KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Annabelle Tochi Mgbokwere

* 19 december 1999 - 23 december 1999 †

Festus en Riet Mgbokwere-Ulenaers

Annabelle Tochi

A name, almost as beautiful as you,
a child so perfect, too good to be true.

We so much wanted to welcome you with all our love,
but now you are a special angel in Heaven above.

You touched our life, our heart and our soul so deep,
that we would want to understand your eternal sleep.

Maybe God has other plans for you in store,
but for now each second pains us more.

You pretty, perfect baby, may you rest in peace,
our love will stay with you, carrying you softly like a summer breeze.

Each time we will look at the stars in the sky,
We'll see your twinkle so bright, 'cause little angels never die.

Dit gedicht schreef een vriendin van ons nadat Annabelle Tochi overleden was. We gebruikten het op haar herinneringsprentje.

Annabelle Tochi werd geboren na een perfecte zwangerschap van 37 weken.
Op zaterdagavond 18 december gingen we naar het ziekenhuis omdat ik me echt slecht voelde, ik had er toen nog geen idee van dat Annabelle die nacht geboren zou worden. In het ziekenhuis bleek dat ik een constante wee had en dat de hartslag van Annabelle veel te laag was. Er werd dadelijk besloten tot een keizersnee. Fes belde mijn zus en zij is dadelijk gekomen. Toen Annabelle Tochi geboren werd, ging het erg slecht met haar. Mijn placenta was afgescheurd en zij had veel zuurstoftekort gehad. Toch kon zij nog gereanimeerd worden. Fes stond naast haar, praatte met haar en hield haar hand vast. Toen ik wakker werd, was ze stabiel. Ik mocht nog even naar haar kijken, haar strelen en toen werd ze weggebracht naar een ziekenhuis in de buurt met een betere neonatale afdeling. Later die zondag werd ik ook naar daar overgebracht. Het sneeuwde.

De eerste twee dagen van haar leven heeft Annabelle Tochi haar oogjes niet dicht gedaan. Met haar prachtige donkere kijkers keek ze ons en de wereld aan. Maar ook zagen we haar voorhoofd fronsen. Misschien had ze pijn.
Op dinsdagochtend gingen haar oogjes dicht. En reageerde ze niet meer op pijnprikkels. De dokter vertelde ons dat ze waarschijnlijk donderdag zou overlijden.
Op woensdag is Annabelle Tochi gedoopt. Wij waren er, samen met enkele mensen uit onze familie en enkele vrienden. Het was ontroerend. Daarna mochten we haar voor het eerst in onze armen houden. Iedereen daar koesterde haar en ons.
Op donderdag is Annabelle Tochi in onze armen gestorven. Toen ze losgemaakt werd van het zuurstof, deed ze haar ogen nog even open, ze keek naar ons. Wij namen afscheid van haar, en zij van ons. Ze kneep nog even in mijn vinger. Ze lachte even en toen is zij heel rustig weggegaan.
Annabelle Tochi is onze eerstgeborene. We houden ontzettend veel van haar. En afscheid van haar nemen was het moeilijkste wat we ooit hebben moeten doen. Maar de vier dagen die we met haar gehad hebben waren mooi en wij zijn blij dat we vier dagen tijd hadden om haar te leren kennen.

Annabelle Tochi, een foto die de trotse papa maakte op maandag

Deze foto kregen we van het ziekenhuis

Na de doop mochten we Annabelle Tochi voor het eerst in onze armen houden