Welkom in het gastenboek van Devon
Hieronder staan de berichten 157 tot en met 133 van de 182 berichten.
Schrijf een berichtje voor Devon
- Bericht
- devon vanavond tijdens de nachtmis zal ik een kaarsje voor jou opsteken,want ingedachten ben jij nog steeds bij ons.
- Geschreven door
- het heksje van Devon op 24 december 2008 om 7:09 PM
- Bericht
- Lieve Devon*,
De sinterklaas periode is begonnen. Meadow begrijpt nu heel goed wat sinterklaas is. Ze zet haar schoentje, zingt een liedje en is heel zenuwachtig aan het doen. Ze houdt me stevig vast als ze sinterklaas vraagt om een kadootje. Zo leuk en lief. Maar tegelijk wordt ik ook heel verdrietig. Er staat nu 1 schoentje in de gang terwijl het er 2 moeten zijn. Ik had 2 zenuwachtige kindjes, een liedje, moeten horen zingen. Ik mis je. Meadow heeft het steeds over haar grote broer die in de wolken woont, samen met de troetelbeertjes. Ik had je zo graag hier willen hebben. Lekker met zn drietjes. Zo had het moeten zijn.
knuffel van mama - Geschreven door
- Manuela, mama van Devon* & Meadow op 26 november 2008 om 9:05 PM
- Bericht
- Hoi lieve Manuela,
Ik heb je hele verhaaltje gelezen en wordt er echt verdrietig van. Vind het zo erg dat je dit hebt moeten meemaken. Woorden schieten eigenlijk te kort, weet niet zo goed wat ik moet zeggen maar wilde toch even wat in het gastenboek zetten.
Devon, may you sleep with angels..
XxX van Dorien - Geschreven door
- Dorien van Beek op 18 november 2008 om 8:38 PM
- Bericht
- Lieve Bas en Manuela,
Met veel verdriet en herkenning heb ik het verhaal van Devon gelezen. Op 21 oktober j.l. zijn wij de trotse ouders geworden van onze zoon Noah*.
De vrijdag daarvoor was ik nog op controle geweest en alles bleek in orde. Noah oefende zijn longentjes en had voldoende vruchtwater (waar ik specifiek om gevraagd had). Gedurende het weekend bewoog hij steeds flauwer, iets wat hij al maanden deed. Hij bewoog 2 tot 3 weken normaal en dan ineens 2 dagen minder. Ik was hiervoor steeds naar het ziekenhuis gegaan, maar de hartfilmpjes wezen dan steeds uit dat alles in orde was. Bovendien werd mij op de laatste controle verteld dat hij minder zou bewegen als de bevalling zich zou aandienen. Ik had dat weekend tot overmaat van ramp een migraine-aanval en was zelf erg ziek. Maandagochtend besloten we toch het eea voor de zekerheid te laten controleren. Ik had Noah toen een aantal uren zeker niet meer gevoeld (wat vaker voorkwam). Hij bleek toen reeds te zijn overleden. Wat een inmense pijn komt er daarna op je af. De bevalling verliep prima en ook wij waren helemaal verliefd op ons prachtige kereltje met zwarte lipjes. Mooier kon gewoon niet. Pure perfectie. Noah is ook op mijn schoot mee naar huis gegaan, heeft in zijn eigen bedje opgebaard gelegen en op de laatste dag tussen ons in in bed gelegen. We hebben bergen foto's.
Het is nog vers (2 weken geleden). Ik heb het gevoel dat ik er zelf aan onder door ga. Ons manneke was zo gewenst en ik heb de gehele zwangerschap zo bewust en dankbaar meegemaakt, dat het afpakken van ons kindje als een ondraaglijke last is. Verdriet, woede, pijn, frustratie etc. Afijn, jullie kennen het! We hebben obductie laten doen, maar nog geen uitslag. Noah woog 2340 gram en was 45 cm. Bij onze pretecho met 29 weken stond hij echter als normaal tot groot in de curve en met 33 weken werd voorspeld dat hij wel 7 pond zou gaan wegen. Voor ons gevoel is hij weken stil blijven staan in zijn groei. Jullie verhaal is dan ook bijzonder herkenbaar.
Graag zou ik in contact komen met lotgenoten. Hoe vergaat het jullie nu? Hoe hebben jullie de eerste weken/maanden overleefd? Komt er licht aan het eind van deze donkere tunnel?
ALs je niet wilt/kunt reageren, begrijp ik dat goed. In ieder geval bedankt voor jullie verhaal.
Warme groet,
Katja. - Geschreven door
- Katja van Nieuwkuijk en Frans Breuers op 3 november 2008 om 4:17 PM
- Bericht
- Lieve Bas en Manuela,
Met veel verdriet en herkenning heb ik het verhaal van Devon gelezen. Op 21 oktober j.l. zijn wij de trotse ouders geworden van onze zoon Noah*.
