweede naar Rianne is, maakt het dat ik me erg met Mirjam verbonden voel, ondanks dat ik haar helemaal niet ken. Binnenkort krijg ik mijn eerste kindje. Ik hoop dat ik net zo bevoorrecht ben als mijn eigen moeder, of dat ik me er anders zo door heen mag slaan als de vele ouders die op deze site staan. Liefs Annabel
Geschreven door: Annabel op 6 juni 2003 om 3:21 PM
Bericht: lieve mirjam*

Wat kun jij trots zijn op jouw vader en moeder zeg.Het zijn zulke fijne,warme mensen.Ik denk dat jij zit te genieten boven.Het veulentje dat geboren is heeft de mooie naam noah* gekregen en is vernoemd naar een vriendje bij jou in de hemel.Het is heel bijzonder en ik hoop dat alles goed gaat en het een heel mooi sterk paard word.
Ik hoop dat jullie het fijn hebben met zijn allen boven,en ons beschermen voor de moeilijke tijden.
Een knuffel voor jou en je famillie

monica mamma van jenna en kyara*& noah*
Geschreven door: monica op 13 mei 2003 om 12:39 PM
Bericht: ik vond het een pragtige website .
het was ontroeren mooi , met al die mooie liefde volle verhalen en gedicheten .
al het geschreven tekst kwam uit liefde .
liefde voor een kind een schepsel dat geboren of ongeboren was .
het was liefde voor allen die lief hebben , die het geven en die het nemen !!!!!!!!!!!
liefs nina cioa
Geschreven door: nina op 2 mei 2003 om 8:39 PM
Bericht: beste mensen,
ik heb met veel verdriet jullie verhaal gelezen,we hebben dit ook doorgemaakt,we verloren na 5 maanden zwangerschap een tweeling,twee jongetjes,en als reactie kregen we er zijn al 2 gezonde zonen,waarom dan verdriet over deze miskraam.ze zijn ook verbrand met het ziekenhuisafval,we hebben ze ook nooit mogen zien,en behalve de ziekenhuisrekening hebben we geen enkele tastbare herinnering.maar in mijn hart leven ze verder,en na al die jaren voel ik nog de pijn van toen.
Geschreven door: vandertaelen greet op 1 mei 2003 om 00:48 AM
Bericht: Vandaag heb ik jullie verhaal over Mirjam gelezen en jullie wens om haar als jullie oudste kind te laten registreren. Uit ervaring weet ik dat dit kan. Ik ben 23 jaar uitvaartverzorgster geweest en heb dit enige keren mee gemaakt en die aangifte verzorgt. Ga met jullie trouwboekje naar de burgelijke stand in de plaats of gemeente waar Mirjam geboren is en doe aangifte van geboorte van een levenloos geboren dochter. Geef daarbij ook haar namen door.
Mocht het niet lukken, hieronder mijn E-mailadres. Ik wens jullie en jullie kinderen alle goeds toe.
Geschreven door: Aleid Been op 30 april 2003 om 9:18 PM
Bericht: Lieve Mirjam Rianne,

Het is pasen, feest van leven, overwinning over de dood.
Jou ouders en *Hansje hadden zoveel liever jullie zelf zien groot goeien. Voor ons zal het altijd een vraag blijven: waarom niet Heer? Lief meidke, gelukkig is de hoop jullie nooit echt te verliezen, de troost van pasen, dat naast jullie namen (*Mirjam Rianne, *Hansje en zovele engeltjes)die in ons hart gegrifd staan, namen die gelijk zijn aan eeuwige liefde, we jullie ooit eens in onze armen mogen sluiten.
Geschreven door: Anneke Feenstra op 21 april 2003 om 00:49 AM
Bericht: Marja
Ik kom via de page van Hansje op deze pagina.
Meisje ik heb met verbijstering je verhaal gelezen.
Waar ik helemaal van ben ontdaan is dat Mirjam gewoon in een verbrandingsoven is gegaan.
Ook Michelle en Wendy is dit lot begaan.
En dan maar tegen ons zeggen dat dit met liefde is gebeurd.
O ik ben nog zo boos als ik dit weer lees.
Sorry dat ik hierover begin maar ik merk dat me dit nog steeds pijn doet.
Ik vind het goed van je dat je deze pagina heb gemaakt.
Misschien kom ik ooit ook zo ver dat ik dit kan doen voor onze meisjes.
Geschreven door: Tonnie en Adriaan van Aar op 15 april 2003 om 7:55 PM
Bericht: Lieve Marja en Goos

Woorden schieten hier tekort

Ineens was het voorbij
Ineens is er geen later

De zon, en de maan
de hele wereld staart mij aan

Ineens is er een leegte in je hart
en voel je met elke zucht die vreselijke smart

de leegte is ontzettend groot
een stukje van jezelf is dood

maar nooit zullen we Mirjam Rianne vergeten
dit wilde ik je even laten weten

Liefs Jannie
Geschreven door: Jannie van Galen op 6 maart 2003 om 12:33 PM
Bericht: Heb net jullie verhaal gelezen en de tranen schieten in mijn ogen. Wat moet dat moeilijk zijn, om zo een plaatsje voor jullie Mirjam te vinden, de manier waarop er indertijd mee om is gegaan... afschuwelijk. Ik heb heel veel verdriet om het overlijden van onze Tibo, maar de fantastische steun die ik heb gekregen van mijn gyn., de dokter en het ziekenhuis hebben mij ontzettend geholpen het een plaatsje te kunnen geven. Ik kan alleen maar een klein beetje voorstellen hoe het voor jullie moet zijn. We mailen samen op LE7 en daardoor weet ik dat Mirjam ondertussen een plaatsje heeft gekregen en eigenlijk een beetje 'opnieuw geboren' is, wat doet dat goed!
Sterkte!
Geschreven door: Suzanne op 1 februari 2003 om 12:56 PM
Bericht: hoi meisie.

