KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Hessel

* 11 december 1996 †

Richard en Anneke

Hessel z'n verhaal

In 1996 doe ik examen op de moedermavo, op de dag van de diploma-uitreiking blijkt dat ik zwanger ben! Dat was even schrikken, aangezien we nog helemaal niet aan kinderen dachten. Maar die schrik sloeg dezelfde dag nog om in blijdschap! De zwangerschap verloopt prima en in oktober trouwen we.

2 maanden later, ik zit alleen thuis, Ries is biljarten, en ik voel me heel raar, voel haast geen leven, terwijl dat mannetje (dat wisten we al) altijd heel levendig was. Naar het ziekenhuis gebeld en we konden meteen komen, er was nog hartactiviteit, maar het kindje was veel te klein voor de 27-28 weken zwangerschap. Aan het CTG bleek dat het niet goed ging, Hessel had zich in een stuit gedraaid, maar de hartslag was niet omhoog gegaan. Ze konden niks doen, eerst moest ie 500 gram wegen, en hij woog er maar 450!! Hij moest tot de dinsdag erop blijven zitten, dan zou ie gegroeid zijn en dan zouden ze hem halen met een keizersnee. Maar er werd wel gezegd dat de kans bestond dat ie het niet zou halen tot dinsdag. dat was op woensdag 4 december 1996.

Op donderdagochtend gingen we pas weer naar huis. Voor we gingen slapen, zei ik in gedachten tegen Hessel dat ie mocht gaan slapen, dat ie voor mama niet zo hoefde te vechten als ie niet meer kon. 's Nachts werd ik huilend wakker, daarna ben ik weer in slaap gevallen.

Vrijdag 6 dec, toen ik opstond voelde ik me niet zwanger meer, de buik was er wel, maar het gevoel was weg. Weer naar het ziekenhuis voor een vruchtwaterpunctie, omdat ze wilden uitzoeken wat er aan de hand was. Onderweg zei ik tegen Ries, dat Hessel niet meer leefde, hij wilde het niet geloven. Op de echo was geen hartslag meer te zien, tot op eens het hartje nog 1 keer sloeg! Maar toen was het echt de laatste keer.

Toch de punctie gedaan, en toen moesten we wachten tot de bevalling begon. Als het niet op gang kwam moesten we woensdag terugkomen. We kregen een hele fijne maatschappelijk werkster, waar we veel steun aan hadden. Op dinsdag 10 dec, zaten we bij haar en zij heeft me naar de verloskamers gebracht omdat ik weeën had. Helaas waren die niet sterk genoeg, 's avonds werd ik aan het infuus gelegd, pas de volgende dag na een ruggeprik, omdat de ontsluiting niet vorderde, werd om 14.34 een heel klein puntgaaf jongetje geboren van 450 gram en 28 cm groot. Z'n gezichtje was helemaal opgezet en blauw van de stuitligging, maar hij was het mooiste kindje dat ik ooit gezien had. Onze Hessel!

Hessel en mama

Op 16 dec was de crematie, Ik ben zelf de stof gaan uitkiezen voor z'n wiegje, die m'n moeder voor hem gemaakt heeft. De as is uitgestrooid op het veld bij het crematorium. Vergeten zullen we hem nooit, ons kleine dappere mooie mannetje.

Hessel in zijn wiegje