KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Tobias

* 7 maart 1999 - 13 maart 1999 †

Ingrid en Berry

Tobias hebben we kunnen krijgen via een IVF behandeling (reageerbuisbevruchting). Hij is een helft van een tweeling.

Met vijftien weken lieten wij een vruchtwaterpunctie doen. De kans op een miskraam hierbij is iets minder dan 2%. Je denkt er niet zo bij na dat jij zelf net bij die 2% zult horen.... bij ons gebeurde dat bijna. Wij waren een half uur na die punctie thuis en ineens liep er allemaal vruchtwater weg. Direct het ziekenhuis gebeld en we moesten maar komen. Daar aangekomen onderzocht mijn eigen gynaecoloog me en zag dat het inderdaad vruchtwater was en direct werd ik met spoed opgenomen. De kans dat we het nog zouden redden kon hij niet inschatten. Theoretisch gezien kon het wel maar in de praktijk was het vaak anders.

Ik heb al die weken plat op bed gelegen met af en toe een weeënremmend infuus. Totdat we bij de 26 weken kwamen. Toen kreeg ik buikpijn en bloedverlies zodat er een inwendig onderzoek gedaan moest worden door de dienstdoende gynaecoloog. Deze constateerde dat de vliezen van het onderste kindje, Tobias, al door de baarmoedermond naar buiten kwamen en dat er al een ontsluiting was. Met spoed ben ik met de ambulance overgebracht naar een ander ziekenhuis waar een NICU afdeling is, Neonatologie Intensive Care Unit, hier zijn er maar tien van in Nederland.

Daar heb ik het nog vijf dagen kunnen redden maar toen werd ik ineens heel erg ziek. Ik kreeg hele hoge koorts en de weeën kwamen al vrij snel achter elkaar. Een weeënremmend hielp niet meer...... Tevens zagen wij op het CTG dat de hartslag van Tobias twee keer zo snel ging. Hij verkeerde in levensgevaar. Daarom is er uiteindelijk besloten tot een spoedkeizersnede. Ze werden geboren zonder ontwikkelde longen (zwangerschapstermijn is hier 26 weken en 5 dagen), ook al had ik al die dagen daarvoor juist injectie's gehad waardoor de longen konden rijpen.... Tobias hebben ze 6½ minuut gereanimeerd en toen lukte het de artsen toch nog om hem aan te sluiten op de beademing. Dit werd de trilbeademing waarbij er in een heel rap tempo kleine beetjes lucht in de "longen" wordt geblazen.

Tobias, Fabian en Ingrid

Maar er kwamen steeds meer problemen..... Grote bloeddrukschommeling zorgden er uiteindelijk voor dat hij een grote hersenbloeding kreeg aan beide zijden van het hoofd.
Op 12 maart kwamen de artsen ons vertellen dat het mensonwaardig was om met hem door te gaan, omdat hij anders heel veel pijn zou lijden. Ze konden het tegenover hem ook niet meer verantwoorden. Daarom is er op 13 maart besloten de beademing te stoppen en hem rustig te laten inslapen, in onze armen.

Tobias

Van te voren hebben wij, met de opa's en oma's en ons zoontje Fabian van toen acht jaar en een goede vriendin van mij (die eigenlijk peettante van deze twee jongens zou worden....) afscheid genomen van hem op het zaaltje waar hij lag. Heel vreemd want Maerten zijn wederhelft stond direct naast hem in de couveuse. Toen zij eenmaal weg waren en naar mijn kamer gingen op de verpleegafdeling gingen wij naar de ouderkamer waar ze even later Tobias bij ons zouden brengen.

Achteraf hoorden wij van de verpleging dat op het moment zij met Tobias van zaal liepen onze Maerten heel veel bradycardieën kreeg, een hartslag die heel ver daalde.... Hij had ineens extra zuurstof nodig!

Wij kregen Tobias in onze armen en even later werd de beademingstube verwijderd. Zijn hartje heeft nog ongeveer tien minuutjes geslagen en toen hield het op..... Daarna hebben we hem gewassen en zijn er hand en voetafdrukjes gemaakt samen met Fabian, onze oudste, die er inmiddels ook weer bij gekomen was samen met mijn vriendin. We hebben hem aangekleed en toen voor het eerst in een bedje gelegd. Tegenover deze kamer was de zaal waar Maerten hard aan het vechten was voor zijn leventje, maar we gingen na het afloop van Tobias niet meer bij hem langs maar direct door naar mijn kamer........

Daar zaten de anderen op ons te wachten. Het werd héél hard huilen! We konden ook niet meer! Want Tobias was niet onze eerste baby die overleed. Een jaar daarvoor kregen we een levenloos geboren zoontje Bradley en het jaar daarvoor een dochtertje, Charmilla, die na negen dagen overleed aan de gevolgen van een ziekenhuisbacterie.

En dit staat allemaal los van elkaar....niets heeft met elkaar te maken gehad!
Gewoon domme pech!
Niet één keer....
niet twee keer....
maar drie keer!

We hebben de dagen tot aan zijn begrafenis in dat ziekenhuis doorgebracht, al die tijd was ik zelf nog patiënt. En zo heeft Tobias steeds bij ons op de kamer gelegen.... Wel moesten wij ons steeds verdelen...., dan even naar Maerten en dan weer op de kamer knuffelen met Tobias, zolang dat nog kon.

De ochtend van zijn begrafenis hebben ze in het ziekenhuis met de handen in het haar gestaan, met de rug tegen de muur.... Want precies klokslag het tijdstip van de ter aarde lating van Tobias ging het plotseling heel hard achteruit met Maerten. Ze dachten dat hij het niet meer kon redden en dat we het grafje open konden laten.....

Waarschijnlijk is Tobias Maerten gauw iets gaan influisteren want ons andere manneke is daarna met behulp van een andere medicatie heel hard gaan knokken en heeft het uiteindelijk gered! Maar wat is het moeilijk om er toch één van een tweeling te moeten missen.... Want hoe zou hij zijn geworden; net als dit manneke?.... Is dit een spiegeltje van hem die wij bij ons mochten houden....?

Met de begrafenis van Tobias hebben we het liedje laten spelen van De Leeuwenkoning "De kringloop van het leven" en een nummer dat aan ons eerste dochtertje is opgedragen en haar naam heeft "Charmilla" dit wordt gespeeld door Joop Hogendoorn (Sharin) hij is bekend in de muziek van de New Age. Daarbij hebben we ook een slaapliedje laten horen; Suja, Suja... en dit nummer zing ik, Ingrid , iedere dag voor Maerten. Zo zijn zij toch altijd een eenheid!

Het grafmonumentje van Tobias bestaat uit een wolk. Een wolk bij de regenboog die staat voor Charmilla..... en een vlinder, Bradley, die erop staat vliegt naar hun toe........... altijd naar de lucht........... naar boven.......

Zij liggen bij elkaar in een grafje.........