Welkom in het gastenboek van Jurrian
Hieronder staan de berichten 49 tot en met 25 van de 49 berichten.
Schrijf een berichtje voor Jurrian
- Bericht
- Wat een bijzonder mens ben je, fijn dat je dicht bij je zusje mag zijn en wat een lieve familie heb je uitgekozen!
- Geschreven door
- Ingrid op 3 augustus 2019 om 00:08 AM
- Bericht
- Even een berichtje. Alles weer mooi bij je gemaakt hoor en broer en zusjes hebben bij jou en je zusje een mooi vlinderlampje geplaatst.
Liefs , Mamma - Geschreven door
- Mamma op 6 augustus 2009 om 2:40 PM
- Bericht
- Lieve Jurrian,
Het is alweer 5 jaar geleden!Zoveel verloren, maar ook zoveel gewonnen.Geen dag gaat voorbij zonder dat ik aan je denk.
Ik houd van je!
Mamma XXXXXXX - Geschreven door
- Mamma op 3 augustus 2008 om 5:10 PM
- Bericht
- Jullie verhaal "pakt" me...
Ook al is het voor mij allemaal gebeurd tussen 1970-1975.
Nee, ctg's en echo's waren nog niet bekend in die tijd.
Maar dat maakt het verdriet; gemis niet meer of minder!
Ik wildde veel kinderen; mijn oudste dochter is gezond geboren in 1969, (zij is nu bija 37! en heeft een dochter van 10 en een zoon van 7) vrij snel weer zwanger van de 2-de, bevallen van een klein maar wel voldragen, perfekt mannetje (aan de buitenkant 1970), die bijna 5 uur heeft mogen leven...
Derde zwangeschap, gaf ons weer een dochter, gezond en niks mee aan de hand; (1971 nu bijna 35, zij heeftt twee gezonde donder-steen zonen van 8 en 5!).
Weer snel zwanger van ons 4-de kindje, weer een dochter die(1972) weer voldragen ter wereld kwam en het meer dan 8 uur volhield om ons de herinnering te geven van een levend kindje van ons... maar ze mocht niet blijven...
In 1974 is ons weer een gezond kindje gegund, weer een klein, teer mannetje (nu 32! nog geen kinderen) en die mocht na wat start problemen, die meer te wijten waren aan een stuit bevalling, weer bij ons blijven!!!
De oorzaak van het overlijden van onze twee kindjes is pas duidelijk geworden na het verlies van de twee kinjes van onze tweede dochter...
Twee kindjes heeft zij verloren op dezelfde manier als ik; Voldragen kindjes, maar niet levensvatbaar door een zeldzame erfelijke chromosoom afwijking bleek toen...
Zij heeft nu wel twee zoontjes; levenslustige "kwajongens" die ons zo veel vreugde geven en die je af en toe bij wijze van spreke écht achter het behang wilt plakken... maar niet heus!!!
Het verdriet van eigen verloren kindjes in mijn geval (vader kon het niet meer aan tijdens de zwangerschap van ons 5-de kindje en is voor de geboorte vertrokken...); het verdriet van kindjes van jouw kind maakt alles nog zwaarder en ik voelde me nog bezwaarder omdat ik drager bleek te zijn, dit doorgegeven heb aan mijn 2-de dochter.
Nu ben ik zover dat ik weet dat het niet (alleen) mijn schuld is van wat er gebeurd is; dat deze afwijking achteraf gezien, altijd in mijn familie is voorgekomen en dat die in 10% wordt overgedragen maar in 1-ste instantie was het niet bekend...
Nu het wél bekend is merk ik dat de duidelijkheid die er is gekomen door mijn "lieve-verloren-kleinkindjes" bij mijn eigen broers/zussen/neven/nichten, ook weer hun kinderen alles verborgen wordt gehouden...
En dat doet me heel veel pijn maar niemand kan/mag iemand dwingen tot...?!
