MadeliefjeMadeliefjeMadeliefje

Rachel

* 20 september 1998 - 25 juni 1999 †

Brigitte Plasmans en Tommy Bloemen

ons meisje Rachel

Het was een zonnige dag, toen we op 19 september 1998 over de jaarmarkt wandelden, ineens kreeg ik hevige krampen. We besloten om naar huis te gaan zodat ik kon gaan rusten. 's Avonds zijn we naar het ziekenhuis gegaan omdat de krampen steeds erger werden. Ze hebben allerlei testen gedaan, het zag er allemaal goed uit volgens de gynaecoloog.voor de zekerheid moest ik 1 nachtje in het ziekenhuis blijven voor observatie. Nog ongeveer 1 maand en dan moet ik pas bevallen. 's Anderdaags, 20 september 1998, de krampen waren er nog steeds. Na vele onderzoeken.. het waren weeën.

Ons meisje Rachel

In de namiddag hebben ze besloten om een keizersnede te doen, het hartje van onze baby ging heel snel. We waren ondertussen al in de operatiezaal, ineens brak mijn water, na ongeveer drie kwartiers is ons meisje Rachel ter wereld gekomen. Tommy - mijn vriend - had alles kunnen volgen. Vrijwel meteen nam een verpleegster Rachel mee naar een aparte kamer, ze hebben haar voledig onderzocht, alles was goed. Ze woog maar 1800 gram en was 44 cm klein. Ze heeft 2 weken in de couveuse gelegen, 1 week in het verwarmingsbedje en 1 week in een gewoon bedje. Voor ons duurde het wel een eeuwigheid, eer we Rachel mee naar huis mochten nemen. Eenmaal thuis ging het heel goed, ze at, dronk, lachtte, sliep... heel goed. Ze lag geen minuut stil. Ze was ons wonderkindje.

Ons mooie meisje

Na enkele maanden had ik wel behoefte aan een dag vakantie, vrijdag 25 juni 1999 hadden mijn schoonvader en wij - Rachel en ik - afgesproken dat we 's morgens naar hem zouden gaan, even naar de winkels. Het was heel mooi weer dus heb ik de fiets genomen en Rachel in het kinderzitje. Ik weet nog dat we tegen de buren goedemorgen zeiden, en daarna....
werd ik wakker in het ziekenhuis. Toen ik het besefte, vroeg ik meteen waar Rachel was, de familieleden stonden allemaal in de gang te wachten. Een verpleegster kwam met Rachel in haar armen naar mij toe, ze heeft toen uitgelegd dat een auto ons heeft aangereden en dat Rachel het niet overleefd had. Ik heb Rachel in mijn armen gehouden, heel lang. Daarna hebben ze haar meegenomen en mij verder verzorgd.

Op donderdag 1 juli 1999 is ons meisje Rachel begraven, dit was een heel moeilijke dag voor ons. In de mis hebben we speciaal voor haar het liedje 'Every baby needs a mama needs a papa' laten afspelen. Op dit liedje begon ze altijd te lachen...
We moeten nu met zijn tweetjes - papa en mama - verder gaan met ons leven, zonder ons kleine meisje Rachel.

Het zal nooit meer hetzelfde zijn als toen.

veel liefs Brigitte.