KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Sanne Catharina Johanna Verkerk

* 27 januari 2003 †

Ria en Henk Verkerk

*

Op 27 januari 2003
is onze prachtige dochter

Sanne Catharina Johanna

geboren.

Intens verdrietig moeten we jullie laten weten,
dat zij niet bij ons kon blijven.
Wij moesten gelijk afscheid
van ons lieve meisje nemen.

Onze prachtige Sanne

Het begin

Voor ons begint Sannes verhaal op 21 maart 2002. Het begin van de lente........
Deze dag hadden we gekozen om de implanon te laten verwijderen. Hoopvol dat we snel in verwachting zouden zijn en onze wens kwam uit. Op 14 mei testte ik positief. Twee weken later zagen we Sannes hartje voor het eerst kloppen; net 6 weken oud. Bij de vruchtwaterpunctie hadden we het wel even moeilijk. Stel dat het niet goed zou zijn??? Maar na bijna 3 weken kwam het verlossende antwoord. Wat een opluchting! Wat later wisten we ook dat we een dochter zouden krijgen.

De geboorte

De zwangerschap verliep zonder al te grote problemen. En dan op 27 januari, na iets meer dan 41 weken de eerste tekenen dat onze dochter geboren zou gaan worden. De bevalling was ontspannen, maar heftig en snel. Omdat Sanne de laatste spildraai niet kon maken, gingen we na een uur persen naar het ziekenhuis. Daar werd Sanne na 2 keer persen toch nog spontaan geboren. Levenloos........ In de laatste perswee is er iets gebeurd waardoor Sannes hart gestopt is. Niemand verwachtte dat, tot het laatste moment werd haar hartslag immers geregistreerd. De kinderartsen hebben van alles geprobeerd, tevergeefs. Twintig minuten na de geboorte hadden we eindelijk onze prachtige dochter in onze armen. Zo'n gaaf, mooi meisje, met alles erop en eraan. Alleen leefde ze om onverklaarbare reden niet.

In het ziekenhuis was iedereen erg lief voor ons. De verpleegkundigen maakten foto's, een hand en voetafdrukje en ze hebben wat haartjes afgeknipt. Henk en ik doen Sanne in bad en kleden haar aan. De opa's en oma's komen... Hoe anders had dat moeten zijn. Sanne wordt door de ziekenhuis dominee gedoopt. Zijn woorden zijn begripvol en troostend. Iedereen gaf ons alle tijd die we op dat moment nodig hadden. Omdat we een obductie willen laten doen, blijven we 's nachts in het ziekenhuis.

Dicht bij elkaar brengen we deze nacht door. Nog steeds verdoofd, een bizarre, nachtmerrie waar je niet uit kunt wakker worden. Nog even hebben we haar bij ons..........

Tot 1 februari

De volgende dag luidt een hectische week in met als hoogtepunt (of dieptepunt) het afscheid van onze mooie Sanne.

In het ziekenhuis wachten we tot Sanne terugkomt van de obductie. We willen haar mee naar huis nemen. Eindelijk krijgen we om 19.00 uur het bericht dat we kunnen gaan. We weten dan dat er geen grote afwijkingen ontdekt zijn waardoor Sanne overleden is. Er zullen nog een aantal aanvullende tests gedaan worden.

We leggen Sanne in een mandje en nemen haar in onze auto mee naar huis. Alle mogelijke emoties buitelen door elkaar heen. Het is fijn dat we haar in haar kamertje kunnen leggen en haar dichtbij hebben. Maar wat doet het toch veel pijn en verdriet dat ze niet kan leven. We trekken haar een pakje aan dat ik zelf gemaakt heb, sokjes en een mutsje die ze van van een goede vriendin gekregen heeft. We leggen haar in het mandje op het t-shirt waarin ik bevallen ben.

Tot de crematie op zaterdag hebben we haar dichtbij ons. Even naar haar kijken, even aanraken, even vasthouden en iedere avond ons ritueel met "wolkje" (haar muziekdoosje).

Het afscheid

Om iedereen te laten weten dat Sanne geboren is, maar helaas niet bij ons mocht blijven hebben we Sannes geboortekaartje gebruikt. We hebben iedereen uitgenodigd om samen met ons afscheid te nemen van Sanne. Maar ook om iedereen met haar kennis te laten maken. (De tekst van het geboortekaartje staat bovenaan deze pagina)

Het geboortekaartje

We hebben Sanne in het mandje meegenomen naar het crematorium. Daar hebben we haar zelf neergezet op een bed van bloemetjes, met al haar knuffels om haar heen. Haar wolkje en luchtballon zweefden boven haar. De kleine lichtjes van de waxinelichtjes flikkerden hun lieve licht. Er waren ongelooflijk veel mensen. De mooie "Mondscheinsonate" leidde het afscheid in. Maar niet voordat iedereen kennis met Sanne had mogen maken.