De vrijdag daarvoor was ik nog op controle geweest en alles bleek in orde. Noah oefende zijn longentjes en had voldoende vruchtwater (waar ik specifiek om gevraagd had). Gedurende het weekend bewoog hij steeds flauwer, iets wat hij al maanden deed. Hij bewoog 2 tot 3 weken normaal en dan ineens 2 dagen minder. Ik was hiervoor steeds naar het ziekenhuis gegaan, maar de hartfilmpjes wezen dan steeds uit dat alles in orde was. Bovendien werd mij op de laatste controle verteld dat hij minder zou bewegen als de bevalling zich zou aandienen. Ik had dat weekend tot overmaat van ramp een migraine-aanval en was zelf erg ziek. Maandagochtend besloten we toch het eea voor de zekerheid te laten controleren. Ik had Noah toen een aantal uren zeker niet meer gevoeld (wat vaker voorkwam). Hij bleek toen reeds te zijn overleden. Wat een inmense pijn komt er daarna op je af. De bevalling verliep prima en ook wij waren helemaal verliefd op ons prachtige kereltje met zwarte lipjes. Mooier kon gewoon niet. Pure perfectie. Noah is ook op mijn schoot mee naar huis gegaan, heeft in zijn eigen bedje opgebaard gelegen en op de laatste dag tussen ons in in bed gelegen. We hebben bergen foto's.
Het is nog vers (2 weken geleden). Ik heb het gevoel dat ik er zelf aan onder door ga. Ons manneke was zo gewenst en ik heb de gehele zwangerschap zo bewust en dankbaar meegemaakt, dat het afpakken van ons kindje als een ondraaglijke last is. Verdriet, woede, pijn, frustratie etc. Afijn, jullie kennen het! We hebben obductie laten doen, maar nog geen uitslag. Noah woog 2340 gram en was 45 cm. Bij onze pretecho met 29 weken stond hij echter als normaal tot groot in de curve en met 33 weken werd voorspeld dat hij wel 7 pond zou gaan wegen. Voor ons gevoel is hij weken stil blijven staan in zijn groei. Jullie verhaal is dan ook bijzonder herkenbaar.
Graag zou ik in contact komen met lotgenoten. Hoe vergaat het jullie nu? Hoe hebben jullie de eerste weken/maanden overleefd? Komt er licht aan het eind van deze donkere tunnel?
ALs je niet wilt/kunt reageren, begrijp ik dat goed. In ieder geval bedankt voor jullie verhaal.
Warme groet,
Katja. - Geschreven door
- Katja van Nieuwkuijk en Frans Breuers op 3 november 2008 om 4:16 PM
- Bericht
- Lieve Manuela,Bas en Meadow
Als eerste wens ik jullie heel veel sterkte en kracht om dit verlies een plekje te kunnen geven.
Ik ben echt helemaal stil geworden van jullie verhaal.
Ik wist dit niet van je Manueel,anders had ik al lang iets van me laten horen.
Wat een stomme fouten van het ziekenhuis zeg.Jullie zijn je ventje kwijt door toedoen van een ander.Ongelofelijk en onacceptabel.Waarom zal altijd een vraag blijven die nooit beantwoord zal worden.Echt ik heb er geen woorden voor.
Ik wens jullie heel veel geluk samen met jullie dochter en Devon zal altijd over jullie waken.Is het niet via een vallende ster dan wel met iets anders :)
Liefs Patricia
- Geschreven door
- Patricia op 19 oktober 2008 om 4:32 PM
- Bericht
- Lieve lieve knul van mij,
Ze zeggen dat het verdriet slijt...maar dat doet het niet
Ze zeggen dat het een plekje krijgt...maar dat doet het niet
Ik mis je
Het gemis slijt niet
Het gemis krijgt geen plekje
Je zit in mijn hart,
Je zit in mij gedachten
Elke dag, van 's morgens tot 's avonds
Elke dag zeg ik je naam
Jouw mooie naam
Je blijft altijd een deel van mij
Van mijn hart
Van mijn gedachten
Altijd
Ik Mis je
Ik hou met heel mn hart van jou Devon*
xxxx mama
- Geschreven door
- Manuela, mama van Devon* & Meadow op 16 oktober 2008 om 9:36 PM
- Bericht
- Lieve schat van me,
ik mis je. Ik denk elke dag aan jou. Elke dag noem ik je naam. Ik hou van je. Ik mis je...
Dikke kus en knuffel van mama - Geschreven door
- Manuela, mama van Devon* & Meadow op 15 september 2008 om 9:39 PM
- Bericht
- Lieve Devon*
Als een sterretje zoals jij kon praten en zien...
zou je dan vanavond, heel even misschien...
naar ons willen zwaaien en twinkelen, als een groet...
zodat we hier beneden weten...
hoe we zonder jou verder moeten...
