Ariëlle Yasmin Lammers

* 15 januari 2002 - 29 augustus 2002 †

Pascal en Rita Lammers

Ons poppetje Ariëlle

Ik ben na mijn studie aan de Hogere Hotelschool te Leeuwarden vertrokken naar Suriname om daar werkervaring op te doen. Al snel kwam ik daar mijn vrouw Rita tegen. We hadden het super samen en na een aantal maanden raakte ze in verwachting.
Toen al hoopte ik dat ik een dochter zou krijgen... Toen de echo ons die uitslag gaf, was ik nog gelukkiger (ook met een jongen zou ik net zo trots zijn geweest). De zwangerschap verliep goed tot het einde van de zwangerschap naderde. Er kwamen maar geen weeën. Na een week overtijd en geen enkele indaling koos de gynaecoloog voor een keizersnede, en niet onterecht, haar navelstreng was vier maal om haar nek gewikkeld, maar onze dochter Ariëlle Yasmin was geboren. Een pracht van een plaatje. Ik en mijn vrouw waren natuurlijk trots en vonden haar prachtig, maar echt iedereen vond het een wolk om te zien. We waren gelukkig met zijn drieën in Suriname. Maar ik wilde meer voor mijn gezin en we besloten terug te gaan naar Nederland om daar onze toekomst op te bouwen. Ik ben als eerste gegaan. 3 juni 2002 ben ik naar Nederland vertrokken om alvast een aantal sollicitatiegesprekken te doen. Dat ging toch iets stroever dan gedacht maar geduld is een schone zaak. Ik heb in de zomer maar op Terschelling gewerkt om wat bij te verdienen want een gezin moet je onderhouden. Eindelijk was het dan zover. Mijn vrouw en dochter waren over (sinds eind juni) en ik had per 2 september een baan gevonden. Eindelijk konden we aan een beter bestaan gaan werken.

Ariëlle Yasmin Lammers

De laatste week voordat ik begon te werken, wilde ik nog zoveel mogelijk samen zijn met mijn gezinnetje. Mijn vrouw zou uit logeren gaan maar is toch op het laatste moment (donderdag 28 augustus) naar huis gekomen om samen met mij te zijn. 's Avonds kwam ze thuis en Ariëlle voelde zich niet zo lekker. Lichte verhoging maar verder niets om ons druk om te maken. We hebben haar maar bij ons in bed genomen zodat ze lekker tussen ons in kon liggen en zich veilig voelde. Ze was alleen erg onrustig en we hebben een paar keer haar temperatuur gemeten. Niet ernstig dus zal wel een griepje zijn. Tegen half vijf wilde mijn vrouw een beetje water geven aan Ariëlle en we ontdekten 2 kleine rode vlekjes op haar buik. Nog steeds geen argwaan zal wel een kinderziekte zijn. Een kwartier later waren het er al 15 en toen begonnen we ons toch zorgen te maken. Ik heb direct mijn zus gebeld, ze is verloskundige, en ze heeft mij een test met een glas laten doen. Toen dat ook ongunstig bleek, besloten we de huisarts te bellen. We konden wel even komen ja als dat ons gerust stelde... Ik heb verteld van het glas maar daar reageerde ze verder niet echt op. Tegen 6 uur waren we bij de dokter en haar vlekjes bleven zich razendsnel uitbreiden. De huisarts heeft toen de kinderarts gebeld en een afspraak gemaakt om 8.30 uur in de ochtend. Ze zag dus geen ernst in van de situatie. Wij wel. We zijn naar huis gereden, hebben haar verschoond en zijn doorgereden naar het ziekenhuis in Leiderdorp. Daar waren we tegen 7.45 uur. We zijn naar de kinderafdeling gegaan en ik ben gaan rondzoeken naar een arts. Toen ik aan het zoeken was, is een van de verpleegkundigen mijn vrouw met mijn dochter tegengekomen en die vond het er niet goed uitzien. We moesten direct meekomen en toen moesten we haar uit handen geven aan de artsen.

We zagen langzaam haar oogjes wegzakken... Wij werden apart genomen en ik keek nog een maal om. Alle artsen en verpleegkundigen renden over de afdeling en dan weet je wat je gevoel al zei: dit is niet goed. De rest ging in een roes. Ik weet niet hoe laat het was, maar na een tijdje kwam de kinderarts ons vertellen dat ons prinsesje het niet had gehaald. Ons poppetje is uiteindelijk overleden aan meningitis / sepsis oftewel hersenvliesontsteking met bloedvergiftiging en omdat ze nog zo weerloos is, had ze geen enkele kans om zich tegen deze bacterie te verdedigen.

Waar hebben we dit aan verdiend? Wat hebben we fout gedaan? Waarom? Dit zijn de standaard vragen waar iedere ouder dan mee zit. En waar we helaas geen antwoord op zullen krijgen. Ons prinsesje is alleen nog in onze harten en we zullen je missen.

Slaap zacht, poppetje.
We missen je.
Pascal en Rita

Ariëlle heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje     Lees de berichtjes