Remco Hooijer
* 5 oktober 2000 †
Lambert & Titia Hooijer
Voor ons lief klein mannetje
Als een rups in zijn cocon
Was jij veilig in moeders schoot
't Was een nieuw leven dat begon
Je groeide en groeide en werd groot
De rups verlaat na lange tijd zijn cocon
En geeft zich als een vlinder aan de wereld bloot
Voor jou eindigde het nog voor het eigenlijk begon
De vlinder in jou, die is dood
Voorkant geboortekaartje
Het begint op donderdagmorgen 5 oktober 2000, mijn vliezen zijn na een zwangerschap van bijna 35 weken gebroken. Het was een alles behalve gemakkelijke zwangerschap, dus het was enigszins een opluchting dat het ging beginnen.
Een uur later waren we in het ziekenhuis en het wachten kon beginnen.
Ik werd aangesloten op het CTG-apparaat en alles zag er goed uit. Aan het eind van de middag werd er nog een echo gemaakt want er was enige onduidelijkheid over hoe ons kindje lag. De baby lag in een onvolkomen stuit (voetjes eerst), maar gezien de grootte van de baby kon het via de normale weg geboren worden. Het zag er allemaal prima uit.
Nu had ik tijdens de zwangerschap ontzettend last gehad van krampen in mijn buik en deze "krampen" werden steeds erger. Ik werd opnieuw aangesloten op het CTG-apparaat, waarop te zien was dat de hartslag en de bewegelijkheid van de baby in orde waren en dat ik nog geen weeën had De pijn werd steeds erger, ik kon niet meer zitten of liggen, zat constant op het toilet en ik dacht: dit zullen wel weeën zijn. Het was onze eerste dus je weet ook niet hoe een wee aanvoelt. Ik werd een beetje pissig want het CTG-apparaat gaf nog steeds aan dat ik geen weeën had. Toen kwam de gynaecoloog en tot ieders verbazing bleek ik al 8 cm. ontsluiting te hebben, zonder ook maar één geregistreerde wee.
Het was tijd voor de verloskamer.
In de verloskamer aangekomen werd ik direct weer op een CTG-apparaat aangesloten en op dat moment ging het mis.
De hartslag van de baby daalde razendsnel en plots was het paniek in de verloskamer. De gynaecoloog schreeuwde van spoedkeizersnee en weg was hij, de verpleegkundigen met mij op het bed er achteraan en natuurlijk Lambert. De lift stond al klaar en bij de operatie-afdeling aangekomen nam de gynaecoloog het bed over van de verpleegkundigen. Hij had zich inmiddels snel omgekleed. Hij sleurde werkelijk met dat bed en stootte tegen de muren, het ging allemaal zo snel en iedereen rende en had haast. Ik werd onder narcose gebracht, en dan het moment dat je bijkomt en je iemand hoort zeggen: we hebben alles gedaan wat we konden, maar we hebben je zoon niet kunnen redden...
Remco
Onze zoon Remco is om 19.37 uur geboren (om 19.30 uur stonden we bij de lift) en bij lichamelijk onderzoek bleek zijn hartje nog zwakjes te kloppen. De kinderarts en de anesthesist hebben nog 20 minuten lang geprobeerd Remco te reanimeren, maar om 19.57 uur is hij overleden.
Ons lief klein mannetje.
Ons lief klein mannetje Remco In het crematorium
De oorzaak van het overlijden van Remco is een verkramping van de baarmoeder, waardoor bloed- en zuurstoftoevoer geblokkeerd werden. Remco bleek na onderzoek een gezond jongetje te zijn.
Gelukkig valt niemand iets te verwijten, iedereen heeft gerend voor Remco zijn leven.
Ons geboortekaartje
Remco heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
