Caithlin Ashley

* 11 oktober 2001 - 2 april 2002 †

Marco/Jean

11 Oktober 2001 voor mij een zeer pijnlijke dag, maar deze werd al snel bekroond met ons eerste kindje.
Een meisje genaamd Caithlin Ashley.

Onze kleine Bolle!

We moesten nog een paar dagen in het ziekenhuis blijven omdat Caithlin te licht was. Ze was een heel tenger meisje. Ze dronk heel erg goed en we zagen haar veranderen van een klein tenger babietje in een kindje met een heerlijke bolle toet. Vandaar ook de bijnaam Bolle. Caithlin was een heel erg vrolijk en grappig kind. Ze huilde haast nooit! Ze was gewoon perfect! Nu achteraf zeg ik misschien was ze te perfect voor deze wereld! Wat had ik haar nog graag bij me gehad. Toen Caithlin 4 maanden oud was kreeg ze haar eerste fruithapje. Dat was voor haar feest! Elke dag om 15.00 was het een klein feestje voor onze madam, het allerliefste had ze banaan. Ze ontwikkelde zich zo goed dat op een gegeven moment zij zelf de lepel uit mijn hand pakte en deze in haar mond stak! Toen ze zo'n 5 maanden oud was pakte ik haar bij haar handjes en dan maakte ze stapjes,echt ongelooflijk! Maar ze deed het! En trots dat we daarop waren en nog steeds zijn! Caithlin had al 3 weken 'ruzie' met zich zelf, ze probeerde zich om te draaien maar dat wilde maar niet lukken. 1 april ik zat in de woonkamer en Marco was in de keuken bezig, Caithlin lag op haar speelkleed. Ineens horen we een klein lachje! En ja hoor! Caithlin had zichzelf omgedraaid. Die dag deed ze het wel 20x achter elkaar. 2 april we gingen naar ons werk en Caithlin ging naar de oppasmoeder. Bij de oppasmoeder was het een soort van 2e huis! Ze had het daar erg naar haar zin. Toen we daar aankwamen stapte ik uit de auto en haalde Bolle eruit en bracht haar naar de oppasmoeder. Ik zei; Dag Bolle! Tot strakjes..... ik kreeg nog een glimlach van Bolle en stapte weer in de auto. Marco zette mij af bij mijn werk en ging zelf ook door naar zijn werk. Ik was tot 12.00 uur op het werk en ging naar huis, Marco zou Caithlin ophalen met de auto om 17.00 uur. Rond 16.00 uur werd Marco opgebeld door de politie. Ze kwamen hem ophalen want er was iets ernstigs gebeurd met onze kleine Caithlin. De politie haalde hem op, intussen werd ook ik opgehaald van huis door de politie. We sjeesden als gekken naar het AMC. Daar werd ons verteld dat onze kleine gezonde meid door de oppasmoeder op haar buikje was gevonden en op dat moment niet meer ademde. De oppasmoeder heeft haar toen gereanimeerd en daarna is het overgenomen door het ambulancepersoneel en dit is weer overgenomen door de eerste hulp. De dokter vertelde dat het er erg slecht uit zag, maar we mochten nog bij haar. We zagen ons meisje daar liggen. De kamer was vol met personeel van het AMC die voor ons meisje vochten. Na een half uur begon de dokter af te tellen. Nee, dit kan niet waar zijn!!! Onze lieve kleine Caithlin was weggevlogen.... Op dat moment stortte onze wereld in. Hoe kan het nou? Ze was gezond, at goed, groeide goed etc... Hoe kan ze er ineens niet meer zijn? Op al die vragen kregen en krijgen we geen antwoord. Onze Bolle is er niet meer, ze is aan de gevolgen van wiegendood naar de engelen gevlogen.

Lieve Bolle ook nu zeggen wij; Dag lieve Bolle tot strakjes! Ooit zullen we weer samen zijn... We houden van je, je bent en blijft altijd ons eerste kindje en we zullen je nooit vergeten. We hebben van je genoten en missen je heel erg. Dag dag lieve Bolle!

Caithlin heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje     Lees de berichtjes