Sanne Grootveld
* 4 juni 1996 †
Sander en Paulien
Onze Sanne
Wij zijn Sander & Paulien, en hier volgt ons verhaal over ons Engeltje Sanne.
22 mei 1996
Wij zijn bij de verloskundige geweest en alles is goed en eindelijk denk ik van nu komt het echt, dit wordt het mooiste jaar van mijn leven een huis gekocht, trouwen in juli, en in september komt onze kleine. Nu 24 weken zwanger en zeker dat alles goed gaat.
24 mei 1996
Vandaag hebben we de sleutel van ons huis opgehaald. Een nieuwe omgeving een nieuwe toekomst. Ik ben bezorgd want ik voel mijn kindje niet bewegen, maar denk doe rustig aan de verloskundige zei dat alles goed was dus maak je niet druk.
27 mei tweede pinksterdag
Ik heb besloten dat we morgen naar de nieuwe verloskundige gaan om voor de zekerheid te luisteren naar het hartje, want ik maak nou toch wel erg veel zorgen ik voel nog steeds niks.
28 mei 1996
We kunnen vandaag om half 2 wel even tussendoor langskomen bij de verloskundige want er is dan wel een gaatje. Het hartje is niet te vinden maar we moeten voor de zekerheid maar naar het ziekenhuis want ze kan niks met zekerheid zeggen. Ik huil want ik voel dat iets niet goed is. Eindelijk we kunnen om 3 uur naar de echokamer. Daar wordt bevestigd wat ik waarschijnlijk diep in mijn hart al wist, het is niet goed het kindje is overleden.
Sanne met papa
3 juni 1996
We hebben besloten dat ik vandaag zou bevallen zodat we tijd hadden om na te denken over het hoe, wat en waarom. Ook hebben we in alle haast onze spullen in het nieuwe huis gezet. Daar zitten we dan te wachten op de geboorte van ons kind. We hebben besloten het kind een naam te geven en het te laten cremeren na de geboorte. Ook hebben we besloten dat we foto's van ons kind zullen maken voor als we nog eens de behoefte hadden haar te zien.
Vrijwel direct nadat ze gel hadden ingebracht om mijn baarmoeder klaar te maken voor de bevalling heb ik weeën. Dit duurt de hele dag. Morgen krijg ik een infuus om de bevalling goed op gang te brengen. We slapen samen op een kamer en wonder boven wonder slaap ik vrijwel de hele nacht.
4 juni 1996
10 uur 's ochtends breken mijn vliezen. En om 5 over 4 wordt onze Sanne geboren. Ze weegt 355 gram en is 24 cm lang. Ze is heel mooi en alles zit er aan. Ze is wel heel klein en daar in het ziekenhuis nemen we afscheid van haar want ze zou de volgende ochtend heel vroeg onderzocht worden.
5 juni 1996
Vandaag mag ik naar huis, gisteren mocht ik niet want ik had veel pijnstillers gehad en ze wilden me liever een nachtje in de gaten houden. Daar gaan we dan met z'n tweeën naar huis met pijn in mijn hart omdat ik Sanne daar laten moet en ik begrijp niet waarom al de mensen op straat nog kunnen lachen en ik niet weet hoe ik ooit verder kan.
7 juni 1996
Vandaag om 11 uur hebben we Sanne gecremeerd. Wij alleen met z'n tweeën. Er kwam toen heel veel woede en verdriet omhoog want ik had hier tenslotte alle moeite voor gedaan alleen om gelijk weer mijn kindje kwijt te raken.
Door ons verhaal te vertellen kunnen wij alles een plaatsje geven en onze gevoelens uiten.
Wij willen graag zeggen dat het niet alleen verdrietig is maar er waren en er zijn ook hele mooie momenten geweest.
PIJN EN VERDRIET
Pijn en verdriet
ik had je zoveel willen geven
ik had zoveel om voor te leven
het mocht niet zo zijn
ik moest je laten gaan
Waarom? is de vraag
ik wilde je zo graag
ik moet verder
maar hoe doe je dat
zoveel pijn en verdriet
achter blijvend met niets
het leven gaat door
is wat ik hoor
maar waarom voel ik dat niet zo
alles staat voor mij stil
dit is niet wat ik wil
AFSCHEID
er had een nieuw leven moeten zijn
maar alles wat ik heb is pijn
een leeg gevoel een onacceptabel verdriet
ik weet het ook niet
ik moet verder met leven
maar wat is dat moeilijk
Sanne mijn meisje
het mocht niet zo zijn
je bent in mijn hoofd en mijn hart
maar ik wil weer leven
weer om iets kunnen geven
ik moet afscheid nemen
deze periode afsluiten
maar denk niet dat ik je vergeet
je bent er altijd
waar ik ga of sta
je zult er zijn
ONS KIND
ik zie je voor me
zo ontzettend klein
maar heel mooi
om trots op te zijn
ik mocht je niet leren kennen
ik mocht geen moeder voor je zijn
het doet pijn
de mensen vergeten
ach ze moesten eens weten
hoe mooi je was
dan begrijpen ze pas
dat ik je niet zo snel gaan laten kan
je nog in mijn hoofd zit elke dag
ze willen er niet over horen
maar je bent echt geboren
je was ons kind
al was je zo klein
Sanne met mama
ALTIJD
je ben er geweest
en zal altijd wel ergens zijn
al zal de pijn minder worden
en zwijgen anderen over jou
ik zal je altijd meedragen
waarheen ik ook ga
ik zal je bestaan nooit ontkennen
maar het kost moeite er aan te wennen
dat je er nooit echt zult zijn
Onze Sanne
Sanne heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
