KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Joep Schoenmakers

* 23 juli 2000 †

Marcel en Mariëlle

Dromen

Joep, die naam raak ik nooit meer kwijt.
Je bent ons ventje met je eigen identiteit.
Ik had je graag willen leren kennen.
Je knuffelen, vasthouden en verwennen.
Maar in mijn dromen leef je voort.
Lief en ondeugend zoals het hoort.

In mijn dromen hoor ik je stem.
Je brabbelt, je schreeuwt zoals ik je ken.
Je ogen bleven voor ons gesloten.
Maar in mijn dromen heb ik van dat stralende gezichtje genoten.
Je ging, veel te vroeg, je was nog veel te klein.
Maar in mijn dromen zullen we altijd samen zijn.

Je bent dan wel niet meer op deze aarde.
Maar deze dromen hebben voor mij een grote waarde.
Misschien vindt iedereen mij wel ontzettend maf.
Maar deze dromen pakken ze me nooit meer af.
Ik neem je mee in mijn hart voor de rest van mijn leven.
Want zulke mooie dromen heeft nog nooit iemand mij gegeven.

Joep, je bent een droom van een vent.
En ik ben blij dat ik je zo heb gekend.

Mama

20 juli, spannende dag vandaag krijgen we de laatste echo. We zijn 38 weken zwanger en de hele zwangerschap is heel goed verlopen, op een paar kleine zwangerschapskwaaltjes na. Gelukkig alles is goed en we mogen thuis gaan bevallen.
21 juli, 's morgens lekker koffie gedronken op mijn werk, het was er weer eens berengezellig.
In de middag krijg ik een beetje buikkrampen en ik begin opeens te huilen en ik kan hier moeilijk mee stoppen. Zullen de hormonen wel zijn en misschien ben ik wel een beetje bang voor de bevalling.
22 juli, slechte nacht gehad, veel buikpijn gehad en 's morgens om 5.00 uur begin ik wat te vloeien. De bevalling zal wel begonnen zijn, voor de zekerheid toch maar de verloskundige gebeld en die stond binnen 10 minuten aan de deur. Het zag er volgens haar allemaal goed uit maar toen ze het hartje probeerde te vinden hoorde ze helemaal niets en we werden met spoed naar het ziekenhuis gestuurd.
Ook in het ziekenhuis probeerde ze het hartje te vinden, maar ook daar hoorde ze niets ....
We moeten u helaas mededelen dat uw kindje is overleden.
We zijn allebei helemaal overstuur en bang voor wat er nog allemaal komen gaat. Verdoofd en verward worden we naar huis gestuurd, met een boekje met informatie waar je allemaal rekening mee moet houden als je kindje overleden is. Als ik niet spontaan ging bevallen zouden ze de bevalling twee dagen later in gaan leiden.
Deze dag was een ware hel. De weeën kwamen onregelmatig, maar het verdriet en de machteloosheid kwamen boven alle pijn uit.
Weer een nacht zonder slaap. De volgende ochtend was ik al uitgeput door de spanning, verdriet, angst en de pijn. Moest ik dit nog 24 volhouden en dan nog gaan bevallen?
De verloskundige stuurde ons terug naar het ziekenhuis en daar vertelde ze ons dat ze de bevalling dezelfde dag nog op gang zouden brengen. Ik had de eerste 3 centimeter ontsluiting de afgelopen nacht al gedaan en eenmaal aan het infuus gingen de overige centimeters razend snel. De begeleiding van het ziekenhuis was ontzettend goed, ik ben deze mensen hiervoor zo dankbaar, dat is met geen pen te beschrijven.
Om 15.50 uur werd onze prachtige zoon Joep geboren. Waar we zo bang voor waren geweest is het mooiste moment uit mijn leven geworden. Joep was een prachtig ventje die precies op zijn vader leek. We kregen alle tijd om met hem te knuffelen, hem te leren kennen en om afscheid van hem te nemen. Het was een heel emotioneel moment maar ik zal dit moment mijn hele leven koesteren. Ook de hele familie kreeg 's avonds de tijd om samen met ons afscheid te nemen van onze Joep.

De tijd na de crematie bleef moeilijk, ik had heel veel steun aan de foto's die ze van Joep op het ziekenhuis hadden gemaakt, maar deze foto's waren geen foto's die je mooi kon uitvergroten en op kon hangen. Veel foto's waren toch te klinisch genomen. Mijn moeder kende een tekenaar die portretten van kinderen tekende en ik heb deze man gevraagd of hij voor mij een portret van Joep kon maken. Dit heeft hij met alle liefde zoals je hier kunt zien voor ons gedaan. Hij hangt bij ons thuis nu op het mooiste plekje en ik heb hierdoor het gevoel dat Joep altijd bij ons aanwezig is. Iets mooiers kan je een mens toch niet geven.

Voor ons is Ruud Inderfurth geen tekenaar maar een ware kunstenaar.