KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Jur Hensen

* 7 november 2002 †

Dennis en Jacowien

Het verhaal van Jur

Wij zijn Dennis en Jacowien Hensen beiden 30 jaar. Jur is ons 1e kindje.

5 juni

Gisteren teruggekomen van een weekje Egypte. Nog steeds niet ongesteld, voor de vakantie een zwangerschapstest gedaan maar was helaas negatief. Morgen hebben we een afspraak bij de IVF-arts. Het is voor ons haast onmogelijk op een natuurlijke manier zwanger te worden omdat ik endometriose heb (het gevolg hiervan is verklevingen in mijn eileiders). Toch met een beetje hoop nog een test gehaald, kon mijn geluk niet op. Gelijk Dennis gebeld: we worden papa en mama!

6 juni

Toch maar naar de IVF-arts gegaan, die was ook dolenthiousast over de spontante zwangerschap. Ze maakte gelijk een echo ook om een buitenbaarmoedelijke zwangerschap uit te sluiten. Nou het zag er goed uit. Op dat moment was Jur 6 weken en 2 dagen. Zijn hartje klopte al en dat was volgens de arts een goed teken. Het is een sterk kindje zei ze nog.

Daarna volgden een aantal spannende weken, de 1e 13 weken zijn toch wel cruciaal i.v.m. een miskraam (15 juli 2001 heb ik met 11 weken een miskraam gekregen). Na de kritieke periode konden we voor ons gevoel eindelijk gaan genieten. Lekker samen een babykamertje uitgezocht en leuke spulletjes gekocht.

5 september

Ik ben nu ruim 19 weken zwanger, vandaag een afspraak voor een pretecho. De 1e 10 minuten waren geweldig, Jur was behoorlijk aan het bewegen, alles zat er op en eraan. De echografiste ging Jur meten en kwam op 17 weken uit in plaats van 19 weken. Volgende dag in paniek de verloskundige gebeld, die heeft een afspraak in het ziekenhuis voor ons gemaakt.

13 september

De gynaecoloog zag verder niets bijzonders, volgens hem zag het kindje er gezond uit, alleen wel te klein. Dus hij stuurde hij ons toch maar even door naar het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht.

18 september

Weinig positief nieuws, de gynaecoloog van het WKZ ontdekte een gaatje in het tussenschot van het hart, en ontdekte dat Jur zijn darmpjes wittig waren op de echo. Deze ontdekking en de groeiachterstand lieten weinig twijfel over, het moest wel een afwijking in het chromosomenpakket zijn, waarvan er maar weinig met het leven verenigbaar zijn. Een kans van behoorlijk meer dan 50% werd ons verteld, we hebben direct een vruchtwaterpunctie gedaan.

Zwaai maar gedag naar je dromen, deze ene kans mocht weer niet goed aflopen blijkbaar.

25 september

Vandaag de uitslag van de zgn. Fish-test, de snelle versie, en voor +/- 95% betrouwbaar. Uitslag? Niets gevonden, wat nu, natuurlijk heel erg opgelucht, Dennis kon zijn glimlach bijna niet onderdrukken. Volgende week uitslag van de klassieke test, en weer een echo om groei in te schatten (vandaag niet gedaan). De gynaecoloog zag redelijke kans dat dit goed zou aflopen.

2 oktober

Uitslag klassieke test, gelukkig wij horen niet bij de 5% onzuiverheid, geen chromosonale afwijkingen, nu nog de echo het kan niet op. Het gaatje in het hartje blijkt onvindbaar, en Jur is volkomen in de lijn meegegroeid. Welliswaar nog steeds te klein voor de zwangerschapsduur, maar de gynaecoloog vulde in: groeit goed, en dat was volgens hem niet negatief uit te leggen. Dennis direct weer begonnen met timmeren aan de kinderkamer. Goh wat voelden wij ons opgelucht.

