Dennis-Mitchel Brugmans

* 16 februari 1991 †

Fred

Ons altijd brandende kaarsje

Na jarenlang proberen was mijn vrouw eindelijk zwanger. Want ze was maar een paar keer per jaar vruchtbaar en we wisten nooit wanneer dus zielsgelukkig waren wij. Toen we naar onze huisarts Bram gingen zei hij: "Jullie kind wordt eind februari verwacht".

Toen ik later thuis was, zei ik nog tegen Joke: "Hij vergist zich volgens mij". Want ik hield namelijk een lijst bij van al haar momenten die ze gehad heeft bij een zwangerschap. We hadden al een paar miskramen achter de rug. Toch hield mijn vrouw zich helemaal vast aan die datum die (naar later bleek) te laat was.

De geboorte van Dennis duurde de hele nacht. Het was een hel. Joke perste op de verkeerde manier, namelijk op de hersenen. Ze viel telkens bewusteloos en als ze weer bij kwam, konden we weer opnieuw beginnen. Eindelijk op zaterdag 16 februari werd ons mannetje geboren. Toen kreeg ik te horen: "Fred, gefeliciteerd. Jullie hebben een zoon van een kleine 8 pond". Wat was ik trots.

Maar het bleef zo stil hij huilde niet en Bram zoog gelijk zijn mondje en neusje leeg. "Teveel vruchtwater binnen gekregen", zei hij. Maar het bleef stil. Ik naar beneden, ambulance gebeld. Deze moest uit Lelystad komen. Het was hartje winter en er lag 15 cm sneeuw. Wat duurde dat lang! Toen ze er waren moest ik de couveuse aansluiten en ik zei toen al in een soort trance: "Dat heeft toch geen nut meer". Twee uur later is hij ook overleden maar we mochten hem nog een paar uur bij ons houden. De dokter van de ziekenauto zei: "Ik zal even een begrafenisauto bestellen zodat hij opgehaald kan worden." Wat was ik boos.

En Joke lag maar op bed met Dennis in haar arm. Weg kind, weg droom van jaren. Zomaar in een keer weg. Later heeft Yvonne, onze kraamhulp, Dennis naar het ziekenhuis gebracht onder haar jas samen met onze dokter Bram.

Maandag moesten we afscheid nemen i.v.m. de sectie want hij werd donderdag begraven. Wat een hel was dat. Mijn vrouw toendertijd had hem vast en wilde hem meenemen. Hoe leg je dat nu uit, dat dat niet kan? En ik me maar groothouden. Wat moet je anders?

Maanden na de begrafenis kreeg ik de papieren van het ziekenhuis en had ik een gesprek met de man die op Dennis obductie had gepleegd. Hij zei mij: "Wat was dat een gaaf manneke. Jammer dat hij te laat geboren was". Een volle maand te laat. Daardoor kreeg hij spontaan een hersenbloeding en overleed hij twee uur na de bevalling.

Wat zijn wij trots op onze zoon Dennis

Dennis

Hier ligt onze zoon Dennis

Dennis heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje     Lees de berichtjes