KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Marco de Jong

* 1 februari 2001 †

Hein en Cindy

Hallo allemaal,

Wij zijn de verdrietige ouders van twee engeltjes.

Toen ik al 40 weken zwanger was van ons eerste kindje voelde ik geen leven meer maar 's avonds had de baby wel de hik dus dachten we dat alles in orde was. De dag erna voelde ik weer niks maar dacht dat dat normaal was want ik was immers uitgeteld en onze baby kon ieder moment komen, dus zoveel plaats om te bewegen had hij niet meer........ De volgende ochtend de verloskundige gebeld en die kwam meteen naar het hartje luisteren maar ze wist niet of ze nu mijn hartslag hoorde of die van de baby, dit kwam omdat ik zo van slag was.
We zijn snel naar het ziekenhuis gegaan en hebben papa gebeld. Daar heb ik meteen een echo gekregen, ik keek mee en zag het al, het hartje klopte niet meer............ Mijn hele wereld stortte in, maar ook geloofde ik het niet meteen dus keken we nog een keer maar weer zagen we geen hartje kloppen. Oh, wat was ik blij dat mijn vriend er was, samen hebben we heel hard gehuild en ons afgevraagd hoe dit nu kon? Dat wisten ze nog niet! Tot overmaat van ramp moesten we de dag erna maar terug komen en zouden ze de bevalling inleiden. Ik vond het maar een raar idee om nog een dag rond te lopen met een dood babytje in mijn buik, òns babytje!!! Schijnbaar zou dit beter zijn voor onze verwerking, zo konden we ons beter voorbereiden..............

Thuis gekomen hebben we meteen onze ouders gebeld en die kwamen meteen. Zij geloofden het ook niet meteen, dit kon toch ook niet, ik was al 40 weken, dan gaat het toch niet meer mis? Na veel huilen en piekeren hebben we gevraagd of onze beide moeders bij de bevalling aanwezig wilden zijn, dat wilden ze wel. De hele nacht heb ik wakker gelegen van de weeën die ik kreeg van alle spanningen. Toen we 's morgens aankwamen in het ziekenhuis had ik dan ook al 9 cm. ontsluiting.

Diezelfde ochtend op 1-2-2001 werd om 11.25 uur onze zoon Marco geboren, wat hij mooi en groot, hij woog 3400 gr. en was 54 cm groot, een echt mooi mannetje!!! Wat leek hij veel op ons, hij had de lange vingers van zijn papa net zoals zijn kinnetje en neusje van zijn mama. Het ene moment zo blij en het andere moment zo ontzettend verdrietig en vooral leeg, heel leeg......... Wat bleek nu, onze druktemaker had zich helemaal omstrengeld in zijn navelstreng. Hij had hem twee keer heel strak om zijn nekje, dit kon toch niet waar zijn?

We hebben heel veel foto's van Marco gemaakt en ook een stukje gefilmd op zijn kamertje, we hebben een plukje van zijn zwarte haartjes afgeknipt en een voetafdrukje in gips gemaakt, ook hebben we zijn handjes afgedrukt met inkt, onze kostbare herinneringen....... We hebben Marco thuis laten opbaren en dit was heel erg fijn, thuis in zijn eigen kamertje, zo kon je gaan kijken waneer je maar wilde. We hebben hem zelf in zijn kistje gelegd en een paar persoonlijke spulletjes bij hem gelegd. De begrafenis hebben we in besloten kring gehouden van thuis uit dus er was geen engelenmis omdat wij nergens meer in geloofden en als er wel iets was daar boven waarom was dit dan allemaal gebeurd???
Om de dag steken wij een kaarsje aan bij het grafje van Marco, we missen hem nog iedere dag.............

Lieve Marco,

We missen je heel erg!
Waarom mocht je niet bij ons blijven?
9 maanden lang hebben we ons verheugd op je komst
9 maanden lang hebben we je hartje gehoord en je voelen schoppen
O, wat was dit een heerlijk gevoel
Ineens die grote schok........
Je leeft niet meer, je hartje is ermee gestopt
Wij voelen ons zo leeg zonder jou
Waarom moest dit nu gebeuren
Waarom jij, Jij die zo gewenst was
Jij die alle liefde zou krijgen.........
Lieve Marco, wat zag je er mooi uit
Met je grote handjes en voetjes
Met je kleine kinnetje en je mooie zwarte haartjes
Nooit zullen we jou vergeten
Voor altijd blijf je in onze gedachten
Voor altijd dragen we jou mee in ons hart
Lieve schat, rust zacht............

Marco heeft nu een broertje die bij hem is........................

Na een hele spannende zwangerschap van 37 lange weken zijn wij de trotse ouders geworden van een gezonde zoon en hebben Marco* en Ricardo* er een broertje bij. Op 01-08-2002 is Romano geboren en gelukkig gaat alles heel erg goed!!! Wij zijn dolgelukkig met onze derde zoon. Marco* en Ricardo* missen wij nog iedere dag.

Lieve schatten, we zullen jullie nooit vergeten

heel veel kusjes van
Papa, Mama en Romano