16 oktober

Weer een echo, controle, 3 mensen om ons heen, heel veel medische termen tegen elkaar vooral, zenuwen gierden door de keel. Na een halfuurtje concludeert de gyneacoloog droog: "ik denk niet dat dit kindje het gaat halen: slechte doppler, weinig vruchtwater, weinig groei en een veel te laag gewicht."
Daar konden we het mee doen, hoe kan dat nu weer? Waarschijnlijk een virus stelde de gynaecoloog. Het hartje is vergroot, en dat duidt op een slecht werkende placenta, waardoor het hartje harder moet werken. De hele wereld stort in, waarom hebben wij dat nu weer, zoveel pech kan toch niet! We moeten pas over drie weken terugkomen voor een echo en volgende week een poli-afspraak voor de uitslag virustest.

23 oktober

Geen virus, wel medicijnen voor de te hoge bloeddruk. Geen echo maar het hartje klopte als een tierelier, toch een week verder.

28 oktober

Bloeddruk daalt een beetje, en het hartje klonk uitstekend, we waren trots op hem. Hij liet iedereen toch maar een poepie ruiken zeiden we tegen elkaar, het zou toch niet zo zijn. We kregen echt weer hoop.

1 november

Ik heb hem afgelopen woensdag heel erg goed gevoeld dat gaf een goed gevoel, het gevoel dat je contact met je kindje hebt, vandaag bloeddruk meten, en hartje luisteren, ter geruststelling, nou weinig kans dus, bloeddruk was perfect, op zich vreemd genoeg, en we hoorden het hartje niet. Doe maar een echo voor de zekerheid. "Dat ziet er niet goed uit" zegt de echografiste verslagen. Alsof we door de grond zakten, het is voorbij die mooie droom, en wel echt. We hebben het gevoel dat woensdag het laatste teken van leven was, van onze Jur, en nu, bevallen. Dat kon pas op woensdag 6 november om 14:00 wat zagen we daar tegenop, heel veel verdriet, heel veel.

6 november

Naar het ziekenhuis, Dennis mag ook blijven slapen, gisteren met de begrafenisonderneemster gesproken, hele lieve vrouw, met heel veel begrip voor ons. Jur moet nog geboren worden maar wij hebben zijn wolk al besteld, en zijn begrafenis al geregeld. Wij dachten dat het 's middags al gepiept zou zijn, maar dat zouden we snel afleren. Na dertig uur pijn komt Jur op 7 november om 20:17 ter wereld, dood. We zijn allebei vooraf best angstig geweest hoe hij er uit zou zien, hij was immers al bijna een week dood. Maar we konden goed naar hem kijken, het is toch iets van jezelf, zo'n klein mannetje. Met mooie handjes, voetjes, neusje, mondje en jawel een piepklein piemeltje, heel even maakt ons verdriet plaats voor een soort trots gevoel. Maar we wisten nu wel het is echt voorbij. Wat moet je dan nog veel regelen, wel of geen obductie, aangeven, noem maar op. Dennis wilde Jur perse zelf aangeven, dat moest nog snel op vrijdag gebeuren, net na het ontslag uit het WKZ. De mensen daar waren echt heel lief voor ons, en hebben echt troost en aandacht gegeven. We hebben Jur zelf in z'n wolk gelegd, en besloten hem daarna niet meer te zien.

handafdruk

kaartje

Kaartje voor Jur met zijn handje en voetje

9 november

De begrafenis, heel klein en toch heel mooi en warm. We hebben Jur samen begraven, zoals we dat wilden. We hebben zijn wolkje zelf in z'n grafje gezet, en het grafje zelf voor een deel dichtgeschept. Daarna hebben we drie ballonnetjes opgelaten en, ongelooflijk, op een heel sombere dag brak de bewolking open en gingen de ballonnetjes rechtstreeks in de richting van de zon.

Jur, net na z'n geboorte

Jur's Wolkje, waarin we hem hebben begraven