Desmond Mallee
* 12 maart 1995 †
Eric & Arnolda
Speciaal voor ons kleine sterretje
Op 19 januari 1995 heb ik een zwangerschapstest gedaan, en deze was positief. Ik was zwanger van ons tweede kindje. Jeffrey was geboren op 12 maart 1994, dus moest nog een jaar worden. Helaas, op 12 maart 1995, de 1e verjaardag van Jeffrey dus, gaat het mis. Ik kreeg kramp in mijn buik, en voelde me niet lekker. Ik dacht dat het kwam door de spanningen van zo'n 1e verjaardag. Ik ging naar het toilet, want de kramp was heel erg. Ook had ik pijnscheuten in mijn rug. Op het toilet heb ik het uitgeschreeuwd, en verloor een bloedprop ter grootte van een kleine vuist. Direct de weekendarts gebeld, het was zondag, en die zei doodleuk dat ik waarschijnlijk een miskraam had gekregen. Hij vroeg hoever ik was, was 14 weken, en hij zei: spoel maar door.. Op dat moment ging er zo veel door me heen, dat ik zijn advies heb opgevolgd.. Ondertussen kwam er visite binnen, en ik moest vrolijk zijn. Jeffrey was immers jarig en ik wilde het niet voor hem verpesten. De dag ben ik doorgekomen, maar je moet niet vragen hoe. De volgende dag direct de verloskundige gebeld, en ik mocht komen. Ze heeft getoucheerd, en daaruit bleek dat ik een open baarmoedermond had, wat duidde op een miskraam. Huilend ben ik naar buiten gegaan, samen met Eric, en we hebben anderhalf uur buiten in de stromende regen op een bankje gezeten. Ik had ons kindje doorgespoeld..... dat was het enige wat bleef hangen.
's Avonds in bed, legde ik mijn handen op mijn buik... ik miste iets. Eric probeerde me te troosten, en legde zijn handen ook op mijn buik. Opeens trekt hij weg en zegt.. ik voel iets bewegen.... Ik nog zeggen, dat zullen mijn darmen wel zijn.. nee echt.. hij voelde iets bewegen. Na goed voelen voelde ik het ook... hoe kan dat nou?? De volgende dag weer de verloskundige gebeld, en weer mocht ik komen. Ze ging meteen op zoek naar iets wat op leven moest duiden, maar kon geen hartje of zoiets horen. Weer heeft ze getoucheerd en nu bleek de baarmoedermond gesloten... hoe kan dat nou?? Ze boorde mijn hoop direct de grond in door te zeggen dat dat vaker voorkwam bij miskramen, maar ze wilde me toch doorsturen voor een echo. Pas een week later kon ik terecht in het ziekenhuis in Voorburg. De hele week zaten we in spanning. Toen we eenmaal in de wachtkamer zaten te wachten op de echo, kwamen bij mij de spanningen los... ik heb me daar zitten huilen in de wachtkamer. Eenmaal binnen, ging de gyn. op zoek op mijn buik. Ja .. daar zit wat ...... maar......... het beeld stond stil!! hij was vergeten het apparaat aan te zetten. Toen hij dat gedaan had, zag ik een en al beweging!!! Ik had geen miskraam gehad.. zie je wel.... ik was nog gewoon zwanger!! Maar na goed kijken kon hij de aanhechting zien van een leeg vruchtzakje. Ik had wel degelijk een miskraam gehad, maar was ook nog zwanger!! Ik ben zwanger geweest van een tweeling.. helaas is er één overleden.. De blijdschap dat ik zwanger was, was natuurlijk heel erg groot, en drong al het andere op de achtergrond. Er werd ook niet meer over gepraat. Na een moeizame zwangersschap, (kreeg met 37e week toxicose) is op de uitgerekende datum 25 september 1995 onze dochter Cheyenne geboren. Na haar hebben we nog een dochter gekregen, 26-2-1998. Pas 5 jaar later (19 december 2000) kwam bij mij al het verdriet naar boven. Mijn nichtje is toen bevallen van haar dochter en dat heeft veel losgemaakt. Toen ben ik ook gaan mailen bij LE, en heb dankzij hen ons kindje een plaatsje kunnen geven. Nooit hebbben we natuurlijk kunnen weten of het een jongen of een meisje is geweest. We hebben ooit eens een pendeltest laten doen, je weet wel, zo'n ding aan een touwtje, en daaruit bleek dat ik twee jongens en twee meiden zou krijgen. Nu is voor ons gevoel ons kindje een jongen, en hebben hem de naam Desmond* gegeven. Die naam zou Cheyenne hebben gehad als ze een jongen geweest zou zijn.
Lieverd, ik mis je nog elke dag, en denk aan je, bij elke ster die ik zie..
Mama en Papa
Jeffrey, Cheyenne en Daylin.
Dit is het tweelingzusje van Desmond*, Cheyenne.
Er zouden eigenlijk twee kindjes in moeten liggen..
Dit is het plekje voor onze kanjer..
Lieve kleine baby
Op 12 maart 1995 zijn we jou verloren
je mocht niet worden geboren
wat een verdriet toen ze zeiden dat je was gestorven
een hoop mooie dromen waren er voor ons bedorven
maar iets heeft ons de kracht gegeven
om met blijdschap verder te leven
jou waren we kwijt, maar je zus mocht verder groeien
om tot een gezonde meid op te bloeien
nu is na drie kinderen ons gezin "compleet"
maar ik weet dat ik jou nooit meer vergeet
pas na vijf jaar komt bij mij het verdriet naar boven
ik heb een kindje verloren, ik kan het nog steeds niet geloven
ik ben zo blij dat je als een ster mag schijnen
want zo zal je nooit meer uit onze gedachten verdwijnen.
Desmond heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