Liefs je Oma - Geschreven door
- oma van Devon* op 10 september 2008 om 1:08 PM
- Bericht
- Hallo lieve kleinzoon,
vandaag is je mooie zusje jarig, we gaan er een leuk feestje van maken. Al was het nog fijner geweest als jij er ook bij zou zijn geweest. Maar ik weet, dat ondanks dat wij je niet kunnen zien, je er toch bij bent. Want in onze harten ben je altijd en overal!
Hele dikke knuffel van je oma voor jou, ik hou van je manneke, met heel m'n hart. - Geschreven door
- Anita, oma van Devon* en Meadow op 27 februari 2008 om 09:39 AM
- Bericht
- Sorry dat ik niet op 11-2-2008 wat op jou site geschreven heb,maar mijn gedachte waren deze week extra veel bij jou.Ik heb drie kaarjes voor jou gebrand bij het urntje van Faith,en bij jou foto jij zal altijd in mijn gedachte blijven.Veel liefs van jou heksje
- Geschreven door
- Jou heksje op 16 februari 2008 om 5:35 PM
- Bericht
- Lieve Devon,
Al 3 jaar zou je vandaag zijn, 3 kaarsjes zouden op je taartje branden...
IK hou van je klein manneke, vergeten zal ik je nooit.
Heel veel liefs, je oma Anita - Geschreven door
- Anita, oma van Devon* en Meadow op 11 februari 2008 om 9:48 PM
- Bericht
- Lieve Devon*
Al weer 3jaar, en toch lijkt het als de dag van gisteren dat ik jou geboren zag worden.
3 jaar , 3 kaarsjes zouden er op je taart branden...
Het doet zo'n pijn, dat je niet gewoon bij ons kunt zijn, maar ik hou van je, waar je ook bent.
Heel veel liefs , je oma - Geschreven door
- Anita, oma van Devon* en Meadow op 11 februari 2008 om 9:45 PM
- Bericht
- Lieve Devon*,
vandaag hadden we je derde verjaardag moeten vieren, een feestje moeten geven. Maar het liep allemaal zo anders!! Nu kunnen we bloemen kopen voor op je grafje.....zo oneerlijk!!! We missen je schatje.
Dikke kus van mama en meadow - Geschreven door
- Manuela, mama van Devon* & Meadow op 11 februari 2008 om 8:45 PM
- Bericht
- Lieve Devon*,
Wat had ik je graag hier gehad. Ik mis je!!!
xxx mama - Geschreven door
- Manuela, mama van Devon* & Meadow op 29 december 2007 om 7:20 PM
- Bericht
- Het is moeilijk om de juiste woorden te vinden.
Maar toch wil ik langs deze weg mijn innige deelneming meegeven met de ouders van dit kleine ventje.
Op de foto's ziet hij er zo lief en vredig uit.
Ik heb zelf ook 2 kleine kindjes en op dergelijke momenten gaat er toch een koude rilling door je heen als je jullie verhaal leest.
Ik wens jullie nog veel sterkte maar ook veel geluk met Meadow.
- Geschreven door
- Ryan Hendriks op 29 november 2007 om 09:09 AM
- Bericht
- Jeetje meid, wat heb jij iets meegemaakt zeg. Wat goed dat je dit verhaal heb geschreven met foto's. Devon mag natuurlijk nooit vergeten worden.
Dike kus elke - Geschreven door
- Elke op 13 november 2007 om 2:04 PM
- Bericht
- Ik mis je onwijs veel!
xxxxx van mama en je zusje Meadow - Geschreven door
- manuela, mama van Devon* & Meadow op 29 oktober 2007 om 11:08 PM
- Bericht
- Lieve Devon*
vandaag ben ik met je zusje bij jouw grafje geweest. Er zit een nestje met jonge konijntjes bij jouw graf....ze zitten heel dicht bij jou!! Vind het zo mooi! En bij de dakgoot bij jouw slaapkamer zit een nestje met jonge vogeltjes....Dit doet me erg goed, voel ik je toch wat meer bij me!!!
xxx mama - Geschreven door
- Manuela, mama van Devon* & Meadow op 28 mei 2007 om 2:19 PM
- Bericht
- Ik mis je mn knul, en meadow mist een grote broer
- Geschreven door
- Manuela, mama van Devon* & Meadow op 2 mei 2007 om 10:21 PM
- Bericht
- Lieve ouders van Devon*,
Ik heb met ontzettend veel verdriet jullie verhaal gelezen. fout op fout van het ziekenhuis en daardoor jullie prachtige zoon voor altijd moeten missen. Hij is zo'n mooi manneke en hij was zo helemaal klaar om bij jullie te komen wonen en leven en op te groeien bij jullie. Dit had nooit, nooit mogen gebeuren. Ik heb mijn twee zoontjes ook verloren aan fouten van artsen en mij gewoonweg niet inwendig willen onderzoeken
Ik wens jullie ontzettend veel sterkte met het dragen van het verlies van jullie prachtige Devon*
liefs,
Ghislaine
mama van Robert*, Kamil* en Dani�l - Geschreven door
- ghislaine op 27 maart 2007 om 2:27 PM
- Bericht
- Ik hoorde van mama dat jij vlak bij onze kindjes ligt, Charmilla*, Bradley* en Tobias*.