Sorry, dat dit meer het mijn verhaal is geworden maar...
in een ding komt het met elkaar overeen...
Het verlies van een (klein)kind is universeel en dat draag je je hele leven met je mee...
Sterkte lieverds... Yllen.
- Geschreven door
- Yllen op 3 augustus 2006 om 8:34 PM
- Bericht
- Ik leef met jullie mee.
- Geschreven door
- Marianne op 28 september 2005 om 11:26 PM
- Bericht
- lieve ouders en zusje,van jurrian en arléne,al een paar jaar houd het me bezig,de grafjes van jullie kindjes,ze zijn vlak achter mijn neefje kenny begraven,de altijd verse bloemen bij jurrian en arléne,mijn gedachten die dan elke keer naar jullie gaan en me afvraag hoe jullie in dit verdriet verkeren,hoe verschrikkelijk jullie de kleintjes missen,ik hoop zo dat ondanks het verdriet,het geluk met jullie dochtertje jullie er door heen sleppt,heel veel liefs van franny sijm.
- Geschreven door
- franny sijm op 20 augustus 2005 om 4:59 PM
- Bericht
- Lieve Jurrian,
Jou verhaal heb ik gelezen en je zou bijna 2 jaar zijn geweest. Ik hoop zeker voor je pappa en mamma dat ze heel veel kracht krijgen om door te gaan. Je bent een mooi knulletje.
Ik wens je pappa en mamma en je broertjes/zusjes heel veel sterkte toe voor de komende dagen.
Lieve groetjes van jacqueline Peter Dominique* Ricardo en Brian - Geschreven door
- Jacqueline op 2 augustus 2005 om 8:56 PM
- Bericht
- Dikke traan.
- Geschreven door
- wil op 30 juli 2005 om 1:47 PM
- Bericht
- onbegrijpelijk,nog wel twee keer.een kindje verliezen is al ondraagelijk,laat staan twee,ik weet niet wat ik moet schrijven alleen wil ik jullie ontzettend veel sterkte en kracht toe wensen met dit ondraagelijk verdriet,liefs;corrie,mama van gina louise*
- Geschreven door
- corrie op 22 juli 2005 om 10:13 PM
- Bericht
- Veel sterkte met het verlies van Jurrian*
Groetjes,Kim,mama van Tibo* en Jonas - Geschreven door
- Kim,mama van Tibo* en Jonas op 24 februari 2005 om 11:37 PM
- Eigen website
- http://www.lieve-engeltjes.nl/engeltje/TiboH/
- Bericht
- Geschreven door
- anja op 30 juli 2004 om 10:15 PM
- Bericht
- ik zit hier in mn eentjuh
en denk dit mag toch niet
ik wil jullie wel steunen
maaar jah dat gaat zo niet
de liefde voor je kindjes
die raak je nooit meer kwijt
ach kon ik maar helpen
r verdriet een beetje stelpen
maar een ding wens ik jullie
geluk met beide kindjes
das ook wel nodig meid
ik bedoel dit voor jullie beide
en ook de kinders denk ik aan
mogen jullie samen
t verdere leven in geluk en LIEFDE verdergaan
- Geschreven door
- mar op 1 juli 2004 om 01:29 AM
- Bericht
- wat een vreselijk iets om mee te moeten maken en dan 2 keer dat is onbeschrijvelijk ook mijn dochter had een knoop in de navelstreng maar had het geluk dat deze heel erg lang was zodat ze geen last hier van heeft gehad maar als je jullie verhaal dan leest dan denk je er nog wel eens over na ik wens jullie heel veel geluk toe in de toekomst
- Geschreven door
- renate op 13 juni 2004 om 7:55 PM
- Bericht
- Lieve Jurrian,
Wat zullen jouw papa en mama verdrietig zijn dat ze ook jou moeten missen, net als jouw zusje Arlène. Ik ben er echt helemaal stil van en de tranen staan in mijn ogen. Ik zal straks een gedichtje achterlaten voor jouw papa en mama. Misschien geeft dat wat troost.
