KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Coos Janne Wools

* 13 maart 1999 - 28 februari 1999 †

Karin en Leo

Coos Janne Wools, eerste zoon van Karin van Vliet en Leo Wools.

Op 13 maart 1999 is ons zoontje Coos Janne doodgeboren in het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht. Woensdag 17 maart hebben we hem met onze familie en vrienden begraven.

Het kistje is als een schelp gemaakt omdat 'de zee' het thema was van de babykamer. Coosje is opgebaard als de parel die hij is in ons leven.

Bij 31 weken zwangerschap werden we door de verloskundige verwezen naar het ziekenhuis voor een echo omdat Karin's buik te weinig groeide en ze het kindje niet kon voelen. Twee dagen later waren we voor een echo in het AZU en hoorden we en zagen we dat ons kindje niet goed gegroeid was en dat hij nog leefde. Het kloppende hartje was goed te zien. Gelijk werd duidelijk dat Coosje geen levenskans had. Onze blijde verwachting stortte in. Weer twee dagen later op 28 februari 1999 is Coosje veilig in de baarmoeder overleden.

Omdat er medisch gezien geen noodzaak was tot inleiding van de bevalling hebben we anderhalve week gewacht totdat het spontaan op gang zou komen. En in die tijd hebben we veel gehuild, gepraat, nagedacht en de begrafenis voorbereid. Na 10 dagen werd het wachten ondraaglijk en hebben we alsnog besloten de bevalling in te laten leiden. We zijn toen beide opgenomen in het WKZ op de speciale zwangerenafdeling. En daar is Coosje de derde ziekenhuisdag doodgeboren nadat Karin 24 uur aan een infuus had gelegen. De bevalling viel wat betreft de pijn gelukkig mee omdat Coosje erg klein was. Inmiddels was uit onderzoek van het vruchtwater en ons bloed duidelijk geworden dat er sprake was van een triploide chromosomenpatroon bij Coosje. Een afwijking die ontstaat als gevolg van een verkeerde celdeling aan het begin van de zwangerschap. Slechts een op de 10.000 kinderen wordt hiermee levend geboren. Goede nieuws was dat het in principe gewoon een accident is en niet iets erfelijks.

Dit is het geboortekaartje dat we hebben verstuurd, we missen Coosje nog iedere dag.