Jeroen

* 7 oktober 1997 †

Brigitte Plasmans en Tommy Bloemen

Ons zoontje Jeroen

Mijn vriend en ik hadden pas samen een huisje gehuurd, alles ging prima. In mei 1997 werd ik ziek, we dachten in eerste instantie dat het griep was. Na enkele dagen besloot ik toch maar even langs de huisarts te gaan. Nadat de arts mij onderzocht had kregen we de uitslag: "Tommy en Brigitte proficiat jullie worden ouders!!!" We keken elkaar aan en wisten niet goed wat zeggen. Eenmaal terug thuis begon het pas door te dringen dat wij ouders gingen worden.

Deze zwangerschap was niet gepland, maar we waren dolgelukkig met de komst van onze baby. Vrijwel meteen hebben we onze familie en vrienden verteld dat we een kindje verwachten. Toen we het tegen mijn grootvader vertelden, was hij heel blij, maar hij had een naar voorgevoel...

De eerste keer dat we naar de gynaecoloog waren geweest, zag alles er prima uit. Ja, dat ik zoveel moest overgeven, dat was heel normaal, zei hij. En zeker in de eerste 3 maanden van de zwangerschap. Maar na weken bleef ik nog steeds ziek, van 's morgens tot 's avonds bleef ik maar overgeven. Dus zijn we weer terug naar de gynaecoloog gegaan. Nadat hij mij onderzocht had, kregen we een brief in onze handen geduwd en hij zei "Maak maar een afspraak voor het gasthuisberg te Leuven." Meer zei hij niet. We vroegen om een beetje uitleg wat er aan de hand was, maar die hebben we nooit gekregen.

Dus wij zijn naar huis gegaan en hebben onmiddellijk een afspraak gemaakt voor het gasthuisberg. We konden 3 dagen later al komen. Deze drie dagen hebben voor ons heel lang geduurd. We hebben uren liggen te piekeren over wat er nu aan de hand zou zijn.

De dag was aangebroken dat we naar het gasthuisberg moesten gaan. Onderweg zijn we verschillende keren moeten stoppen omdat ik me zo slecht voelde. Toen we daar aankwamen, hebben we nog een klein anderhalf uurtje moeten wachten in de wachtruimte, daarna mochten we naar binnen. Deze gynaecoloog was heel vriendelijk, ze gaf ons eerst een beetje uitleg over hoe alles in zijn werk ging. Het onderzoek vlotte goed. Nadat ze mij had onderzocht, gingen we even apart zitten met haar. Ze vertelde ons dat ik nauwelijks vruchtwater had, dat de baby niet goed groeide en dat ze geen niertjes kon vinden op de echo. We hebben een heel lang gesprek met haar gehad en ze vroeg ons om over 4 weken opnieuw een afspraak te maken. Dan kon ze met 100% zekerheid zeggen of er niertjes aanwezig waren of niet.

Eenmaal terug thuis hebben we de naaste familieleden gevraagd om langs te komen en hebben we het slechte nieuws verteld. Ze hebben ons heel goed gesteund. De 4 weken waren om en we moesten terug naar het gasthuisberg. Deze keer konden we vrijwel meteen binnen. Weer heeft de gynaecoloog mij onderzocht en daarna een gesprek met ons gevoerd. Nu was het dus 100% zeker dat er geen niertjes aanwezig waren bij onze baby. Ook hebben ze in de archieven gezocht of het mischien erfelijk was. Ik heb namelijk een broertje Jonny, die 14 dagen na zijn geboorte overleden is, omdat zijn niertjes niet goed functioneerden. Dit was echt een klap in ons gezicht.

Daarna heeft de gynaecoloog aan ons gevraagd wat we wilden doen: "De zwangerschap uitdoen of afbreken." Ze heeft ook verteld wat de gevolgen waren. We dachten, wat is dat voor een vraag? Je kan toch niet zomaar een leven beëindigen? Dat kan toch zo maar niet en dat willen we ook niet.

We hebben ongeveer twee en een halve maand bedenktijd gehad. Deze periode was echt de moeilijkste in ons hele leven. Omdat ik nog steeds ziek en misselijk was en maar bleef afvallen, hebben we samen met de huisarts en de gynaecoloog besloten om onze zwangerschap te stoppen. De gynaecoloog heeft voor ons een afspraak gemaakt. Samen hebben gekozen voor 07 oktober 1997.

Op deze dag, 07 oktober 1997, zou ons kindje komen. We zijn 's morgens naar het ziekenhuis gegaan. Daar moest ik eerst ongeveer 2 uur in bed blijven liggen. Toen kwamen ze mij halen om naar de verloskamer te gaan. Eerst heb ik wat uitleg gekregen hoe alles zou verlopen. Om 10.45 uur is ons zoontje Jeroen doodgeboren. Hij woog 804 gram en was 37 cm klein. Jeroen was echt een prachtzoon, hij lag er heel mooi bij met zijn 2 handjes over elkaar...

lieve groetjes, Tommy en Brigitte, Rachel*.

Het handje en voetje van Jeroen

Lieve Jeroen

Zo kortstondig
Zo snel weggenomen
Maar je blijft bij ons
Waar je ook bent
Niemand die het weten kan
Hoeveel we van jou houden
Niemand die ons troosten kan
In ons verdriet om jou
Niemand die begrijpen zal
Hoe vreselijk we jou missen
Niemand die beseffen zal
Hoe erg die pijn wel is

Lees ook het verhaal van Jeroen's zusje Rachel.

Jeroen heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje     Lees de berichtjes