Lieve Angela en Ron,
Wat erg dat jullie twee keer dit grote verdriet hebben moeten meemaken. Het zijn wel twee hele mooie sites geworden voor jullie engeltjes. Als ons verdriet minder geworden is dan gaan wij misschien ook wel een mooi verhaal maken over onze kleine Kourie* maar nu is dat nog te pril. Dit gedichtje stond op het herdenkingskaartje van ons zoontje dat we aan alle lieve mensen om ons heen hebben gestuurd als dank voor hun medeleven. Misschien geeft het jullie ook wat troost.
Lief kindje,
Een droom ben jij gebleven,
papa en mama hadden jou zoveel willen geven,
willen leren, willen laten zien,
jou alle liefde van de wereld willen geven,
helaas mocht jij niet verder leven,
een droom ben jij gebleven,
vaarwel lieve jongen.
Heel veel sterkte lieve mensen,
Liefs, Esther, mama van kleine Kourie* LE13 - Geschreven door
- Esther Koure op 31 mei 2004 om 4:03 PM
- Bericht
- lieve Jurrian,
Wat ben je toch een mooi,lief kereltje.
In de nacht zie ik sterretjes,
Van die sterretjes word ik blij,
Want die sterretjes lachen naar mij,
en één van die sterretjes
lieve Jurrian dat ben jij.
Vanuit hier stuur ik jou veel vlinderkusjes toe,
Jurrian wil je mijn Nick ook een knuffeltje geven van mij. Ik weet zeker dat jullie nu samen vriendjes zijn.
Ron en Angela.
Ik wil jullie veel sterkte wensen en zeggen dat jullie echt een jullie mooie pagina voor jullie Jurrian hebben gemaakt.
Ik denk aan jullie en leef met jullie mee.
Veel liefs van Yolanda, de mama van Nick* LE13 - Geschreven door
- Yolanda, mama van Nick* op 10 mei 2004 om 4:45 PM
- Bericht
- gecondoleerd met jullie verlies!
wat oneerlijk om een kindje weg te halen bij zijn/haar ouders!
het had niet zo mogen lopen!
ik begrijp heel goed dat je toch een soort sluiting wil door erachter te komen waarom ze niks hebben kunnen vinden.
ik leef erg met jullie meer!
heel veel sterkte de komende tijd, en probeer er langzamerhand bovenop te komen, voor jullie andere 2 kinderen, want zij hebben jullie nodig!
geef de moed niet op! - Geschreven door
- Mark, Nathalie &Alyssa op 31 oktober 2003 om 7:40 PM
- Bericht
- het beste voor jullie ik hoop dat jullie er net als mij weer boven op weten te komen ik zelf kon kan dat alleen om er over te blijven praten en dat doe ik nog steeds ja het is altijd moeilijk om iets neer te zetten maar dit verhaal van jullie trok mij erg aan in iedere geval heel veel sterkte en geluk in de toekomst en vergeet nooit jullie angels waken over je
liefst mama van stephanie (19-7-2000) en mijn bengeltje timo - Geschreven door
- levita op 26 oktober 2003 om 3:45 PM
- Bericht
- Wat moet je zeggen tegen iemand met oneindig veel verdriet
een kind verliezen, iets ergers is er niet.
Beste Ron, Anja en kids,ik kan alleen maar zeggen heel veel sterkte.
Liefs van Bep, trotse oma van Jelle* en Savannah* - Geschreven door
- Bep op 13 oktober 2003 om 01:53 AM
- Bericht
- lieve Angela,
ik heb je verhaal gelezen en je mooie zoon bekeken. Heel dapper en knap dat je dit hebt kunnen opbrengen! We denken veel aan jullie en ik weet het zeker dat Jurrian een lekker potje aan het voetballen is met Sven en Kay......