Het 'kinderhofje' is enorm gegroeit in de loop van de jaren. Wat hadden we het graag klein willen zien blijven. Al deze lieve kleine onschuldige kindjes daar samen op een plek die niet zou moeten bestaan op de hele wereld.
Weten dat er nog meer (o)pa's (o)ma's, broers, zussen etc... zoveel verdriet kennen.
Het is verdomd moeilijk maar life goes on...! We zullen het wel redden en jullie ooit terug zien. Nu hopen we alleen maar dat jullie fijn met elkaar kunnen spelen, dat is wat ik jullie wens.
En jullie gezinnetje wens ik heel veel liefde en kracht toe om dit verdriet, het gemis om jou, te dragen.
Vlinderkusjes van Ingrid
(__/)
(='.'=)
(")_(") - Geschreven door
- Ingrid van Brink op 26 maart 2007 om 8:27 PM
- Bericht
- Niemand weet wat er door me heen ging toen ze vertelde dat jouw hartje niet meer klopte
Niemand weet wat er door me heen ging toen ze jou na de bevalling op mijn buik legden
Niemand weet wat er door me heen ging toen jij niet begon te huilen van de kou
Niemand weet wat er door me heen ging toen jij je oogjes niet open deed voor het felle licht
Niemand weet wat er door me heen ging toen wij jouw kistje moesten dragen naar de begraafplaat
Niemand weet wat er door me heen gaat nu jij er niet meer bent... - Geschreven door
- Manuela, mama van Devon* & Meadow op 28 februari 2007 om 00:00 AM
- Bericht
- Lieve Devon,
vandaag is jouw zusje jarig. Ze wordt alweer 1 jaar!!! Zo blij ben ik vandaag, maar ook zoo verdrietig. Ik had je er zo graag bij willen hebben. Samen haar verjaardag vieren. We missen je zo erg, en het gaat nooit meer over. Meadow en ik wilden vandaag naar jouw grafje gaan om een kaarsje aan te steken, maar het weer was zo slecht. We willen je zo graag zeggen dat we het fijn vinden dat je vanaf jouw wolkje over ons waakt! Ik voelde vandaag dat je bij ons was...anders...maar toch. Ik rook jouw luchtje door de hele kamer. Meadow begon vandaag een paar keer te lachen terwijl ze strak langs me op keek. Ik weet dat je er dan bent! Meadow met haar taartje....vorig jaar hadden we dat bij jou moeten doen. Maar het liep allemaal zo anders. Ookal probeer je alles zo zorgvuldig te plannen, het leven houdt zich niet aan een planning. En ook al heb ik mezelf voorgenomen dit niet meer te doen, toch loopt het allemaal anders als dat ik gehoopt had. Het enige wat goed gaat is je zusje. Gelukkig maar!! Ze is mijn leven, mijn hart. Net zoals jij, alleen ben jij niet bij me...eigenlijk wel, maar...anders. Ik mis je knul!!!!
xxx mama en meadow - Geschreven door
- Manuela, mama van Devon* & Meadow op 27 februari 2007 om 11:58 PM
- Bericht
- Vandaag is het twee jaar geleden dat ik jou voor het laatst kon zien....MOCHT zien. De laatste keer dat ik jou mocht knuffelen, mocht bewonderen. De laatste keer dat ik je kon oppakken en moest neerleggen...in jouw kistje. Ik kon je niet loslaten. Waarom mochten we jou niet bij ons houden. Waarom mochten we niet gelukkig zijn maar verdrietig zijn. Jou zien opgoeien, je zien lachen dat kon niet. Een droom die kapot was. En nog steeds kapot is!! 15 februari is in mijn geheugen gegrift. De laatste keer dat ik mijn zoontje gezien heb, en naar zijn laatste rustplek moest brengen....
xxx mama - Geschreven door
- Manuela, mama van Devon* & Meadow op 15 februari 2007 om 4:26 PM
Ga naar pagina
1 Berichtjes van op/voor 11 februari 2024 2 3Berichtjes van op/voor 14 februari 2007 4Berichtjes van op/voor 8 februari 2006 5Berichtjes van op/voor 15 oktober 2005 6Berichtjes van op/voor 13 juli 2005 7Berichtjes van op/voor 22 mei 2005 8Berichtjes van op/voor 4 mei 2005
