Jerremy Riep

* 8 november 2003 - 7 november 2003 †

Lillian en Willy Riep

Het verhaal van Jerremy

Een half jaar na het overlijden van Gwendolyne mochten we weer beginnen met IUI. Elke maand kreeg je weer een domper dat het niet gelukt was. Ondertussen was ik ook al aangemeld bij IVF. Eindelijk in april 2003 mocht ik beginnen met de IVF. De hormonen sloegen goed aan en bij de punctie op 31 mei bleek ik 10 rijpe eicellen te hebben. Drie dagen later werden er 2 teruggeplaatst 1 van goede en 1 van redelijke kwaliteit. Dan komt de spanning: 2 weken wachten op iets dat kan komen. Maar het bleef uit, en de zwangerschapstest was Positief. Wat waren we blij, maar ook in m'n gedachten had ik het moeilijk want ik werd zwanger rond dezelfde tijd als met Gwendolyne*. Maar alles ging goed het werd een druk en eigenwijs kind. Opmeten wou hij/ zij niet, dan dook hij/zij weg. Met de uitgebreide echo had de arts problemen om de baby goed te meten en hij/zij wou al helemaal niet laten weten wat hij/zij wou worden. Om de week had ik een echo, en elke keer ging het goed. Op 24 september werd ik hardhandig aangepakt door de politie. 's Avonds nog in het ziekenhuis geweest, maar alles leek goed. Als voorzorg hebben ze me een anti-D-injectie gegeven. Het kind was lekker druk aan het duikelen en de artsen voorzagen geen problemen.

7 november 2003

Die dag was er niet veel aan de hand. 's Avonds was het erg druk in m'n buik dus ik ben op de bank gaan liggen tot ik honger kreeg en een boterham ging maken. Nadat ik ging zitten en begon te eten, merkte ik dat ik iets dat leek op een bloedprop verloor. Toen ik naar de wc liep, zag ik dat ik flink wat bloed verloor. Ik riep tegen Willy dat hij het ziekenhuis moest bellen. We konden ook meteen komen. Daar aangekomen werd er een echo gemaakt en de arts bleef maar draaien en draaien met het apparaat. Tot Willy tegen hem zei "Ik zie het hartje niet meer." Waar de arts alleen maar op kon zeggen helaas moet ik uw vermoedens bevestigen. Op dat moment stort je wereld weer in. Eerst bijna 3 jaar geleden moest onze dochter geboren worden en nu moest ons tweede kind ook geboren worden. De artsen vonden het beter dat ik normaal beviel i.v.m. het littekenweefsel en de band die je krijgt met het kind. Al vlot kwamen de wee&eumnl;n en ook snel achter elkaar. Ik kreeg morfine om wat te rusten en dat lukte ook wel. Die nacht is een vriendin bij me gebleven. Willy kon ondertussen proberen te rusten en bepaalde mensen in te lichten.

8 november 2003

Deze ochtend kwam Willy met een hele goede vriend van ons aan in het ziekenhuis. Ik liep nog steeds met rugweeën. De artsen zouden rond 16.00 uur kijken hoever de ontsluiting was. Maar pas rond half 6 kwamen ze en wilden mij eerst tot zondagochtend met weeën laten rondlopen. Na veel aandringen van ons hebben ze toch maar een infuus aangelegd met weeënopwekkers samen met morfine. Rond een uur of half 9 kreeg ik een drang om naar de wc te gaan. Eerst maar kijken hoever de ontsluiting is. Nog geen 2 cm dus ik mocht op de po zitten. Na een paar keer geperst te hebben brak het water en toen ging het heel snel. Patje moest met spoed Willy terugbellen. Chrisje was er nog en die begon al met foto's maken. Omdat het een stuitbevalling was, kwam het kontje eerst. Op dat momtent kwam Willy ook weer binnengerend. Na een paar keer persen was ook het hoofdje eruit. Ik vroeg aan ze wat het was geworden; onze droom kwam uit het was een jongen. Willy had voor de bevalling al twee namen verzonnen en onze zoon ging Jerremy heten. De arsten begonnen met de navelstreng af te binden en Willy mocht het door knippen. Daarna werd Jerremy bij me in de armen gelegd. Het trotse gevoel dat ik voelde blijft me bij. Ik heb een zoon, een mooie zoon. Wat me al opviel aan Jerremy was dat hij lange armen en benen had en behoorlijke grote voeten. Alleen die stilte die er was dat is zo vreemd, we hadden gehoopt dat hij zou huilen maar dat mocht niet zo zijn. Nadat de placenta eruit gehaald werd, kregen we alle tijd met Jerremy. De artsen en verpleging lieten ons met rust en af en toe kwam de verpleging kijken of we iets nodig hadden. In die tijd hebben we Jerremy wat aan getrokken en vele foto's gemaakt.
Er is een biopt gedaan bij Jerremy en er zijn rontgenfoto's gemaakt. In die tijd ben ik wezen douchen. Later hebben ze nog voet- en handafdrukjes gemaakt met inkt en voor gips. Pas om 2 uur 's nachts heeft Willy hem naar het mortuarium gebracht; ik werd overgebracht naar de afdeling.

Jerremy

9 november 2003

Willy had Jerremy al rond 11 uur opgehaald bij het mortuarium, want we mochten hem dopen en zalfen in de ziekenhuiskapel. Pas rond half drie hebben we dat gedaan omdat ik wilde wachten op Ferry en Francisca die hadden we zo gesteund al die tijd en die moesten hierbij zijn. Ook Sheila, een goede vriendin was er, de zus van Willy was er met haar oudste dochter. En natuurlijk Melissa, ons nichtje dat het weekend te logeren was. Chris was weer met de fotocamera in de weer en Patje ving een beetje onze nichtjes op. De pastoor had een hele mooie dienst in elkaar gezet voor ons.
Rond 5 uur heeft Willy Jerremy teruggebracht naar het mortuarium en mochten we naar huis toe. Ik mocht van de verpleging de hele dag gebruik maken van de kamer. Maar we zijn al snel naar huis gegaan. De volgende dagen hebben we vele dingen geregeld met de uitvaart en de kerk.

Doopfoto

14 november 2003

Al rond half 10 werden we opgehaald door het rouwcentrum om Jerremy op te halen. Om half 11 begon de engelenmis voor Jerremy. In de mis is Gwendolyne* ook genoemd en het werk van Lieve-Engeltjes. Tijdens de mis bij het grafje werden blauwe en witte ballonnnen losgelaten. Er was 1 roze ballon voor Gwendolyne*; die ballon hebben Willy en ik zelf losgelaten als laatste.
Na de mis komt dan het moeilijkste, het definitieve afscheid van onze zoon. We hebben Jerremy bij zijn zusje gelegd en samen zullen ze ook over ons waken en ons de kracht geven om door te gaan. Jerremy* en Gwendolyne* zijn en blijven in onze gedachten en harten. Ook de vele kaarten en emails van Leden van Lieve-Engeltjes hebben ons goed gedaan want ook dit verlies moeten we samen verwerken.

Jerremy met pa en ma

Deze tekst stond op de kaart bij LE voor Jerremy*

Een nieuwe dag is aangebroken
Voorzichtig openen we onze ogen
Waarom moest ons dit overkomen?
weg.... kindje van onze dromen
Maar weet dat we je nooit vergeten
je krijgt samen met je zus in ons hart
een plaatsje heel apart.

---

Jerremy heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje     Lees de berichtjes