KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Quincy Kroes

* 24 oktober 2004 - 30 oktober 2004 †

Henri en Jessica Kroes

Ons Sterretje

Het begin

Ons verhaal begint op het moment dat we na de geboorte van onze oudste dochter Dyantha, geboren op 2 januari 1998, nog een kindje wilden. Maar helaas ging het niet zoals wij hadden gehoopt. Ik raakte niet zwanger en het duurde vrij lang. Toen ik in 2003 zwanger bleek te zijn, konden we ons geluk niet op. Na 13 weken kreeg ik een miskraam en stortte mijn wereld in. Bang dat we nooit een tweede kindje zouden krijgen, bleek ik vlot na mijn miskraam toch weer zwanger te zijn.

De zwangerschap

De zwangerschap van Quincy* verliep niet probleemloos. Ik had de hele zwangerschap last van een te hoge bloeddruk of een veel te lage bloeddruk. Daar werd eigenlijk weinig aangedaan, het kindje deed het goed. Totdat ik op een zaterdag 39 weken en 1 dag zwanger was en het kindje haast niet voelde bewegen. Dus op naar het ziekenhuis en aan de CTG. Daaruit bleek dat ze inderdaad veel minder bewoog maar aan de hand van de zwangerschapsduur zou dat mogelijk zijn. Er werd nog een echo gemaakt en daarna mocht ik weer naar huis.

De volgende ochtend voelde het niet goed en ben ik toch weer naar het ziekenhuis gegaan. Daar werd ik weer aan de CTG gelegd en toen gebeurde het. Het kindje zakte weg in mijn buik en er werd besloten een spoedkeizersnee uit te voeren.

De bevalling

Ik werd klaar gemaakt voor de keizersnee en werd onder volledige narcose gebracht. Quincy werd levenloos geboren en werd 15 minuten gereanimeerd. Ze had intussen echter al zoveel zuurstoftekort gehad dat ze epileptische aanvallen kreeg. Ze werd gelijk aan de beademing gelegd en aan de hartbewaking.

Er werd gebeld met het AMC te Amsterdam en die hebben haar opgehaald met een speciaal team van artsen. Toen ik net weer een beetje bijkwam uit de narcose kreeg ik te horen dat het niet goed ging met mijn kindje en dat ze overgebracht zou worden naar het AMC. Ik werd later die avond ook met de ambulance overgebracht naar het AMC.

In het AMC

Nadat ik met de oudste dochter Dyantha in de ambulance naar het AMC gebracht was, mochten we, nadat ze mij verschoond hadden en van een bed hadden voorzien, naar Quincy toe. Quincy lag op de afdeling neonatologie unit 3. Ze lag aan allerlei apparatuur en slangetjes, enz. We werden daar opgevangen door een lieve verpleegkundige Lida. Ze legde zoveel mogelijk uit en Dyantha mocht haar helpen om Quincy te verzorgen. Ze kreeg allerlei dingen mee naar huis om ook haar pop te verzorgen net zo als ze Quincy verzorgde.

Al gauw bleek dat Quincy erg ziek was en dat we er rekening mee moesten houden dat ze het niet zou gaan halen. Na 5 dagen werd er een MRI-scan gemaakt en daaruit werd duidelijk dat Quincy haar hersentjes zo beschadigd waren dat er geen reële kans was dat ze een normaal leven zou kunnen leiden. De vraag was aan ons wat we wilden. De behandeling voortzetten had weinig zin.

Het overlijden

Zaterdag 30 oktober hebben we besloten dat we Quincy van de beademing en van alle andere apparatuur zouden afhalen. 's Morgens om 11.00 uur is ze met ons mee naar de kamer gegaan waar ik lag en daar is ze bij ons in de armen ingeslapen. Het is heel rustig gegaan en ze heeft geen extra pijn meer gehad. Op gegeven moment keek ze ons aan alsof ze wilde zeggen het gaat niet meer. En ze zuchtte een keer diep en toen is ze weggevlogen. Het was een erg emotioneel moment maar we wisten voor haar is het beter. Bij ons had ze geen kans om een normaal leven te kunnen leiden.

Quincy en Dyantha

De verzorging en de crematie

Onze oudste dochter Dyantha heeft haar zusje in bad gedaan en haar netjes aangekleed samen met een verpleegkundige van de Unit en daarna is ze naar Lelystad gebracht waar ze opgebaard heeft gelegen. De dagen na het overlijden leef je in een andere wereld en is het raar thuis komen zonder baby. Op 4 november is Quincy gecremeerd en hebben wij een paar dagen later met ontheffing Quincy eindelijk thuis gekregen. Nu heeft ze een mooi plekje bij ons op de kast.

De jaren daarna

Het is in het begin moeilijk te begrijpen dat iets waar je zo naar toeleeft en zo graag wilde, zo abrupt aan een einde is gekomen. Maar na een aantal maanden bleek ik toch weer zwanger te zijn en werd in deze zwangerschap extra onder controle gehouden. Onze derde dochter Brittany is geboren op 24 februari 2006, ze is twee weken voor de uitgerekende datum gehaald met een keizersnee. Gelukkig kwam voor ons toen onze droom uit.

Bedankt

Ik wil iedereen die ons gesteund heeft in onze beslissingen en de periode na het overlijden van Quincy bedanken. Voor het personeel van het AMC neonatalogie unit 3. Verpleegkundige, artsen en verdere begeleiding.

Ons sterretje Quincy

Gedicht voor ons sterretje

JIJ

Quincy,
Natuurlijk mocht jij niet ontbreken
Mensje
met een eigen naam
Meisje
met een eigen gezichtje
een eigen geheim
Hoeveel
had jij kunnen betekenen
Onmisbaar ben jij

Dag Quincy