Dano Veron Kortleven
* 8 april 2001 - 5 mei 2001 †
James, Janet & Noah
Elk afscheid is de geboorte van een herinnering......
Wat waren we blij, we waren weer zwanger. Ook dit keer weer via IVF en het was wéér gelukt. Vanaf week 30 van mijn zwangerschap stond de wereld en ons mooie leventje op z'n kop. Ik ging voor een normale controle naar mijn gynaecoloog maar was blij dat ik weer even gecontroleerd zou worden want het zat me toch niet echt lekker. En mijn voorgevoel was juist!
Voor wij het wisten waren we in het WKZ en na uitgebreide hartecho's kregen we te horen dat het goed mis was met Dano's hartje, maar hoe of wat en of het hier bij zou blijven was een groot vraagteken. Ze wisten het gewoonweg niet. Voor zover ze konden onderzoeken, kwamen er uit een vruchtwaterpunctie geen afwijkingen naar voren en het zou na de geboorte moeten blijken wat en of er wat aan gedaan kon worden. Wat waren het spannende en onzekere weken. Dano's hartslag was inmiddels naar 53 gedaald maar daarentegen groeide hij erg goed en deed het naar omstandigheden redelijk. In het WKZ waren ze bij elke hartecho nog steeds niet in paniek en zolang zij dat niet waren, probeerden wij het ook maar zo positief mogelijk te benaderen. Hij had het bij mij het beste. Dano moest maar zo lang mogelijk bij mij blijven en een mooi gewicht bereiken zodat hij na de geboorte sterk genoeg zou zijn voor wat er ging komen.
Ik zag als een berg tegen de bevalling op. Zou hij het wel halen en zou het hierbij blijven? Dano moet het hebben gevoeld en geweten want op 8 april 2001, na 38 weken was hij daar dan. Onze tweede zoon Dano Veron. Na een supersnelle en voorspoedige bevalling van nog geen vier uur en met een pracht gewicht van 3440 gram. Hij werd eigenlijk gelijk meegenomen en lag binnen no time op de intensive care aan alle toeters en bellen.
Op dag twee van zijn leventje kreeg hij al zijn eerste operatie. Hij kreeg een pacemakertje waardoor zijn hartje sneller zou gaan kloppen. Normaal gesproken opereren ze een baby liever wat later maar helaas konden ze bij Dano niet langer wachten met deze operatie. Nadat de cardioloog hierna een echo had gemaakt van z'n hartje zag hij dingen die hij beter wilde bekijken met een hartcatheterisatie. Hierna besloten de cardiologen en cardiochirurgen dat Dano weer geopereerd moest worden en wel gelijk om het één en ander te herstellen. Dit alles gebeurde de eerste vier dagen na z'n geboorte.
In een ogenblik van stilte
bij een groot verdriet
is het fijn dat men er is
en hoeven woorden niet
De operaties waren geslaagd maar helaas wilde het toch niet lukken. Dano's herstel wilde maar niet komen. Hij bleef aan de beademing met alle toeters en bellen en veel, heel veel medicijnen. Dano bleek ook nog meneertje spiegelbeeld te zijn. Al z'n orgaantjes zaten precies andersom in z'n lichaampje, maar wel compleet en aanwezig. Of het allemaal zou werken moest blijken uit onderzoeken. Het was alles bij elkaar toch wel heel gecompliceerd en uniek.
Helaas. Halverwege de tweede week begon z'n buikje op te zetten met vocht, veel vocht en dat groeide en groeide maar. Het is één keer weggenomen en onderzocht (hier kwam niets uit), maar de volgende dag zat het er al weer. Hij kreeg hier veel last van en we konden het maar niet wegkrijgen. Hierdoor konden veel onderzoeken en handelingen niet plaatsvinden omdat zijn conditie te slecht was. Daarbij kwam ook nog dat in de linkerkamer van Dano's hartje een klep aan het lekken was waar eigenlijk weer wat aan gedaan moest worden maar dan moest hij wel in een betere conditie komen. Waarschijnlijk was de oorzaak van dat vocht toch z'n hartje. We zijn het niet te weten gekomen.
In een ogenblik van stilte
vooral na zo’n groot gemis
zegt aanwezigheid voldoende
en voel je echt wat vriendschap is.
