Jaleesa
* 22 september 1994 - 8 juni 1997 †
Sylvia en Micha
Het verhaal van Jaleesa
Jaleesa is na een probleemloze zwangerschap op donderdag 22 september 1994 ter wereld gekomen via een keizersnede. Ze was 11 dagen te laat en ik moest voor controle naar het ziekenhuis. Haar harttonen waren te laag en van het een op het andere moment werd er besloten om haar te halen. Het was de bedoeling om thuis te bevallen dus dat viel wel even tegen.
Nadat Jaleesa geboren was leek alles op het eerste gezicht heel goed te gaan, ze was een flinke meid en zag er echt heel lief uit met die bolle toet en lieve krulletjes. De volgende dag werd Jaleesa naar de couveuseafdeling gebracht omdat ze longontsteking had. Omdat Jaleesa daar goed in de gaten werd gehouden zijn ze erachter gekomen dat ze epilepsie had. Dat kwam natuurlijk als een grote klap want als je een kindje krijgt ga je ervan uit dat het gezond is. Tenminste, ik ging daar wel van uit. Ik kon het me niet voorstellen dat zo'n klein mooi kindje iets kon mankeren. Het ergste vond ik haar eerste epilepsieaanval. Het was niet de eerste die ze kreeg maar wel de eerste die ik zag. Het was verschrikkelijk om haar zo te zien en niets te kunnen doen. Zo klein en hulpeloos en niet weten wat zij ervan zou merken.
Jaleesa 1 maand oud
Jaleesa wilde niet eten en was meestal erg suf en slaperig. Ze had een sonde en daar ging de meeste voeding doorheen. Na ongeveer een maand in het ziekenhuis te hebben doorgebracht mocht ze eindelijk naar huis, wel met de sonde maar dat maakte natuurlijk niets uit. Wonder boven wonder begon ze thuis heel goed te drinken en een week later mocht de sonde eruit.
In de maanden die volgden, ging Jaleesa ziekenhuis in en uit en kwamen er steeds meer dingen aan het licht over wat Jaleesa allemaal mankeerde. Ze had heel erg veel last van epilepsieaanvallen en ontwikkelde zich niet zoals andere kinderen. Ze heeft ook nog 2 weken in het A.M.C gelegen voor allerlei onderzoeken. Aan het eind van die onderzoeken kwam er uit dat Jaleesa meervoudig complex gehandicapt was. Daar ben ik best wel van geschrokken maar het is niet anders en je gaat gewoon door.
Het was natuurlijk niet altijd even makkelijk, ze was heel vaak ziek, kreeg veel medicijnen en vooral die epilepsieaanvallen waren heel erg zwaar voor Jaleesa. Het was in het begin erg moeilijk om daar dan zonder in paniek te raken mee om te gaan. Rustig haar medicijnen geven en wachten totdat het ergste voorbij was zodat ze de uren daarop in diepe slaap zou zijn door die energie vretende aanvallen.
Jaleesa 5 maanden
Dat kleine meisje heeft heel veel teweeg gebracht in ons leven en ze heeft mij heel veel geleerd ondanks haar handicap en hoe klein ze ook was. Jaleesa was degene waar het in ons leven om draaide. De belangrijkste persoon in mijn leven. Door Jaleesa ben ik sterker geworden.
Jaleesa kerst 1995
Toen Jaleesa 2 jaar en 9 maanden oud was gingen Micha en ik op vakantie naar Spanje, we hadden even wat tijd voor ons zelf nodig, even tot rust komen. Jaleesa bleef bij mijn moeder logeren. Mijn moeder was een van de weinigen die op haar kon passen want er kwam nog wel het een en ander kijken bij de verzorging van Jaleesa. We hadden alles goed geregeld. De kinderarts wist ervan dus als er iets was kon Jaleesa altijd opgenomen worden. Hetty en Els (thuiszorg) konden gebeld worden als er problemen waren dus ik was helemaal gerustgesteld.
leuk, vingerverven
Twee dagen voordat we zouden vertrekken werd Jaleesa ziek, ik was niet echt verrast want Jaleesa was vaak ziek. Het zat me toch niet lekker en we zijn nog even naar de kinderarts geweest, hij kon niets vinden. De dag voordat we vertrokken, hebben we Jaleesa bij mijn moeder gebracht en hebben we afscheid genomen.
