Sophie Drenth
* 6 maart 2006 - 20 juli 2006 †
Iris en Jurrien
Onze lieve Wuppie....
Mijn naam is Iris. Ik ben 30 jaar en woon al bijna mijn hele leven in Haren. Sinds 12 jaar woon ik samen met Jurrien. Samen hebben we 3 kinderen gekregen. Lisa is de oudste en wordt in september 10. Het is een schat van een meid, die helaas veel teveel moet meemaken in haar jonge leventje. In 2001 is ons zoontje Martijn geboren. Op 7 februari 2002 heb ik Martijn dood in zijn bedje aangetroffen.
Na 4 jaar begon het toch weer te kriebelen en in januari 2005 was ik weer zwanger. Helaas bleek er na 12 week geen hartslag meer te zijn en werd een miskraam opgewekt. De gevolgen waren enorm. Half leeggebloed werd ik op 6 maart 2005 opgenomen in het UMCG. Daar kreeg ik een bloedtransfusie en na 4 dagen ziekenhuis kon ik weer naar huis. Gelukkig was ik in juni 2005 alweer zwanger. De hele zwangerschap werd ik begeleid in het UMCG en na de echo met 20 weken, waren we aardig gerustgesteld dat de baby gezond ter wereld zou komen.
Geboortekaartje
Op 6 maart 2006 werd onze lieve dochter Sophie geboren. Ook zij bleek een gedeeltelijk open verhemelte te hebben. Na 1 nachtje op de kraamafdeling mochten we naar huis. Maar ik was er niet gerust op en na lang aandringen wilden de artsen wel wat standaard onderzoeken doen, zodat deze 'overspannen' moeder (zo werd ik genoemd) met een gerust hart naar huis kon gaan. Uit deze onderzoeken kwam naar voren dat Sophie twee hartafwijkingen had. Ze had ASD en VSD.( ook wel AVSD genoemd) Wat er op neerkwam dat ze gaatjes tussen de hartkamers had (in-operabel) en ze miste het tussenschot tussen de boezem. Daardoor had ze maar twee hartkleppen, in plaats van vier.
Sophie werd overgebracht naar de intensive care. Eindelijk na 7 lange weken ziekenhuis mocht Sophie mee naar huis, met sonde-voeding en medicijnen. Precies 1 dag is ze thuisgeweest. Toen werd ze opgenomen met buikgriep, waardoor ze dreigde uit te drogen. Weer 2 week later mocht ze opnieuw mee naar huis.
Sophie thuis
Ook toen ging het weer mis. Een verpleegkundige bracht een nieuwe sonde in. De sonde was te dik en had een voer-draad, waardoor er een zenuw achter haar luchtpijp werd geprikkeld. Nog geen tien minuten later stond er een trauma-helikopter, een ambulance en politie voor de deur. Na een lang half uur, was Sophie stabiel genoeg om naar het UMCG gebracht te worden. Daar heeft ze opnieuw 5 weken gelegen. Ze heeft op 15 mei 2006 een operatie gehad. Er is een bandje om de longslagader gemaakt, zodat haar longen het wat makkelijker zouden krijgen. Als ze zou groeien, zou het het bandje strakker worden en zo werd het steeds beter en konden ze de open-hart-operatie uitstellen, tot de gaatjes in haar hart dichtgroeiden.
15 mei 2006, na de longbanding
Eindelijk mocht ze met de Pinksteren een weekend naar huis om te proberen. Dit ging zo goed, dat ze 2 dagen later, op woensdag 7 juni 2006 naar huis mocht. Wel moesten we elke week naar de kinder-cardioloog in het UMCG.
Bij de cardioloog
Maandag 19 juni ging het al een paar dagen niet zo lekker met Sophie. Dus besloten we naar de polikliniek van de kinder-cardioloog te gaan. Ze namen haar even op voor een paar dagen, omdat ze iets verhoging had en ze dachten dat de vochtbalans niet helemaal goed was. Het was de week ervoor immers 32 graden geweest. De volgende dag waren we al vroeg in het ziekenhuis en het was gelijk duidelijk dat het niet goed ging met Sophie. Ze had bijna 41 graden koorts. Ze ging nog verder achteruit en de volgende dag is ze overgebracht naar de Intensive care.
IC
Daar lag ze aan de beademing te vechten voor haar leventje, terwijl de artsen probeerden uit te zoeken wat de boosdoener was. Ze dachten aan hersenvlies-ontsteking. Al is dit niet ontdekt. Op 28 juni kwam ze van de beademing af en 2 dagen later lag ze op high-care. Daar hebben ze een MRI-scan gemaakt, die er goed uitzag.
Ons mooie meisje
Zo ging het steeds beter, tot ze op 6 juli terug mocht naar M2. Helaas ging het na 2 dagen weer slechter en werd Sophie op 9 juli weer, voor de 4e keer, opgenomen op de intensive care.
Op 19 juli hoorden we van de artsen dat Sophie niet meer operabel was en ze niks meer voor haar konden doen. Dat was heel zwaar. We wisten toen nog niet dat ze de dag erna al zou overlijden. We werden op 20 juli heel vroeg uit bed gebeld. Het ging niet goed met Sophie. Een half uurtje na aankomst is ze bij ons op schoot overleden.
Net overleden
Ongelooflijk dat ons dat nog een keer moet overkomen. De dagen voor de begrafenis hebben we als zeer warm ervaren, onze familie en vrienden waren er voor ons. De begrafenis was heel erg mooi en helemaal zoals we zelf graag wilden. Sophie is begraven bij haar broertje *Martijn.
Begrafenis
Na de begrafenis viel ik echt in een gat en het gat is voorlopig nog te diep om uit te komen. Sophie wordt heel erg gemist en dat zal altijd zo blijven. Ik ben heel blij met mijn gezin (Jurrien en Lisa) en mijn broertje, schoonouders, schoonzus en zwager en een paar hele goede vrienden. Ze zorgen ervoor dat je door blijft draaien, al heb ik er niet altijd zin in. Heel veel respect heb ik gekregen voor de verpleging van M2 van het UMCG. Wat een geweldige mensen.
Wat blijft zijn herinneringen
Onze wuppie bleef vechten
al kon ze niet winnen.
Ze lachte zo vaak nog
gaf ons warmte van binnen.
Samen gaan we nu verder
zijn steun voor elkaar.
Maar onze diepste gedachten
blijven altijd bij haar...
Sophie heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
