Wessel v.d. Meer
* 4 januari 1998 - 12 augustus 1998 †
Dennis en Jeanette v.d. Meer
Wij hebben twee zoontjes Youri geboren op 23-02-1995 en Wessel geboren op 04-01-1998 en overleden op 12-08-1998. Een week voor mijn uitgerekende datum werd mijn moeder plotseling opgenomen in het ziekenhuis. Dit was op Tweede Kerstdag. Na een zwangerschap van 40 weken en 4 dagen werd op 4 januari om 16.20 uur onze kleine Wessel geboren hij woog 2640 gram en was 48 cm lang. Het was een vlotte bevalling. Het was een gezonde jongen. Echt genieten van de kraamperiode kon ik niet met mijn moeder in het ziekenhuis.
Na vijf dagen toch mijn ventje maar goed aangekleed en naar zijn oma in het ziekenhuis gegaan. Verder ging alles goed alleen hij had een beetje problemen om zichzelf op temperatuur te houden. Mijn moeder kwam 16 januari thuis uit het ziekenhuis en we hadden afgesproken om 18 januari met zijn allen een bakkie bij haar te gaan doen. Ik deed Wessel in bad en hij voelde een beetje klam aan, dus ik twijfelde even of ik wel zou gaan. Toch Wessel goed aangekleed en gegaan. Daar aangekomen zou mijn zus hem even een schone luier aandoen. Ze vertelde dat ze vond dat hij zo koud aanvoelde, toen maar getemperatuurd. Toen bleek hij een ondertemperatuur van 35,4 graden Celsius te hebben. Mijn zus ging de weekendarts bellen. Die zij uiteindelijk dat we maar even langs moesten komen. Mijn zus ging mee. De dokter dacht aan een virus en was bang voor uitdroging. Hij vond het verstandiger om hem op te laten nemen in het ziekenhuis. Het A.Z.L. had geen plek, maar ze zouden bellen naar een ander ziekenhuis. Na drie kwartier (die een eeuwigheid leken te duren) belde de dokter toch nog maar eens naar het A.Z.L. We mochten toen daar naar de EHBO. Daar kregen we eerst het zelfde te horen als wat de dokter zei, een kwartier later was het een longontsteking.
Ineens deden ze een beetje paniekerig en werden wij naar een apart kamertje gebracht. Na een uur mochten we weer naar Wessel toe. Hij lag in een couveuse met allerlei slangetjes en infusen en hij werd beademd. Het zag er allemaal eng uit. Toen kregen we ook te horen dat het aan zijn hartje lag. Cardio Myophathie heet het (dit is een nauwelijks tot niet werkende spier van de linker hartkamer). Ons is achteraf ook verteld dat als we niet naar het ziekenhuis waren gekomen, Wessel zou zijn overleden en dan zouden ze het wiegendood genoemd hebben. Na vijf weken ziekenhuis, een overdosis digoxine en een overdosis warfarine en twee keer buikgriep, hij woog hierdoor nog maar ca. 2500 gram, mocht Wessel eindelijk weer mee naar huis. Eenmaal thuis kreeg hij schokjes die we niet echt thuis konden brengen. Na een kleine week thuis, gingen we maar weer naar het ziekenhuis.
Hier bleek dat hij waarschijnlijk epilepsie had. We kregen hem toch weer redelijk snel mee naar huis. In deze tussentijd moest mijn moeder ook weer worden opgenomen. Er zouden drie bypasses gedaan worden en ze hebben toen ook een stukje hartspier bij haar hersteld (dit heeft overigens niets met de ziekte van Wessel te maken). Tijdens de tijd van deze operatie kregen wij ook te horen dat onze Wessel niet oud zou worden. Hij was toen nog geen drie maanden oud. Het zou ieder moment afgelopen kunnen zijn. Je gelooft zo'n bericht niet. Dat kan toch niet waar zijn, niet ons kind. Ondertussen wilde Wessel ook niet meer eten, dus kreeg hij sondevoeding. Vier april mocht hij weer mee naar huis. Hij had dus nu een sonde en een hele waslijst aan medicijnen. Het kwam er op neer dat we er 24 uur per dag mee bezig waren, want we moesten met een spuitje zijn eten door de sonde geven. Op 17 april heeft Wessel een hartkatheterisatie gehad. Hij had moeite om uit de narcose te komen en het heeft eigenlijk niets nieuws opgeleverd. 24 april mocht hij gelukkig weer naar huis. Hij had nu eindelijk ook een sonde-pomp, dus nu werd het allemaal iets gemakkelijker. Mijn zus Yolanda heeft hem deze dag verzorgt in het ziekenhuis, voor hij mee mocht. Ze zou eigenlijk thuis oppassen. Zij was de enige buiten ons om die voor hem durfde te zorgen. Het ging 3 weken goed.