(Hieronder volgen de teksten die tijdens het afscheid zijn uitgesproken)

Kennismaking met en afscheid van ons lieve meisje

door Henk en Ria

Afscheid van Sanne

Kennismaking met ons lieve meisje

Je hebt twee kleine handjes
geef ons er allebei één
dan leiden wij je rond, totdat je zegt:
"ik kan het wel alleen"

Met dit gedichtje hadden we de geboorte van onze Sanne willen aankondigen.

21 maart 2002 was het begin van een nieuw leven voor ons. In mei liet jij, Sanne, voor het eerst van je weten. We waren plotseling met z'n drieën. Nog niet zichtbaar of voelbaar, maar toch beheerste je vanaf dat moment ons leven. Jij mocht daardoor alles met ons meemaken in de drukke tijd die volgde. Veilig in de buik van Ria was je getuige van het huwelijksaanzoek bovenop de berg van Hoog-Elten. Je mocht voelen hoe wij met z'n allen ons best deden om het nieuwe huis voor ons drieën bewoonbaar te maken, je verhuisde vrolijk met ons mee. Op ons trouwen danste je letterlijk met ons mee.

De huwelijksdag

Al die drukte, jij hield je geweldig! Als we dan een momentje rust namen, liet jij je voelen: "hallo hier ben ik". Je ging lekker warm liggen onder onze handen en kroop tegen Henk's rug aan voor het slapen gaan. Er waren ook momenten van spanning, zou alles goed zijn met je? Met zes weken zagen we je hartje al druk tekeer gaan. Telkens werden we door je gerustgesteld, we voelden je bewegen en hoorden je hartje kloppen. Zelfs toen Ria was gevallen, was jij de eerste die van de schrik bekomen was. Jij liet ons voelen dat alles in orde was. Je had ook al echt een eigen willetje. Jij wilde zo lang mogelijk lekker rechtop zitten "Ik draai wanneer ik dat wil!" leek je ons te willen zeggen. En op het laatste moment deed je dat ook. Helemaal zelf. Daar waren we zo trots op! Zo ging het ook met de uitgerekende datum. Het was een spannende tijd want door de hoge bloeddruk van Ria konden we weinig anders doen dan wachten. En dat duurde maar. Je zat veilig in Ria's buik, daar was het leven goed voor je. Elke avond lieten we met het slapen gaan "Wolkje" aan je horen, dat gaf een vertrouwd gevoel voor ons allen. Jij was veilig bij ons.

En dan is het eindelijk zover! In de vroege ochtend van 27 januari begint het heel rustig. Je mama en papa zijn heel ontspannen en zien onbevangen naar je uit.

weeën opvangen

Als de bevalling eenmaal goed op gang is, is er geen houden meer aan. Je moet nu echt alle zeilen bijzetten en je vertrouwde omgeving verlaten voor de grote buitenwereld. Ook wij moeten onze veilige omgeving verlaten omdat het beter blijkt dat je in het ziekenhuis wordt geboren, het laatste stukje is zwaar. Je verzet je nog even. Je wordt geboren en we hebben een paar seconden vreugde, een gevoel van enorm geluk. Daar is ons lieve meisje! Dan de onwerkelijke waarheid.... je kunt niet leven buiten de veilige buik van Ria.

Je ziet er zo vredig uit en we vinden je zo onbeschrijflijk mooi! Je zal voor altijd vredig blijven slapen.

Afscheid van ons lieve meisje

Je wandelt naar de maan, naar de zon, naar de sterren,
je handjes hebben wij zachtjes los moeten laten
met zoveel pijn laten we je gaan

Wat je wilt is dat ze altijd kan blijven. De tijd is kort, zo veel te regelen, terwijl je alleen maar met Sanne wilt zijn.

Lieve Sanne,
we hebben nooit je stem mogen horen,
we hebben je nooit zien lachen,
we hebben nooit je vingertjes om de onze voelen sluiten.
Jij kon alleen leven in de veilige omgeving van Ria's buik.
Daar hebben we je leren kennen als een beweeglijk mensje.
Altijd open voor contact, altijd reagerend op ons.
We hadden je alles in de wereld willen geven,
je hebt de Hemel gekregen.
Veel te vroeg...

Sanne wordt gedoopt

Hierna werd het wiegenlied "Summertime" uit Porgy and Bess gedraaid.

Gezongen door Louis Armstrong en Ella Fitzgerald:

Summertime and the livin' is easy,
Fish are jumpin', and the cotton is high.
Oh yo' daddy's rich, and yo' ma is good lookin',
So hush, little baby, don' yo' cry.

