KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Bradley

* 27 april 1998 †

Ingrid en Berry

Deze zwangerschap is ontstaan met behulp van een IVF behandling (reageerbuisbevruchting).

Vanaf het begin van de zwangerschap had ik al bloedingen. Heel in het begin was het een tweeling maar dat eindigde al bij een zwangerschapsduur van negen weken en zo groeide Bradley alleen door. Dat andere vruchtje zou gewoon indrogen in de placenta werd ons verteld..... Ik bleef last houden van bloedingen, wat achteraf afkomstig leek te zijn van een klein bloedvaatje in de placenta dat lekte...uiteindelijk kreeg ik bij 22 weken last van harde buiken. Hierdoor werd ik opgenomen en kwam aan een weeënremmend infuus te liggen.

Deze harde buiken zouden veroorzaakt worden doordat de baarmoeder dat bloed wilde afstoten, het wilde cleanen zeg maar. Maar dat mocht niet gebeuren want dat zou betekenen dat de bevalling eerder zou beginnen of dat de vliezen zouden knappen. Dit laatste gebeurde.....

In de 25e week braken 's avonds de vliezen. Ik ben toen direct overgebracht naar een verloskamer.

Al vrij snel daarna werd ik ziek, kreeg hoge koorts. Dit waren tekenen dat er een infectie bijkwam in die baarmoeder. En na anderhalve dag was het hartje van Bradley gestopt. Ook hij was geïnfecteerd geraakt, een strepto-kokken bacterie.... Een antibiotica infuus dat ik inmiddels had gekregen kon geen hulp meer bieden.

Ik moest op natuurlijke wijze bevallen, ze vonden dat zoiets dan beter te verwerken zou zijn. De bevalling is heel moeilijk geweest. Het ging allemaal wel heel snel. Binnen drie uur was hij geboren. En dan wacht je toch nog stiekem op een kreetje, een beweging, een arts die zegt: "Hij leeft toch!" Maar het blijft stil....

Bradley en zijn moeder

Helaas..... Er is alleen nog plaats voor verdriet.

We hebben van de afdeling alle tijd gekregen om afscheid van hem te nemen. We zijn daar twee dagen gebleven en hebben hem al die tijd bij ons gehad. Soms werd hij even in de koeling gelegd. We wilden hem zelf in het kistje leggen en dat gebeurde op die afdeling verloskamers... vreemd. In de verte hoor je huilende pas geboren babies, opgewekte ouders, felicitaties..... en wij legden ons kindje in een kistje.....Lekker bedekt met knuffels en tekeningen van zijn oudere broertje Fabian van toen zeven jaar.

Bradley, Fabian en opa

We hebben hem in stilte met onze directe familie en enkele vrienden begraven. Hij is bij zijn zusje Charmilla die een jaar eerder overleed in het grafje gelegd. En heeft als grafmonumentje een glasplaat gekregen in de vorm van een vlinder. Hij vloog naar Charmilla toe, onze regenboog....

Op die vlinder staat geschreven: "gedragen met vreugde...    geboren in pijn...."

Bradley's grafmonument

Papa Berry heeft een gedicht voor hem geschreven:

Als een rups in zijn cocon,
was jij veilig in moeders schoot.
't Was een nieuw leven dat begon,
je groeide en groeide en werd groot.

De rups verlaat na lange tijd zijn cocon,
en geeft zich als vlinder aan de wereld bloot.
Voor jou eindigde het, nog voor het eigenlijk begon,
de Vlinder in jou, die is dood.