KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Jonas

* 27 januari 2000 - 22 mei 2000 †

Gita, Dries en Sarah

Het verhaal van Jonas

*Jonas werd geboren na een zwangerschap van 38 weken. Hij werd gehaald met een keizersnede en woog 3.270 en was 50 cm. Alles was prima met onze jongen en na 5 dagen ziekenhuis mochten we dan eindelijk naar huis. We hebben dan samen drie mooie maanden beleefd, wij waren zo blij met ons tweede zoontje, en grote broer was er heel trots op. Na drie maanden moest ik weer gaan werken en *Jonas zou voor twee dagen in de week naar het kinderdagverblijf gaan, waar zijn grote broer toen ook al zat. Maar op de vierde dag dat hij daar verbleef ging het dus mis. Ze belde mij op mijn werk om 16.30u met de boodschap dat ze mijn zoontje aan het reanimeren waren en dat ik onmiddellijk moest komen. Ik ben dan als een gek naar daar gereden, maar toen ik daar aan kwam zag ik meteen dat het al te laat was. Mijn man was onze zoontjes komen ophalen en toen hij in het kinderdagverblijf onze jongen niet zag vroeg hij aan een kinderverzorgster waar *Jonas was. Die antwoordde daarop dat *Jonas buiten in een kinderwagen lag. Mijn man ging toen naar buiten en bleek dat er maar één kinderwagen buiten stond, en verder was er niemand, geen toezicht. Toen hij in de kinderwagen keek zag hij *Jonas op zijn buikje liggen met zijn neusje in het matrasje, hij dacht toen nog even dat het *Jonas niet was maar omdat hij voelde dat er iets mis was haalde hij hem er dan toch uit, en zag dat het wel ons zoontje was. Hij is dan direct begonnen met hem te reanimeren tot de ambulance er was. Maar wie legt nou in godsnaam een babytje op zijn buik, en dan nog buiten zetten zonder enig toezicht? We zijn dan nog met de ambulance naar het Middelheim ziekenhuis gereden en daar hebben de artsen zeker nog een half uur geprobeerd, maar onze jongen was al lang een engeltje... We hebben daar nog even afscheid mogen nemen, en dat waren de zwaarste dingen die ik ooit heb moeten doen... je kerngezond kind, dat je 's morgens nog in bad hebt gestoken, waar je nog mee gespeeld hebt en gelachen, en 's avonds zomaar ineens, er niet meer is, hoe kan dat nu toch?? We hebben *Jonas die avond voor de laatste keer gezien, daarna niet meer want het parket heeft dan een onderzoek ingesteld omdat het in een stedelijke kribbe gebeurde. De uitslag daarvan was dat *Jonas was overleden aan wiegedood, waar wij tot op de dag van vandaag nog steeds onze twijfels over hebben. *Jonas was een prachtig mannetje, hij kon lachen als geen één, we waren zo trots op hem... We missen hem nog elke dag, hij zal altijd ons tweede zoontje blijven.

*Jonas met zijn grote broer Dries

Het kaartje voor Jonas

Dit was *Jonas één week voor hij een engeltje werd

Mijn lievelingsfoto..

Dit is *Jonas zijn laatste plekje, op 26.05.2000 hebben wij hem daar begraven met heel veel mensen en heel veel witte bloemen, want hij was altijd in het wit gekleed en wit is de kleur van hoop. Dit is het laatst wat we nog voor hem konden doen.

Ondertussen zijn wij de trotse ouders geworden van een flinke dochter Sarah, en zij is op 22 februari 2001 geboren, net negen maanden na dat *Jonas een engeltje werd, een cadeautje van *Jonas??

Maar toch missen we een deel van ons gezin, een oogappeltje, een kleine broer van Dries en een grote broer voor Sarah, hij blijft voor altijd in ons hart en hij heeft zijn plaatsje gekregen in ons gezin, wij houden hem levend want hij is en blijft onze tweede zoon, onze lieve schat... Dit gedichtje stond op zijn afscheidsprentje

Tuin,

De bomen komen uit de grond,
En uit de stam de twijgen
En iedereen vindt het heel gewoon,
Dat zij weer bladeren krijgen
We zien ze vallen naar de grond,
En dan opnieuw weer groeien,
Zo heeft de aarde ons geleerd
Dat al wat sterf zal bloeien