KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Tim Ebbers

* 5 oktober 2000 - 6 oktober 2000 †

Maurice en Yvette Ebbers

Je bent te mooi voor deze wereld.

Onze zwangerschap gaat perfect, zoals het in de boekjes staat beschreven, onze uitgerekende datum is 22 september 2000. Op maandag 2 oktober gaan we voor een routine CTG, want dan ben ik 10 dagen over tijd. Alles is prima, er wordt een datum geprikt in de agenda van de gynaecoloog. Woensdag moeten we nog een keer voor een routine CTG, ik moet er dan een uur aan liggen, want de baby wilt niet bewegen, dat komt wel eens meer voor zeg ik, als ik heel actief ben dan slaapt de baby, en als ik ga rusten begint hij. Ze kunnen mijn status niet vinden, maar omdat ik de volgende dag ingeleid zal worden mogen we naar huis.

's Nachts om één uur breken mijn vliezen, we zijn blij nu kunnen we toch nog thuis bevallen. Dat wilden we graag. Het vruchtwater is helder en we gaan weer naar bed. De weeën komen vrij snel op gang en Maurice belt om kwart voor 6 de verloskundige. Zij is er vrij snel en ziet groene vlokjes in mijn vruchtwater, zij adviseert ons om toch naar het ziekenhuis te gaan. Daar aangekomen ga ik gelijk weer aan het CTG-apparaat, daar zien ze dat het met de hartslag van de baby niet goed gaat, als de assistente vruchtwater wil zien komt er een golf bloed mee. Zij vertelt ons dat het een spoedkeizersnede wordt. Dan gaat alles heel snel, ik kreeg een ruggeprik en heb alles heel bewust meegemaakt. Om 8:32 uur komt onze Tim huilend ter wereld. Hij krijgt zuurstof en zijn longen worden uitgezogen.

Ik ga naar de verkoeverkamer, en hoor niks. Als ik terug op zaal kom, vertelt Maurice dat het al beter gaat met Tim. Om 13.00 uur zie ik Tim voor het eerst, hij is perfect, alles erop en aan en lijkt sprekend op Maurice. Ze vertellen ons dat Tim een moeilijke start heeft gemaakt, als hij de eerste 48 uur geen stuipjes heeft dan komt het allemaal goed. Wij hebben daar alle vertrouwen in, hij is zo mooi en weegt 8 pond.

Om 14.00 uur komt de kinderarts ons vertellen dat Tim toch voor de zekerheid naar het Sophia Kinderziekenhuis gaat. Uit voorzorg wordt duidelijk gezegd, Tim zijn lactaatgehalte is erg hoog, dat is de zuurgraad in je bloed, dit komt doordat hij zuurstoftekort heeft gehad tijdens de bevalling.

Tim is om 15.00 uur in Rotterdam, wij komen daar om 17.00 uur aan. Tim ligt op het IC met allemaal toeters en bellen. Daar vertellen ze ons dat Tim erg ziek is, hij krijgt medicijnen om zijn bloeddruk hoog te houden, zodat alle organen zuurstofrijk bloed krijgen. Wij vragen of dat we onze geboortekaartjes al kunnen versturen, dit wordt ons afgeraden. Nog steeds hebben wij goede hoop. Tim ademt tegen de beademing in. Daarvoor krijgt hij morfine toegediend om rustig te blijven. Hij heeft een matige nacht achter de rug, de beademing is gedeeltelijk afgebouwd, maar daarentegen moet het medicijn voor zijn bloeddruk verhoogd worden. 's Middags zal er een hersenscan gemaakt worden, om te zien of Tim hersenbeschadiging heeft door het zuurstoftekort. Om kwart voor 3 komen er 5 artsen op onze kamer. Slecht nieuws, zegt de kinderarts. Tim heeft weinig tot geen hersenactiviteit meer, wij gaan de behandeling stoppen. "Maar dan gaat hij het niet halen", zeg ik. Op dat zelfde moment verschijnt er buiten een hele mooie regenboog, ik zie twee assistentes met tranen in hun ogen staan.

We bellen onze ouders en broers en zussen. Als zij er allemaal zijn gaan we naar het IC, daar mogen we allemaal Tim aanraken en kusjes geven en knuffelen. Dan mogen Maurice en ik hem vasthouden, voor de eerste keer. Als Tim in mijn armen wordt gelegd doet hij zijn oogjes open en drukt zich stevig tegen me aan. Zo'n mooi moment. Maurice krijgt Tim in zijn armen, fantastisch en verdrietig tegelijk.

Alles wordt van Tim afgekoppeld, hij wordt met de hand beademd. We worden terug naar onze kamer gebracht, daar gaat ook de beademing eraf en we worden met z'n driëen gelaten, Tim ademt nog een kwartier zelf en overlijdt dan op mijn borst met zijn papa naast hem. Alles is zo onwerkelijk, je bent nog niet eens gewend dat je een kindje hebt en nu ben je het ook alweer kwijt. We mochten Tim zelf wassen en aankleden. Dat konden we niet. Als Tim gewassen en aangekleed is, komt de assistente van de kinderarts nog met Tim naar ons toe, mijn moeder heeft Tim nog vast gehouden, wij hebben hem gekust. Hij is zo mooi, alles is perfect. Waarom gebeurt er dan zo iets? Een vraag waar we nooit antwoord op zullen krijgen. Het enige wat we weten is dat als Tim 1 dag eerder gehaald was, dan was hij er nu nog geweest. Een foutje van de natuur, alleen een hele pijnlijke fout.

Vrijdag 13 oktober is Tim begraven. Het was een schitterende najaarsdag met veel zon. De begrafenis was erg mooi, het was ontzettend druk. Heel veel bloemen, een heel warm gevoel. Maurice heeft Tim naar zijn laatste rustplaats gebracht. Hij ligt daar op de kinderbegraafplaats.

De maan is rond
de maan is rond
Twee ogen een neus
en een mond
Klim ik op mijn trapje
naar de regenboog

Tim je bent te mooi voor deze wereld.

Voor het laatst met z'n drieën

Je oogjes nog even open

Wat ben je mooi