Roosje in de knopRoosje in de knopRoosje in de knop

Kleintje Zuidema

* 31 mei 1996 †

Bart en Gisella

Dag klein sterretje

Dag lieve kleine schat. Hier onder zetten we jouw korte verhaal neer, zodat jij, net als je grote zus, er ook bij hoort.

Het is eind maart 1996, ik doe een zwangerschaptest en die is positief. Bart en ik waren zo blij! We gingen meteen naar mijn schoonmoeder om het te vertellen. Nick zou ergens in december, een broertje of zusje erbij krijgen.

Ze was zo blij voor ons. Het zou Bart zijn eerste kindje worden. Al voelde hij zich wel al pappa, van mijn eerste twee kinderen, Yorinde en Nick.

Op 9 mei trouwden Bart en ik. Dat met een klein wondertje in mijn buik. We trouwden met onze twee kinderen bij ons, één in de buggy en één in me buik. Dit was nog niet echt zichtbaar. Het was een prachtige dag en we hebben ook genoten. Daarna ga je weer het normale leven in en ik genoot dat ik weer zwanger was.

Dan is het 30 mei, die dag heb ik wat pijn in mijn buik. Het was niet verontrustend, ik ben dan ook niet meteen naar de verloskundige gerend. Op 31 mei kreeg ik bloedverlies, nu werd ik bang. Bang dat we een miskraam zouden krijgen en dat werd waar. Een tweede kindje, dat niet bij ons kon blijven. Hoe klein het ook was. De gynaecoloog vertelde niks en we konden naar huis. De baarmoeder was nog wel vergroot, maar de rest was weg. Daar ga je dan naar huis, je verwerkt het op je eigen manier.

Daarna werden Jacob en Gerard geboren. In 2004 moest ik naar het ziekenhuis, dit was voor heel wat anders. Ik kreeg de papieren van de huisdokter onder ogen. Daar stond in, dat de partus normaal verlopen is, zonder complicaties. Dit zijn we gaan vragen, want dat klopte niet met de geboorte van Jacob, die een jaar later is gekomen.

Het bleek dat Kleintje, geen 8 weken was, maar 16 weken! Dat maakt veel verschil voor ons. Waarom de gynaecoloog dit ons het nooit verteld heeft, zullen we niet meer achter komen. Dit omdat hij met pension is.

We hebben twee engeltjes. Bij Yorinde hoorden we pas 6 jaar later, waar ze aan overleden was. Bij Kleintje hoorden we dus 8 jaar later pas, dat ze veel ouder was dan wij dachten..... Waarom hoorden we het zo laat...

Mijn gevoel zegt, dat Kleintje, net als haar grote zus, ook een meisje was. Dit voelt nog steeds zo. We waren verder zwanger dan we wisten en we hebben maar even van deze zwangeraschap kunnen genieten.

Dag sterrenkindjes

Dag lieve twee van ons.
Het is goed te weten, dat jullie bij elkaar zijn.
Onze twee meiden, dichtbij maar ook ver weg.
Letten jullie een beetje op jullie broers.
Dag lieverds.
Een kusje in de wind

Liefs Jullie mamma