Sarah
* 1 september 1996 - 6 december 1999 †
Rob en Monica van Essen
Sarah
Sarah is na een moeizame zwangerschap, met een keizersnede geboren op 1 september 1996. Sarah is het kleine zusje van Bram (1993). Vanaf dat ze bij ons was is ze een heel helder meisje geweest, ze sliep heel weinig, huilen deed ze eigenlijk nooit. De borstvoeding vond ze heerlijk, ze stopte daar uiteindelijk ook pas mee toen ze 22 maanden was.
Ons poppetje Sarah, hier is ze 4 weken oud
Sarah is vaak ziek, ze spuugt veel, en wordt dan ook 3 keer uitgedroogd opgenomen in het ziekenhuis, ze blijft heel klein, en blijft daarom onder controle bij de kinderarts, er worden vele onderzoeken gedaan, en nooit iets gevonden. Als ze 2 jaar is komt er uit een darmbiopt een afwijkende uitslag op coeliakie, kort uitgelegd: een glutenallergie. Omdat ze verder geen symptomen heeft van deze ziekte besluiten we het dieet niet te gaan doen, en stoppen met onze bezoeken aan de kinderarts, het is een hele belasting, en vooral voor ons altijd vrolijke poppetje Sarah.
Sarah ontwikkelt zich heel snel, alhoewel ze heel klein is zit ze met 7 maanden, staat met 8 maanden en loopt langs met 9 maanden, ze ging los lopen toen ze net 13 maanden was, ze was toen 7500 gram en 73 cm, ze had kledingmaat 74 aan, het was net een baby die door de kamer liep. Ook met praten was ze heel vlot, haar broertje begon toen hij 2½ jaar was, zij begon na haar 1e verjaardag al te praten, ook met tanden krijgen was ze snel, toen ze 1 werd had ze alle tanden, hoektanden en kiezen al. Toen ze 2 jaar en 4 maanden was, was ze zindelijk.
Ons zonnetje op haar fiets met babyborn voorop
Tussen haar tweede en derde verjaardag heeft ze twee periodes gehad dat ze spuugde, verder gaat het goed, ze gaat 2 dagdelen naar de peuterspeelzaal en huppelt door het leven, als een altijd stralend zonnetje.
Totdat ze drie jaar wordt, 1 september 1999, een dag waarna niets meer hetzelfde leek te worden. Ze kreeg in een periode van 3 weken longontsteking, 2 pseudeo-kroep aanvallen, veel spugen, en een verstopping in haar dikke darm met een klysma als gevolg. Ze kreeg nu ook ineens hevige buikpijn erbij, ze gilde het uit. We kunnen 23 september al terecht bij de kinderarts, in overleg besluiten we te gaan starten met het glutenvrije dieet, Sarah zal dus toch wel Coeliakie hebben, de ziekte die vorig jaar al enigszins werd geconstateerd met een twijfelachtige uitslag van het darmbiopt. Sarah accepteert alles, dat ze heel veel dingen niet meer mag hebben, "ik mag dat niet" zegt ze, "ik krijg daar buikpijn van."
Alhoewel Sarah veel ziek is geweest, was er geen reden om te denken dat ze ooit bij ons weg zou vliegen. Toch was er met name bij mij de altijd aanwezige angst dat als ik haar 's morgens wakker zou maken, dat ze dan ineens weggevlogen zou zijn, iedere morgen weer die vreselijke angst, eigenlijk wetenschap, dit prachtige, altijd vrolijke meisje zouden we niet bij ons mogen houden. Mensen hebben vaak gezegd dat ze wel een engeltje leek, met haar mooie blauwe oogjes en prachtige blonde haartjes, ik dacht er dan altijd achteraan, die vliegt ooit een keer zomaar weg.
Sarah met pop
Achteraf kunnen we zeggen dat Sarah haar einde ook heeft voelen naderen, ze tekende de laatste weken alleen maar met zwarte kleurpotloden, hele vellen papier maakte ze zwart. Ik vond dat heel eng, want was dat niet mijn angst die ze op papier zette, het hoorde niet bij ons altijd vrolijke en blije kind, maar de angst bleef bij mij, het werd steeds erger. Ook veranderde Sarah in haar gezichtje heel erg, pas na haar wegvliegen zagen we het goed, ze is in een paar maanden heel erg oud geworden, ze heeft haar leventje geleefd in een paar maanden, die laatste maanden waarin alles op een drafje moest, het lopen, praten, eten en noem maar op. Alles moest heel snel, omdat ze, achteraf, dus nog maar weinig tijd had.
