Gedicht 1
Zo alleen

Alleen in de huiskamer

Bedoeld

Als een warme deken om je heen



Toch heb je het koud

Is dat, door de gure wind

Of door het ontbreken

Van wat men allemaal

Heel belangrijk vindt

Dat wat liefde heet

En het medicijn is

Tegen eenzaamheid



Maar zelfs

Al ben je niet alleen

En heb je kinderen om je heen

Dan toch, gaat die voordeur

Keer of keer weer dicht



Dat heet ouder worden

En wat men hiervan vind

Tja, dat is om het even



De tand des tijds

Als een tekening in je gezicht

Met een diepe groef

En hier en daar een kras

Dat is, wat men noemt

Het leven

Omdat het nooit meer zal worden

Zoals het vroeger was
Miranda Duijne-Blom, Mama van engeltje Charles