Lenne Kolsters
* 28 november 2005 †
Toon en Rianne Kolsters
Onze lieve hartenkinderen die weggevlogen zijn.....
Even voorstellen: Wij zijn Toon en Rianne Kolsters en wij zijn de papa en mama van Jens*, Kars en Lenne* Kolsters.
En dit is ons verhaal:
Lenne*
Lenne* opgebaard in haar mandje
Nadat ik een half jaar na de geboorte van Kars, gestopt ben met de borstvoeding, ben ik direct weer zwanger geraakt. Het is wel een verschrikkelijk groot geluk, dat bij ons het zwanger worden geen problemen oplevert. Ook nu hebben we weer een aantal extra echo's, in verband met de hartafwijking die Jens* had. Op de eerste paar echo's lijkt het ook deze keer weer helemaal goed te zijn.
Maar we hebben te vroeg gejuicht, want op 17 november 2005 krijgen we in Nijmegen te horen, dat de baby (we noemen haar Lenne*) ook een hartafwijking heeft en deze keer is de afwijking nog veel zeldzamer dan bij Jens*. Doordat deze afwijking zo verschrikkelijk zelden voorkomt en omdat het nog veel minder vaak voorkomt, dat het al tijdens de zwangerschap ontdekt wordt, kunnen ze ons eigenlijk bijna niet voorspellen wat het beloop van deze afwijking zal zijn. Lenne* heeft een hartafwijking genaamd: Morbus Ebstein. Na een paar dagen, hebben we een gesprek met onze eigen gynaecoloog in het Elisabeth ziekenhuis in Tilburg. Omdat het hele verhaal niet alleen voor de doktoren, maar zeker ook voor ons, zo vaag en moeilijk te bevatten is, stelt hij ons voor, om nog een second opinion aan te vragen in LUMC (Leids Universitair Medisch Centrum). Daar krijgen we hetzelfde verhaal te horen, alleen net een beetje anders verteld.
Na al deze gesprekken was het voor ons helemaal duidelijk. Hier moeten we niet mee door gaan, met heel veel pijn in ons hart, hebben we toen besloten om de zwangerschap te beëindigen. Er werd ons in Leiden en ook in Nijmegen verteld, dat de kans erin zat, dat Lenne* het einde van de zwangerschap niet eens zou halen. Als dat wel zou gebeuren, dan was de bevalling waarschijnlijk wel erg zwaar voor haar. Ook als ze dat zou overleven, dan was de kans heel groot, dat we haar, in haar baby- of peutertijd, alsnog af zouden moeten geven. Daarbij zat er ook nog de kans in, dat Lenne* door zuurstoftekort, een hersenbeschadiging zou oplopen. Om niet alleen voor ons, maar ook voor Lenne* zelf en natuurlijk ook voor onze Kars, deze ellende te besparen, hebben we deze zeer moeilijke beslissing genomen.
Op maandag 28 november 2005 was het dan zover, wij moesten ons om 8.00 uur melden in het Elisabeth ziekenhuis om ingeleid te worden. Na een intakegesprek en een uitgebreide uitleg over wat ons te wachten stond, werden om 9.00 uur de medicijnen, die de bevalling op gang moesten brengen, ingebracht. Na wat lichte weeën en enkel uurtjes wachten, begon het rond 12.30 uur toch wel wat heftiger te worden. Na ongeveer een uur heftige weeën, houd ik het niet meer van de pijn en wordt er morfine via het infuus toegediend. Dit helpt wel heel even, maar 10 minuten later is de pijn weer niet uit te staan. Ik krijg voor een tweede keer morfine toegediend. Deze laatste dosis hielp al helemaal niet meer, dus na een hevige weeënstorm van 2 uur en 15 minuten, wordt er toch nog besloten, om naar de O.K. te gaan voor een ruggenprik. Daar wordt Lenne* om 15.59 uur, nog helemaal in de vliezen, geboren.
Lenne* is levenloos ter wereld gekomen. Toen de vliezen werden geopend, kwam ze tevoorschijn en Toon en ik keken elkaar direct aan, want wij zagen allebei hetzelfde. Ze kwam met haar handjes op haar hart, uit de vliezen. Voor ons was dat een heel bijzonder moment. Alsof ze wilde zeggen, papa en mama jullie hebben de juiste keuze gemaakt, ik heb een heel slecht hartje.
We hebben Lenne*, op vrijdag 2 december 2005, met ons drieën (Toon, Rianne en Kars) bij Jens* begraven. Onze twee sterretjes liggen nu zo dicht bij elkaar, dat ze samen hun weg kunnen vervolgen. En we hopen, dat er voor Kars nog ooit een gezond broertje of zusje bij komt, zodat hij ook iemand heeft waarmee hij zijn weg kan vervolgen.
Gedicht op het herdenkingskaartje van Lenne*
Vergeet Jens* en Lenne* nooit,
Ook al hebben wij hun moeten laten gaan.
Vergeet Jens* en Lenne* nooit,
Alsof ze nooit hebben bestaan.
Vergeet Jens* en Lenne* nooit,
Al denk je er maar heel even aan.
Vraag ook ons niet om hun te vergeten,
En gewoon weer door te gaan.
Vergeet Jens* en Lenne* nooit,
Noem hun naam en laat het ons weten.
Want dan alleen kunnen wij verder gaan,
Alleen, als niemand hun naam zal vergeten.
Jens* heeft zijn eigen mooie pagina. Jullie kunnen zijn pagina vinden op: Jens*. Hier staat zijn eigen verhaal, zodat hij zijn eigen mooie plekje heeft gekregen.
Dit is het grafje van Jens* en Lenne*
Lenne heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