Uiteindelijk is uitgekomen waar ik zo bang voor was, onze Sarah is bij ons weggevlogen. 5 december kreeg ze 's avond buikpijn, niet abnormaal, dit had ze al veel vaker gehad, ook begon ze weer te spugen. Ze is die nacht wel gewoon gaan slapen, net als wij. Om 5.30 uur riep ze mij, "mama drinken" Ik ga naar haar toe, ze ligt op de grond en staat niet op, in haar bedje heeft ze gespuugd. Ik denk dan dat ze wel eruit zal zijn gegaan omdat haar bed vies was, raar was het wel, normaal liep ze naar onze kamer toe als ze gespuugd had. Ze was heel erg koud, ik dacht nog dat ze de hele nacht daar al had gelegen. Rob voelt haar bedje, dat is nog wel warm. Na een uur bij ons te hebben gelegen warmt ze niet echt op en is ze heel erg sloom. Ik bel de dokter, en vraag of de sloomheid door de kou kan komen, dat kan, en ik zeg hem dat hij niet hoeft te komen, hij wil dat wel. Een half uur later weer gebeld, Sarah is niet meer aanspreekbaar en heel slap en sloom, daarnaast nog maar een temperatuur van 35.9 graden. Als de dokter komt om 7.45 uur is broertje Bram al naar de oppas, en wij zitten beneden met Sarah, de dokter kijkt alleen maar en belt een ambulance, die is er om 8.00 uur. Ik ga mee in de ambulance en zie dat het heel erg slecht gaat met ons popje, je ziet haar wegglijden. Ik kijk op een bepaald moment naar buiten en denk "ik ben haar kwijt", daarna denk ik gelijk weer dat dit toch niet kan, en houd weer het zuurstofmasker voor haar gezichtje. Bij het ziekenhuis wordt er met de brancard gerend naar de kinderafdeling, als ik in een hoekje ga zitten zie ik dat ze gaan reanimeren, ik loop weg, dit wil ik niet zien, dit is toch niet waar! Als ik op de gang ga zitten komt er een arts bij me zitten, hij zegt me heel voorzichtig: "mevrouw ik denk niet dat ze nog veel gaan doen hoor". Ik reageer nog met een felle "Hoezo?" En dan zegt hij me dat ons meisje al aan het sterven is, op dat moment komt een andere arts het bevestigen, een nachtmerrie is begonnen.
Pas 20 minuten later kan ik het Rob vertellen, hij is met eigen auto naar het ziekenhuis gekomen. Verbijsterd zijn we, hoe heeft dit kunnen gebeuren, we hebben niets zien aankomen, en nu dit! Al heel snel moeten we keuzes maken, voor obductie en andere onderzoeken, om maar achter een oorzaak te komen, we geven toestemming voor alles, en gaan dan weer naar ons meisje, die daar zo duidelijk weggevlogen op die grote tafel ligt in haar nachtponnetje. Uiteindelijk gaan we om 12.30 uur naar huis en laten Sarah in het ziekenhuis, we worden om 16.00 uur al gebeld met de mededeling dat er een oorzaak gevonden is, in aanleg lag haar dunne darm met een draai in haar buikje, hij is nu nog een keer om zijn as gaan draaien, en dat heeft ervoor gezorgd dat de bloedstoevoer stopte, dat werd haar uiteindelijk fataal.
Om 18.00 uur halen we met onze uitvaartverzorgster Joke, Sarah op uit het ziekenhuis, we kleden haar zelf aan, grote broer Bram van 7 doet haar sokjes aan. We hebben voor Sarah een rieten mandje in plaats van een kistje, hij is wel meegenomen naar het ziekenhuis, maar ik doe haar in haar dekentje en houd haar in mijn armen, en zo gaan we naar huis, het is ons meisje en die hoort (nog) niet in een mandje. Sarah is 5 dagen thuis geweest, waar ze gewoon op haar bedje lag, het waren hele verdrietige, maar ook hele mooie dagen, er kwam heel erg veel bezoek die allemaal afscheid kwam nemen van ons meisje. De begeleiding van Joke, van de uitvaartverzorging, was geweldig, in alles liet ze ons vrij, alles ging zoals we zelf wilden. Ook de kerkdienst was zoals we zelf wilden, en we deden zoveel mogelijk zelf, we hebben Sarah zelf naar haar grafje gedragen, en toen we het mandje lieten zakken, lieten de kinderen witte ballonnen op.
Sarah haar grafmonument is een glazen plaat met een gekleurde regenboog van glas er los voor, ook haar foto komt er op. De tekst luidt:
Ons zonnetje Sarah straalde van 1 september 1996 tot 6 december 1999.
En zo was het, ze heeft de tijd dat ze bij ons kon zijn alleen maar gestraald.
Haar trotse papa maakte voor Sarah een prachtige pagina, te vinden op http://www.sarahvanessen.nl
Met zijn vieren op de hei, voorjaar 1999
Augustus 1999
Bram en Sarah met hun hondje Floor
Bram en Sarah aan het strand van St. Tropez zomer 1998
Sarah heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
