KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Sanne

* 15 september 1981 - 3 januari 1982 †

Jan en Marloes

Een jaar om nooit te vergeten!

Ongeveer rond de derde januari 1981 raakte ik in verwachting. Dolblij waren we hiermee. Samen waren we zwanger. Mijn buikomvang nam al vrij snel een behoorlijk eind toe, dusdanig dat ik door de verloskundige werd doorverwezen naar de huisarts voor nader onderzoek.

Hij kwam vervolgens met de mededeling dat hij een dubbele hartslag hoorde en verwees me onmiddellijk door naar de gynaecoloog. Op 21 mei 1981 wisten wij het zeker. Niet één, maar twéé kindjes zouden er geboren worden. Vanaf het moment dat wij deze twee wondertjes op de echo zagen, waren we verliefd op hen.

Op 15 september 1981 zijn ze geboren. Om 11.30 uur kwam Sanne, 1930 gram, maar alles erop en eraan. Wel moest zij direct de couveuse in, zij had het toch wel moeilijk. Om 11.45 kwam Eefje als een raket op de wereld, 2100 gram en ook alles erop en eraan.

Drie dagen oud ligt Sanne hier in de couveuse

Vanaf dat moment waren wij de trotse ouders van twee prachtige dochters. Ons geluk kon niet op.

Na 8 lange weken ziekenhuis kwamen ze uiteindelijk op 8 november thuis. Een heerlijke tijd brak aan. De meiden groeiden voorspoedig en waren geweldig lief. Ook bij de controles in het ziekenhuis was steeds alles naar wens. De kinderarts was met recht trots op hun, maar ook op hun mama en papa.

Eindelijk zijn Eefje en Sanne weer samen

Onze eerste Kerst, een jaar om nooit te vergeten. Twee kleine hummeltjes die samen hun oogjes uitkijken op al die mooie lampjes in de boom.

Marloes met Eefje en Sanne

Een heerlijk gevoel om beide kinderen thuis te hebben

Op 30 december weer voor controle naar de kinderarts. Wederom alles perfect in orde. Daarna doorrijden naar oma en opa, om Oud en Nieuw te vieren. Op zondag 3 januari zouden we weer terug rijden naar huis. Heerlijk lang weekend dus.

De laatste foto van onze twee meiden

Helaas, aan deze prachtige tijd kwam plotseling een einde. Op die zondag de derde janauari 1982 vond ik Sanne 's morgens dood in haar bedje.

De laatste foto van Sanne

De verslagenheid was groot. Dit kon niet waar zijn!

Daarna leefden wij in een soort shocktoestand. Er moest zoveel en we wilden dit niet. Begrafenis regelen, bloemen bestellen, al dit soort vervelende zaken.

Op woensdag 6 januari 1982 is Sanne gecremeerd. Hier hebben wij bewust voor gekozen. Tijdens haar crematie is o.a. het wiegenlied van Brahms gedraaid, in een uitvoering van Frida Boccara en de Maastreechter Staar. Dit lied vonden wij geweldig mooi en tijdens de zwangerschap hebben we stad en land afgelopen om een muziekbeertje te vinden dat dit speelde. Nu heel gewoon, toen dus niet. Uiteindelijk hebben wij een sneeuwwitte beer gevonden, waar het in te horen was.

Na de crematie en de eerste turbulente weken komt er langzaam rust, maar niet bij onszelf. De angst om ook Eefje te verliezen is elke dag aanwezig. Hoog was de drempel om die doodstille slaapkamer binnen te gaan. Menig keer sloeg ons hart over als we haar in bedje zagen liggen en we bang waren dat zij er niet meer was.

Eind mei 1982 raakte ik opnieuw zwanger. Ondanks het verdriet, toch een relatief mooie periode. Op 28 februari 1983 is onze derde dochter Aukje geboren. Weer sloeg de angst toe, maar gaandeweg minderde dit wel.

Nu, na al die jaren, heeft Sanne haar plekje in ons gezin gekregen. Voor ons is zij een sterrekind, een beschermengeltje voor allereerst natuurlijk Eefje, maar ook voor ons.