One of these mornin's you're goin' to rise up singin',
Then you'll spread yo' wings an' you'll take the sky.
But till that mornin', there's a-nuttin' can harm you
With Daddy and Mammy standin' by.

De dominee uit het ziekenhuis was bereid om ook op het afscheid te spreken en samen met ons te bidden:

Lieve mensen,

Noem mij een dag
dat ik jou niet zal missen
Noem mij een dag
dat ik je tijd vergeet.
jouw leven is voor mij niet uit te wissen
noem mij een dag die van jouw naam niet weet

de tijd gaat door
ik moet je laten rusten.
want voor die rust was elke dag een pijn
en daarom zeg ik: Sanne, welterusten
in het geloof dat God met jou en ons zal zijn!

Maar dat valt niet mee, om dat te geloven. Want wat er gebeurd is, gaat toch tegen alle bedoelingen in. Dood gaan, in plaats van een nieuw leven te beginnen. Zo kan God dat toch niet bedoeld hebben. Waarom? we willen graag een oorzaak, een reden weten, maar misschien is die er helemaal niet. Het tekent de kwetsbaarheid van ons leven, zeker van pasgeboren kinderen. Het is niet vanzelfsprekend dat alles goed gaat, dat alles mooi is. Dat ervaren doet ontzettend veel pijn, naar lichaam en geest. Toch mogen we geloven, dat God met Sanne en ons is. Juist nu, omdat we die God hebben leren kennen als een God die een zwak heeft voor alles wat zwak en weerloos is. Hij heeft zich ook over haar leven ontfermd. Dat hebben we op de avond van haar geboorte beleefd bij haar doop. Het water is symbool voor leven - je kunt niet zonder water, drinkwater, en het is meteen symbool (denk aan 1 februari 1953) voor dood - je kunt erin verdrinken, ondergaan. Als we een kind dopen, onderdompelen, laten we het kopje ondergaan en weer opnieuw geboren worden tot nieuw leven, onder de bescherming van de Eeuwige. We krijgen dan te horen en te zien, wat er ook gebeurt, Hij is erbij! En dan kan je in leven en sterven uiteindelijk niets gebeuren. Zo hebben we het bij haar doop van een van de oude profeten gehoord (Jesaja 43:1 e.v.) en zo mogen we het vandaag bij haar afscheid weer horen:

"Zo zegt de Heer: jouw schepper, o Jacob, en jouw formeerder, o Israel: Vrees niet, want ik heb je verlost, Ik heb je bij je naam geroepen, jij bent van Mij. Wanneer je door het water gaat, ben Ik met je; ga je door rivieren, zij zullen je niet overspoelen; als je door het vuur gaat, zul je niet verteren en zal de vlam je niet verbranden. Want ik, de Here, ben jouw God, de heilige van Israel, jouw Verlosser.. Vrees dus niet, want Ik ben met je."

Daar mogen we op vertrouwen. En daarom zeggen we tot afscheid 'A Dieu'.

Noem mij een dag
dat ik jou niet zal missen
Noem mij een dag
dat ik je tijd vergeet.
jouw leven is voor mij niet uit te wissen
noem mij een dag die van jouw naam niet weet

de tijd gaat door
ik moet je laten rusten.
want voor die rust was elke dag een pijn
en daarom zeg ik: Sanne, welterusten
in het geloof dat God met jou en ons zal zijn!

Zullen we samen om kracht vragen? Laten we bidden.

Here God in de hemel, We komen deze morgen niet alleen bij elkaar met ons verdriet, maar ook bij U, de schepper van ons leven. Het kost ons grote moeite om hier te zijn en onze gevoelens onder woorden te brengen. Er zijn ook nauwelijks woorden voor. We begrijpen dit niet. Het is allemaal zo verwarrend. We zijn met Henk en Ria, en allen om hen heen blij geweest met de komst van Sanne, dankbaar voor haar kwetsbare leven, en we zijn met hen nu zo ontzettend verdrietig, dat we haar meteen al moesten afstaan.

Wij geloven in Uw macht, ook over de dood, maar zijn verbijsterd over wat de dood teweeg brengt. Wij geloven dat haar leven in Uw hand is, zoals we het bij haar doop gehoord en gezien hebben, maar kunnen het niet en willlen het niet uit handen geven, omdat we er zo graag lang van hadden willen genieten en haar en ons die mogelijkheid ontnomen is. We zijn ook ontroerd over wat dit kleine meisje in de korte tijd van haar aanwezigheid onder ons voor ons betekend heeft en nog betekent, dat ze een gezicht en een naam, Sanne Catharina Johanna, heeft gekregen, maar zijn juist daarom zo ontdaan, dat we al gelijk afscheid van haar moesten nemen.