Op 28 mei was hij weer thuis. Hij was stabiel en groeide goed. Wessel trok wel redelijk vaak zijn sonde er uit, maar verder was het een vrolijke vent, waar je niet aan zag dat hij ziek was. 15 juni zijn we zelfs een midweekje op vakantie geweest. We hebben genoten, ondanks de vele zorg. De laatste 11 weken van Wessel's leven hebben we ontzettend genoten van hem. Hij was nooit meer ziek. Tot 12 augustus, die dag begon met een zonnetje. Hij dronk, na 4 1/2 maand niet meer zelf te hebben gegeten, een flesje van 60cc in 1 keer leeg. Ik was heel erg blij en zei tegen Wessel, zie je wel alle artsen hebben ongelijk het gaat goed met je, je eet zelfs weer wat. Alleen kreeg ik ongelijk. Om 11 uur kreeg Wessel hoge koorts, ruim 41 graden.
A.Z.L. gebeld en naar de kinderarts gevraagd. Deze had even geen tijd en zou binnen 15 minuten terug bellen. Om 11.45 uur hadden ze nog niet gebeld, dus zelf maar weer bellen. He he ze was er, ik het verhaal verteld, vraagt ze waar ik me nou eigenlijk zorgen om maak en ze zei dat ik maar over een uurtje even langs moest komen. Ze kon me wat en dat zei ik haar ook. Binnen 10 minuten zat ik in het ziekenhuis. Wessel reageerde al nergens meer op en ik zag gewoon aan hem dat hij het opgegeven had. Alles ging heel snel. Wessel is om 16.30 uur in mijn armen gestorven met pappa, broertje, oma's, opa, tante en oom aan onze zijde. Zo eindigde de dag die zo mooi begon in een hele zwarte. Wessel is op 17 augustus begraven, in een klein blauw kistje met zijn naam er op. Alle mensen hebben een ballon de lucht in gelaten, als symbool voor vrij zijn. De tekst op zijn rouwkaartje heb ik in een keer geschreven toen hij heel erg ziek was geworden. We kregen ruim 130 reacties, dus als dankbetuiging hebben we ook kaartjes gestuurd met een gedicht en een foto van Wessel daarin. Dit zijn de teksten van de kaartjes.
Rouwkaart
Jij werd snel geboren en iedereen moest het horen
Jij was heel klein en zacht
maar van binnen was je anders dan verwacht
Al snel liet jij je eten staan
je was ziek en zijn wij naar het ziekenhuis gegaan
Toen kregen we te horen Wessel kan niet echt oud worden
Je hartje was niet sterk genoeg
het is niet eerlijk, je bent te jong, dit is te vroeg
Je had nog zoveel om voor te leven
we wilden nog zoveel liefde geven
Nu is echter je tijd gekomen
je mag niet meer bij ons wonen
Je bent nu de mooiste ster
een engeltje heel ver
Maar je zal altijd bij ons zijn
zo zonder jou, dat doet zo'n pijn
Dankbetuiging
Midden in de nacht zagen wij jou stralen
Hoog in de lucht kwam jou schittering naar beneden dalen
Een klein stipje zo erg ver de mooiste ster die wij zagen staan
Allemaal kleinere stipjes er omheen
maar jou ster helder verlicht door maan
Wij kijken nu elke nacht naar boven hoog in de lucht, dicht bij de maan
Dan zullen we aan je denken
die ster is van een dapper ventje
hij zal altijd voortbestaan
Hier is Wessel 1 maandje oud, hij ligt hier op het aankleedkussen in het ziekenhuis.
Wessel 7 maanden met zijn grote broer Youri 3,5 jaar.
Hier waren we 2 daagjes in België. 11 Augustus 's morgens om 7 uur tijd voor voeding en medicijnen en ondanks dat kon er wel een gulle lach vanaf.
Hier ligt Wessel in zijn kistje.
Wessel in de aula tijdens het lied ‘Tears in heaven’.
Wessel heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
