Fiebe
* 2 maart 2003 †
Papa Luc, Mamma Brigitte en grote zus Joyce
Waarom??!!
Wij waren zo gelukkig, eindelijk na 5 jaar proberen werd ik voor de tweede keer zwanger. Ik heb al één gezonde dochter van 6 jaar, waar wij heel fier op zijn. De dokter meldde ons dat ik al 3 maanden zwanger was, ons geluk kon niet meer op.
Elke keer ging ik met een gerust hart naar de gyneacoloog, telkens vroeg ik van: "En weet je wat we mogen verwachten?" In het begin dachten ze een meisje, maar na enkele echo's zei de gyneacoloog: "Ik denk dat het een jongen gaat worden". Wij, zo blij dat we konden zijn, een meisje hebben we al en nu nog een jongen, dat is het mooiste geschenk!!
Alles verloopt heel fijn en goed, tot zevenhalve maand, ik was 34 weken zwanger. Ik stond zondag 02 maart 2003 op na ééns goed geslapen te hebben en kreeg een kleine slijmbloeding. Ik voelde me zo raar en ik besefte dat al weeën had. Ik maakte mijn man Luc wakker en zei: "Ik denk dat je vandaag weer papa gaat worden". Hij kleedde zich razend snel aan en we brachten snel onze dochter bij mijn moeder en hop, maken dat we in de kliniek kwamen. Daar legden ze me snel aan de hartmonitor, maar ze bleven maar zoeken naar het hartje en vonden niets. Toen zijn ze de dokter erbij gaan halen en die kwam met een groot echoapparaat aan. Hop, koude gel op mijn buik en toen begonnen ze te zoeken naar het hartje van ons zoontje. Het bleef maar duren tot de dokter alles weglegde en zei: "Sorry, maar jullie zoontje is overleden". Ik huilde en riep: "NEE dit kan niet WAAROM!!". Mijn hart brak en ik wou het niet geloven.
De dokter kwam terug en vertelde dat het kindje via de natuurlijke weg moest komen, dus je moet gewoon bevallen. Toen viel mijn wereld in elkaar, waarom!
Ik moet pijn lijden en krijg er niets voor terug.
Toch blijf je nog hopen en je denkt "misschien hebben ze het niet goed gezien". Kort daarna kreeg ik een infuus en die wekte mijn weeën nog wat op, om het sneller te laten gaan, maar ik had alleen maar enorm veel pijn en kon de weeën niet meer verwerken. Ze gaven iets voor de pijn maar dat hielp niet. Ik kon het niet meer, verschrikkelijke pijn, onverdragelijk. Snel reden ze me naar de verloskamer en ja toen begon het pas. Ik was zo blij dat mijn man bij mij was, hij was voor mij een grote steun. Alles kon beginnen en de gyneacoloog zei: "Komaan meisje, je mag beginnen met persen". Maar ik had geen zin, helaas moest het. Toen had ik nog pech dat ons zoontje Fiebe* in sluitligging lag. Na enkele seconden kwam zijn poepke en zijn verdere lichaampje volgde heel snel. Het was zwaar en toch hadden we nog hoop, ik dacht: nu gaat hij huilen, dat doen ze toch normaal. Maar ons zoontje deed niets. Ik huilde van verdriet, het was voorbij, hij heeft ons verlaten, waarom toch!!
Ons kereltje
Ze namen onze Fiebe* mee en na enkele ogenblikken brachten ze ons zoontje terug naar mijn kamer. Ik nam hem in mijn armen, hij was zo mooi en lief, hij leek helemaal op zijn grote zus. Hij had zulke lange vingers en hele grote voeten, het was een wonder, maar het mocht niet zo zijn, hij mocht niet bij ons blijven. We hadden hem nog zoveel liefde te geven.
Alles gaat zo snel, je moet zoveel in orde maken. Wij hebben gekozen om ons zoontje te begraven. Het was allemaal zo snel voorbij. Op de dag van de begrafenis besefte ik pas dat hij voorgoed verdwenen was en riep al huilend WAAROM!! Waar heb ik dit aan verdiend?? Nu heb ik alleen zijn foto's, hand- en voetafdrukken, een stukje van zijn haar en zijn grafje, waar ik veel naar toe ga.
Zijn grafje
Ik weet soms met mezelf geen raad en loop verloren rond. De mensen zeggen wel "je moet voort", maar voor mij zal dat nog wel even duren. Mijn verdriet is nog veel te erg en heb nog geen zin in iets anders.
Het leven is niet eerlijk, ze hebben ons zo geraakt.
Ons gezin
Dit is het kaartje wat we hebben verstuurd.
Gedicht voor Fiebe*
Iedere dag in mijn gedachten
stiekem blijf ik op je wachten,
wetend dat je nooit meer terug zal komen,
blijf ik steeds maar van je dromen.
Ach,wat iedereen ook zegt,
voor ons ben je nog altijd echt.
Zijn prachtige voet en handafdruk
Lieve Fiebe, we missen je enorm!!
Kusjes van je gezin.
Fiebe heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