God, we vragen U of U het nauwelijks begonnen leven van deze kleine ster wilt voltooien. En wij bidden om kracht en zegen, om vrede en rust, voor Henk en Ria in het bijzonder, maar ook voor ons allemaal. Help hen en ons om overeind te blijven, want we beseffen maar al te goed hoe kwetsbaar wij zijn en blijven. Help hen en ons in al het verdriet en alle chaos om te blijven geloven in Uw liefde en te blijven vertrouwen op wat U beloofd hebt.

Uw naam is 'Ik ben (er)'. U alleen bent God. Wees met ons allen, nu en in de dagen die komen, door te laten merken dat U er bij bent met Uw liefde en zegen, want zonder kunnen we niet. Om Jezus' wil. Amen.

de tijd gaat door
ik moet je laten rusten.
want voor die rust was elke dag een pijn
en daarom zeg ik: Sanne, welterusten
in het geloof dat God met jou en ons zal zijn!

Het liedje uit Sannes wolkje bleek een oud Zondagsschool liedje te zijn. Voor het slapen gaan lieten we haar dit melodietje altijd horen. Het was dan ook vanzelfsprekend om met Sannes eigen liedje uit haar "wolkje" het afscheid af te sluiten.

"Weet gij hoeveel sterren kleven"

uit: Zondagsschool zangboekje

Weet gij hoeveel sterren kleven
Aan den blauwen hemelboog?
Weet gij hoeveel wolken zweven
Boven alle bergen hoog?
Al die duizenden te zamen,
Roept de Heer bij hunne namen,
En niet een ontglipt zijn oog. (bis)

Weet gij hoeveel mugjes dart'len
In den heeten zonnegloed?
Weet gij hoeveel visjes spart'len
In den zilv'ren watervloed?
Al die duizenden te zamen,
Roept de Heer bij hunne namen,
't is de Heere, die ze voedt. (bis)

Weet gij hoeveel kind'ren rijzen,
Uit hun bedjes, keer op keer?
Opdat zij hun dank bewijzen
Aan dien trouwen Hemelheer?
Aan die duizend duizendtallen
Heeft die God een welgevallen,
En ook mij bemint Hij teer. (bis)

Het allerlaatste afscheid

Nadat iedereen afscheid had genomen van Sanne kwam ook voor ons het moment voor de allerlaatste kus, de allerlaatste knuffel. We hebben haar Henk's hondje "Flopje" meegegeven, en als laatste het wolkje, spelend bij haar gelegd. De laatste keer ons ritueel....

Voor de allerlaatste keer.....

De leegte

En dan ben je alleen. Kun je nooit meer even...........

Mijn lieve kleine meisje
Alsof het gisteren gebeurde,
alsof het nooit gebeurd is....
Voor altijd van seconde tot seconde in mijn geheugen gegrift,
alsof het ons niet overkomen is
Nog steeds is de volle betekenis niet doorgedrongen,
voel ik me verdoofd.
En toch......
de pijn die ik voel in mijn hart,
in heel mijn wezen,
voel ik continu.....
Wat zou ik je graag nog één keer,
nog één keertje maar willen aanraken,
je strelen, je laten weten hoeveel ik van je hou,
hoe ontzettend ik je mis............
Onze Sanne, onze mooie dochter,
zo'n perfect klein mensje en toch zo onaf..........
In negen maanden heb jij je leven geleefd.

Door ons verdriet en onze beleving met iedereen te delen, merken we dat we het voor anderen en onszelf makkelijker hebben gemaakt om er over te praten. Nog steeds zijn we daar heel open in. Als we het even moeilijk hebben, verdrietig zijn, mogen anderen dat best zien. We krijgen veel steun en begrip van vrienden, collega's en zelfs van onbekenden. Met de verloskundige en de kraamverzorgster hebben we nog contact. Heel speciaal is de band met Metty, een vriendin die bij de bevalling was. Zij heeft alles van zo dichtbij meegemaakt en ook gezorgd dat we van net na de geboorte en van het afscheid mooie foto's hebben. Ook de vrienden die ons hebben geholpen om Sannes afscheid zo mooi te maken, zoals wij graag wilden, zijn we erg dankbaar.

We hebben achter in onze tuin een plekje voor Sanne gemaakt. We hebben haar asbus onder een sering begraven.

Sannes plekje

Het is geen apart grafje maar een onderdeel van de tuin zoals Sanne een deel van ons is. Dat het een speciaal plekje is kun je zien aan de behoorlijk grote "Nijntje" (50 cm van top tot teen) die we hebben gemaakt en erbij hebben gezet.

Uit de obductie en verder onderzoek (o.a. van de placenta) kwamen overigens geen bijzonderheden.
Sanne was gezond en er is geen aanwijsbare oorzaak waarom zij overleden is.............

Dag prachtige dochter