Micha en ik waren een dag in Spanje en gingen vroeg zwemmen, we liepen langs een telefoon en ik zei nog "Zal ik even bellen of ben ik dan echt zo'n overbezorgd moedertje?" Ik heb niet gebeld. Na het zwemmen gingen we naar de hostess om te horen wat voor excursies er allemaal te doen waren toen ze ons vertelde dat mijn vader had gebeld en dat ik hem terug moest bellen. Het bleek dat ik mijn moeder moest bellen en dat deed ik dan ook nietsvermoedend. Ik dacht dat ik misschien iets was vergeten, medicijnen ofzo.
Tekening van Jaleesa
Ik kreeg mijn moeder aan de telefoon, ze zei "Jaleesa is naar Oma". Het was heel maf, ik wist wel wat ze bedoelde maar ook weer niet. Mijn oma was twee jaar daarvoor overleden. Er ging zoveel door me heen op dat moment, ik kon het niet geloven, het is een grap, een boze droom. We wilden meteen naar huis maar er moest nog zoveel geregeld worden. Gelukkig kon er snel een vlucht geregeld worden. Op het vliegveld heb ik mijn moeder nog een keer gebeld of het wel echt waar was en hoe ze het dan wist dat Jaleesa dood was. Het duurde lang voordat we in Nederland waren, we moesten nog overstappen in Genève omdat er geen rechtstreekse vlucht beschikbaar was. Volgens mij hebben we er wel 8 uur over gedaan voordat we er waren. Op Schiphol stonden er veel mensen op ons te wachten maar dat kon ik op dat moment even niet hebben. Mijn vader heeft me door de drukte geloodst en we zijn snel naar huis gereden.
We gingen rechtstreeks naar het uitvaartcentrum waar Jaleesa heen gebracht was en daar zagen we haar weer voor het eerst. Ik schrok van hoe ze eruit zag, ze was er niet meer, ze was weg. Daar lag ze nog in haar pyama want mijn moeder had haar 's ochtends gevonden. Zonder sokjes dat viel me meteen op omdat ze zo koud was. We zijn daarna naar mijn moeders huis gegaan om te praten.
Mijn moeder heeft die dagen in het dagboek van Jaleesa geschreven. De dag voordat ze overleed had Jaleesa koorts. Ze heeft de kinderarts gebeld, die heeft een recept uitgeschreven en ze moest hem de volgende dag weer terugbellen om te zien hoe het ging. 's Avonds krijgt Jaleesa een aanval die 5 minuten duurt en daarna heeft mijn moeder haar naar bed gebracht. Om 3 uur 's nachts is mijn moeder nog gaan kijken, Jaleesa was wakker en ze heeft haar nog even vastgehouden. Ze heeft haar 's ochtends om kwart over 8 gevonden. Toen was ze overleden.
Als een klein wit wolkje
gedreven door de wind
kwam je even bij ons
even was je ons kind
En dan......
Dan moet je dingen gaan regelen zoals begraven of cremeren en hoeveel kopjes koffie er nodig zijn. Daar zit je niet op te wachten want wat kan mij het schelen hoeveel koffie er moet zijn, ik wil mijn kind terug. Ik vond het ook heel raar dat we een plekje moesten zoeken op de begraafplaats, daar had ik nooit over nagedacht. En dan loop je daar op een zomerse dag te kijken waar jouw kind begraven moet worden. We hebben natuurlijk wel het het mooiste plekje uitgekozen maar eigenlijk drong het toch niet echt tot me door.
Jaleesa werd begraven op vrijdag de 13e. Er waren heel veel mensen en bloemen. Na het laatste liedje droegen mijn vader, mijn broertje en Micha zijn broer, Jaleesa naar haar laatste rustplekje.
Daar hebben we allemaal ballonnen opgelaten.
Plekje van Jaleesa
Jaleesa heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