Vanaf de tweede week deed Dano af en toe zijn oogjes open wat heel fijn was. Zo kregen we toch een beetje meer contact, want meer dan aaien en z'n handje vasthouden ging niet. Hij kon ons trouwens hard knijpen, ons kleine vechtertje. Zijn buikje was op een gegeven moment net een ballon. Plassen deed hij ook niet goed, ja wel met weer een verhoogde dosis medicijnen en helaas de afgekolfde melk waar onze hele vriezer inmiddels mee vol stond, kon hij ook maar niet verwerken. Vanaf week drie vond ik het niet fijn meer als hij z'n oogjes open had. Ik werd er door verscheurd en kon steeds moeilijker weer naar huis gaan. Wat ik zag ik weet niet wat het was, pijn, angst het was en voelde niet goed en er kwam toen een moment dat wij tegen elkaar zeiden zo willen wij het voor Dano niet langer. Hij heeft al zoveel voor z'n kiezen gehad. De grens was bereikt. Hij heeft er zo voor gevochten maar het was allemaal te veel zo mocht het niet langer doorgaan. Nog een operatie wilden en konden wij hem niet meer aandoen. Liever in onze armen dan uiteindelijk in de operatiekamer zonder ons om hem heen.
Gelukkig waren de artsen het met ons eens en hebben wij Dano de rust gegeven die hij verdiende. Hij hoefde niet langer te vechten. En zo gebeurde het op 5 mei, Bevrijdingsdag. Eindelijk mochten wij hem in onze armen nemen maar gelijk moesten wij hem ook weer laten gaan. Hij heeft niet eens meer geademd nadat hij van de beademing is gekomen. Dano is heel rustig in mijn armen ingeslapen. Daarna hebben wij hem samen in bad gedaan en aangekleed en hebben hem fijn mee naar huis genomen.
Wij hebben een 'goed' gevoel over hoe wij afscheid van hem hebben genomen en zijn blij, zó blij, dat wij hem mee naar huis hebben genomen. Zo zijn wij nog met z'n viertjes thuis geweest, heeft hij nog in z'n wiegje gelegen en konden we nog zoveel bij hem zijn als we zelf wilden. En Noah, onze oudste zoon van bijna 2½, vond het allemaal heel gewoon. Hij ging hem telkens kusjes en nepsnoepjes brengen. Het was ook zo mooi hoe hij meegeholpen heeft Dano in een mandje te leggen met al z'n knuffeltjes. Dit heeft ons echt goed gedaan en met als afsluiting de crematie. Heel intiem en klein en mooi zoals wij dat wilden. Met mooie muziek, persoonlijke gedichtjes en wijzelf hebben ook nog wat kunnen zeggen. De kinderen hebben bij Dano bellen geblazen wat voor ons een hele bijzondere betekenis heeft. Hierin was Dano namelijk de kampioen. Verder hebben wij aan iedereen gevraagd die aanwezig was om een knuffeltje mee te nemen met daaraan een persoonlijke groet of boodschap voor Dano. De knuffeltjes heeft Dano meegenomen en de kaartjes hebben wij gekregen. Hier staan zulke fijne en lieve dingen op. Deze heb ik samen met al de schitterende foto's die wij hebben gemaakt in een heel mooi fotoboek verwerkt. Daarnaast hebben wij zoveel kaarten gekregen met ontzettend lieve en mooie teksten. We blijven ze maar lezen, evenals het dagboekje wat de verpleegkundigen hebben bijgehouden en waar ieder die dat wilde iets in kon schrijven. Het is zo waardevol en ons zo dierbaar allemaal.
De kaart voor Dano
Wij hebben Dano nog niet thuis. Wel heb ik al een prachtige moderne ketting een schitterend sieraad waar een beetje as van Dano in verwerkt zit. Hier ben ik ontzettend blij mee! De rest wordt verwerkt in een houten bal, een speeldoosje dat je open kan doen en dan het nummer "Memories" speelt.
Dano was en is een fantastisch dapper mannetje. Hij heeft zo gevochten, hij was zo welkom maar het was allemaal tèveel. Afscheid te moeten nemen van Dano was en is zwaar, maar zijn blik in zijn ogen heeft ons overtuigd. Het is goed zo, hij heeft nu de rust die hij verdient.
Met hem is een stukje van onszelf doodgegaan. Wij zullen helaas verder moeten zonder onze Dano wat moeilijk is te accepteren. Helaas het is niet anders. Dit alles zal een plekje moeten krijgen, maar heeft tijd, veel tijd nodig. Wat de naarste periode in ons leven is geweest, was in zekere zin toch ook een hele mooie periode die wij heel bewust en intens hebben beleefd. Nu is het nog ontzettend moeilijk, maar ik weet zeker dat het een mooie herinnering zal gaan worden. Gelukkig hebben wij elkaar en Noah dus je moet verder ook al wil je soms even niet. Ooit zal de zon weer gaan schijnen. Misschien brengt de tijd ooit iets stralends terug. Eén ding is zeker. Dano zal voor ons altijd blijven stralen. Wij hebben hem voor eeuwig in ons hart gesloten.
James, Janet & Noah
Dano heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
