KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Anouk de Poot

* 21 maart 2004 - 23 maart 2004 †

Dennis en Marielle

Het verhaal van Anouk

Wij zijn Dennis en Marielle, ouders van Anouk, ons eerste kindje. Anouk is geboren na een zwangerschap van 41 weken en 2 dagen. De zwangerschap is zonder problemen verlopen, pas tijdens de bevalling ging het mis. Ze vermoeden dat tijdens de weeën de navelstreng klem is komen te zitten, als reactie hierop heeft Anouk in het vruchtwater gepoept.

Omdat Anouk geen zuurstof meer kreeg is ze waarschijnlijk gaan ademen in de buik. Hierdoor heeft ze een lading meconium (baby's eerste poep) binnen gekregen. Dat schijnt echt rotzooi te zijn en het tast meteen de longetjes aan. Het vruchtwater bleek zo dik als erwtensoep te zijn. Ze heeft dan ook meteen een longontsteking gekregen.

Op 21 maart 2004 om 02:00 uur in de nacht kwamen de weeën opzetten. Om 06:00 uur hadden we de verloskundige opgebeld, zij kwam en nadat zij getoucheerd had bleek ik nog geen ontsluiting te hebben. Ze zei: "ga maar lekker in bad liggen, ontspan wat". Dat ben ik gaan doen en daardoor zette de bevalling echt goed door.

Om 13:15 uur kwam de verloskundige weer terug en toen had ik inmiddels 3 centimeter ontsluiting. Zij ging de vliezen breken en ze vertelde dat het vaak voorkwam dat baby's in het vruchtwater poepen als je "overtijd" bent. Maar er kwam niet veel vruchtwater mee en ze kon niet goed zien of Anouk inderdaad in het vruchtwater had gepoept. Na een paar keer controleren dacht ze toch iets groens te zien en we moesten naar het ziekenhuis.

Toen we net in het ziekenhuis waren aangekomen, ging de gynaecoloog toucheren. Ik bleek, na een kort ritje, 7 centimeter ontsluiting te hebben. Dat ging dus snel, ik had dan ook heftige weeën. Een CTG werd gemaakt en de gynaecoloog was ongerust want Anouks hartslag was te vlak. Er werd toen inwendig een doptone op haar hoofdje geplaatst. Maar nog steeds was de hartslag van Anouk te vlak.

Er werd bij mij een slang ingebracht om vocht in de baarmoeder te brengen om het zo in de buik wat aangenamer voor Anouk te maken. Ook kreeg ik een katheter om urine op te vangen.

Ondertussen had ik bijna 10 centimeter ontsluiting en kreeg ik persdrang. De zuster ging de gynaecoloog halen om te vragen of ik mocht gaan persen. De gynaecoloog kwam terug met een soort lange naald. Hij vertelde dat hij inwendig bloed ging afnemen van het hoofdje van Anouk en dat de uitslag binnen 5 minuten terug zou zijn.

En inderdaad, we hoorden ze al op de gang roepen; SPOEDKEIZERSNEDE! Geen tijd voor een ruggenprik maar onder algehele narcose. Anouk moest zo snel mogelijk gehaald worden want het ging niet goed met haar. Ze is geboren om 16:26 uur op 21 maart 2004 in het ziekenhuis in Oss.

Dennis kwam naar mij toe, toen ik net bij kwam en vertelde mij dat Anouk aan het vechten was voor haar leven.

Ons mooie meisje. Deze foto is genomen in het Radboud ziekenhuis te Nijmegen

Anouk heeft na haar geboorte 8 minuten geen zuurstof gehad en haar apgarscore was 1. Ze zijn een tijd met haar bezig geweest voordat Dennis haar mocht zien. Toen werd ik naar haar toegebracht, ik hoorde haar heel zachtjes huilen. Wat was ze mooi en groot, ze woog 3440 gram en was 51,5 cm groot.

Na een paar uur werd onze Anouk overgebracht naar het Radboud ziekenhuis te Nijmegen omdat ze haar niet de zorg konden geven die ze nodig had. Er moest zelfs een vrouw, die op het punt stond te bevallen van een tweeling, uitwijken naar Veghel omdat ze met onze Anouk bezig waren. Anouk werd opgehaald met de ambulance die uit Nijmegen moest komen, een neonatoloog, een verpleegster en 2 broeders brachten haar naar Nijmegen.

Ik werd een uur later ook naar Nijmegen overgebracht om zoveel mogelijk bij ons meisje te zijn. Dennis werd geadviseerd om thuis te gaan slapen omdat de situatie op dat moment niet levensbedreigend was.

Rond 06:00 uur de volgende dag, 22 maart 2004, had Dennis naar het ziekenhuis gebeld om te vragen hoe het met ons meisje ging. Ze vertelden dat ze de nacht goed was doorgekomen.

Toen Dennis eenmaal in het ziekenhuis was aangekomen, kwamen ze ons halen want, zo zei de neonatoloog, "Anouk gaat dood". Het was in de ochtend ineens helemaal omgeslagen en ze wilden de behandeling stop zetten. Anouk had een aantal keren een klaplong gehad, ze was zo ziek.

De pastor uit het ziekenhuis heeft Anouk die ochtend gedoopt op ons verzoek. Maar tijdens de doop bleek het wat beter met haar te gaan en de kinderarts besloot daarna toch met de behandeling door te gaan. Dan krijg je toch een klein beetje hoop. De kinderarts had ons wel verteld dat als Anouk hersendood zou zijn, wat een hersenscan moest uitmaken, alsnog de beademing eraf zou gaan. Ze bleek niet hersendood te zijn maar ze hadden wel stuipjes gezien en dat was ook niet goed.

De dag ging voorbij en we gingen de nacht in. Ik probeerde wat te slapen en Dennis was met familie aan het waken bij Anouk. In de nacht kwam Dennis met de kinderarts binnen en ik werd wakker gemaakt, het ging weer heel slecht.

De volgende dag, 23 maart 2004, werden wij weer geroepen door de kinderarts. Ik voelde dat dit het was, ons meisje gaat dood. Wat een verdriet, wat een leeg gevoel.

Ons mooie meisje werd van de beademing gehaald en bij mij op de borst gelegd, met papa aan haar zijde. Om 09:15 uur is Anouk gestorven.

Dennis heeft Anouk gewassen en aangekleed, wat was ik trots op Dennis dat hij ons meisje heeft verzorgd.

Anouk

Vrijdag 26 maart 2004 hebben we Anouk mee naar huis genomen. We hebben Anouk op 29 maart 2004 in besloten kring begraven.

Anouk we missen je en we houden van je. En we zullen je nooit vergeten.

Een bloem, nog in de knop gebroken
een nog onbeschreven blad
Een lief klein meisje, dat in dit leven
geen kansen heeft gehad

Hier valt niets te begrijpen
geen antwoord is er, waarom
een kindje dat zo welkom was
toch hier niet blijven kon

Ons leven gaat wel verder
met in het hart de stille pijn
omdat jouw leven hier op aarde
niet langer heeft mogen zijn

Monument Anouk

Wij hebben het monument zelf zo bedacht met al die kleuren omdat wij het bij haar vonden passen.