Ik wilde je even wat vragen. Ik weet dat je nu wel even stiekum over mijn schouder zit mee te lezen. Gisteren is de oma van Nicky bij jullie gekomen . Zul je een beetje op hun letten de komende tijd?

dikke knuf van mama
Geschreven door: mama op 20 januari 2003 om 12:43 PM
Bericht: wat fijn dat jullie je kindje op deze manier een plekje hebben kunnen geven ,van binnen blijft ze ook altijd voor altijd met jullie verbonden,
zij is ook degeen die je ouders heeft gemaakt heel bijzonder
wens jullie een goed leven toe met jullie gezin en Mirjam in jullie hart
Geschreven door: margrithe op 22 december 2002 om 00:54 AM
Bericht: Hoi Mirjam,

Volgens mij zit jij dagelijks op een wolkje geweldig trots te zijn op die lieve ouders van je.....
Geschreven door: Monica op 20 december 2002 om 12:22 PM
Bericht: ik heb je verhaal gelezen
sinds deze week heb ik de site ontdekt. door een chatvriendin heb ik geleerd om naar mijn kinderen te kijken.
Eelco en Margreet werden geboren op 30 oktober en 1 november 1982.. 23 weken oud
Veel te vroeg en eigenlijk is met hen gebeurd denk ik, wat jij ook beschrijft.
Pas sinds 3 weken noem ik hun namen naar andere mensen.
andere kinderen kreeg ik niet
we zijn zonder kinderen gebleven.
Toch weet ik nu, dat ik ze een goede plek in mijn leven mag geven.
dank je wel voor je verhaal
het mijne komt misschien nog wel eens...
Geschreven door: hanneke op 14 december 2002 om 00:02 AM
Bericht: Lieve Marja,
Fijn dat je je verhaal op deze manier kwijt kan. Het lijkt wel of ik mijn eigen verhaal lees. Het is nu 17 jaar geleden dat mijn dochtertje geboren is en ik heb eigenlijk nog steeds een schuldgevoel. Ik heb haar zomaar "gedumpt", "weggegooid", zo voel ik het nu. Ik ben blij dat er op dit moment een veel betere nazorg is, en dat je op een rustige manier afscheid kan nemen van je kindje. E�n zuster was wel zo lief om een foto te maken en daar klam ik me aan vast, ik heb nog iets. Bedankt voor je mooie verhaal......
Geschreven door: Astrid op 23 november 2002 om 7:15 PM
Bericht: 'Een bloempje pas ontloken
en reeds gesloten.
Maar aan de overkant bloeiend
in een eeuwige zomer'

Hoe herkenbaar is het verhaal van jullie dochtertje Myriam.
Zelf hebben wij in 1987 twee kindjes verloren. Ze werden doodgeboren na een zwangerschap van 42 weken. Ons Hildeke en Greetje liggen begraven op het kerkhof van onze woonplaats. Ik heb ze wel nooit gezien of aangeraakt en ben ook niet naar hun begrafenis geweest. Wel heb ik in 1999 hun namen laten bijschrijven in ons trouwboekje. Voorheen stond daar de zo kwetsende opmerking 'levenloos vertoond kind van het vrouwelijk geslacht'. Ook wij hebben verder geen tastbare herinnering, geen foto, geen haarlokje, geen voetafdrukje, ... Ik ben nu na 15 jaar bezig aan een merklap in kruisjessteek voor hen. Het zijn maar kleine dingen, maar toch geven ze je het gevoel toch nog iets voor hen te kunnen doen....
Geschreven door: Jella op 4 november 2002 om 10:26 AM
Bericht: lieve marja en goos
mooi en ontroerend om jullie verhaal zo weer te lezen.Ik kende het al van het mailen op de lijst maar om hetdan toch zo mooi opgeschreven te zien doet me veel.Eindelijk het verdiende plekje voor jullie lieve mirjam*.Na al die jaren blijft het moeilijk en mis je haar nog alle dagen.Een mooie pagina voor haar is wat je nog wilde doen en het is weer een stapje verder.Heel veel sterkte nog en mirjam* is trots op jullie!!!!

monica mamma van jenna en kyara*
Geschreven door: monica op 21 oktober 2002 om 8:54 PM

Ga naar pagina
1 Berichtjes van op/voor 16 oktober 2018 2 3Berichtjes van op/voor 14 oktober 2002

Ga naar pagina
1 Berichtjes van op/voor 16 oktober 2018 2 3Berichtjes van op/voor 14 oktober 2002

Schrijf een berichtje voor Mirjam

Ga naar het verhaal van Mirjam