Veel liefs en sterkte, tot gauw hoop ik, Michelle
- Geschreven door
- marc,michelle,sanne en marlotte op 4 oktober 2003 om 6:18 PM
- Bericht
- Lieve Ron en Angela,
Jullie hebben er een mooie pagina van gemaakt voor Jurrian. Ik ben ook zeer onder de indruk van jullie verhaal en verleden. Ik wens jullie dan ook alle kracht en liefde toe voor de toekomst. Met Jurrian en Arlene in jullie hart.
Liefs Gertie, mama van Bart* en Lisa - Geschreven door
- Gertie de Swart op 4 oktober 2003 om 5:33 PM
- Bericht
- Lieve Ron en Angela,
Wat een mooie site van jullie dappere ventje.
Liefs je LE13-maatje Nynke - Geschreven door
- Nynke op 1 oktober 2003 om 7:23 PM
- Bericht
- Lieve Jurrian,
Wat ben je toch mooi, zo oneerlijk, onbegrijpelijk. Wil je Dana* (2-9-03) goed ontvangen en haar de weg wijzen. Samen spelen met alle andere engeltjes. Veel liefs.. Dana's* mama Odette.
Lieve ouders en familie van Jurrian,
Jullie hebben een prachtige zoon, Dana* is net zo prachtig. Ik weet niet goed wat ik moet schrijven, het is voor mij nog zo onwerkelijk. Ik wens jullie veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.
Veel liefs Odette - Geschreven door
- Odette, mama van Dana* op 29 september 2003 om 1:46 PM
- Bericht
- Sterrekinderen stralen in de nacht en de wetenschap dat ze bij elkaar zijn is de enige troost. Ooit komt er kracht maar dat zal tijd kosten. Hoe moeilijk het is voor andere kinderen in het gezin hebben wij ook ervaren nadat onze Jesse in december 2001 overleed en in nov 2002 onze Job. het is verschrikkelijk dat een navelstrengomstrengeling niet duidelijk te zien is;onze zoon was 5 x omstrengeld om zijn nekje en 1 maal om zijn borstkastje terwijl wij ook wekelijks een echo hadden. Jesse en Job hadden een ander doel in het leven net als Jurrian. Ooit zal het waarom duidelijk zijn en tot die tijd kijken we omhoog en groeten al die mooie sterrekinderen die zo'n bijzonder plekje hebben in ons leven.
Heel veel kracht toegewenst voor jullie allemaal.
- Geschreven door
- marja op 19 september 2003 om 10:44 PM
- Eigen website
- http://www.lieve-engeltjes.nl/engeltje/JesseH
- Bericht
- Lieve Jurrian,
soms is het leven zo hard en oneerlijk
heel veel sterkte voor je lieve ouders
liefs Monique - Geschreven door
- monique op 14 september 2003 om 04:20 AM
- Bericht
- Lieve Ron en Angela,
Twee keer een kindje verliezen is bijna te groot voor een mens. Waarom Jurrian ook? Het is gewoon oneerlijk. Ik heb dezelfde vraag gesteld na de dood van ons tweede zoontje Kamil*. Ook wij stonden begin januari 2003 voor de tweede keer binnen 13 maanden aan het graf van ons kind. Ik voel verschrikkelijk met jullie mee, want het is zo oneerlijk als je jullie mooie meiske en mooie knulletje ziet. Waarom nou????? Ik kan niets zeggen om jullie te troosten, alleen jullie kracht wensen en je vertellen dat je toch ergens weer diep in jezelf kracht zult vinden om door te leven. Ook al geloof je dat nu nog niet....Sterkte,
liefs,
Ghislaine
mama van Robert* en Kamil* - Geschreven door
- Ghislaine op 9 september 2003 om 5:58 PM
Ga naar pagina
1 2Berichtjes van op/voor 5 september 2003
