Jeroen Beinema

* 27 december 1997 - 17 oktober 2001 †

Arie en Corina

Jeroen, ons vlinderkindje

Op zaterdag 27 december 1997 werd Jeroen geboren. Hij is onze tweede zoon. Hij was een vrolijke en gezonde baby, die op wat voedingsproblemen na, lekker zijn babyleventje leefde. Meestal was zijn grote broer Sander dicht in de buurt, vooral toen het zomer werd. Jeroen lag heerlijk buiten in de box te liggen, terwijl Sander ernaast in het badje speelde. We gingen wandelen en fietsen, kortom, we genoten van het buitenleven.

Op 1 december 1998 zette Jeroen zijn eerste stapjes en verruilde hij het babyleven voor een avontuurlijk peuterleventje. Het was een ware ontdekking, want wat is de wereld groot wanneer je lopen kunt!! En toen hij kort daarna voor zijn eerste verjaardag een loopautootje kreeg, was er nog veel meer te ontdekken.

Praten en horen zijn twee dingen die, voor Jeroen, toch nog heel erg moeilijk bleken te zijn. En zo werden er in de zomer van 1999 buisjes geplaatst. Het was een beslissing die heel juist bleek te zijn. Wat nog steeds brabbels waren, werden al snel hele duidelijke woorden, zinnen en vervolgens een gesprek, dat begon op het moment waarop hij 's morgens wakker werd en eindigde wanneer hij 's avonds in slaap viel. En gesprekstof hadden we genoeg: Een mooie bloem, een steentje, takjes, alles wat buiten was om te ontdekken en te verzamelen, had zijn interesse.

September 1999 was de eerste kleuterschooldag van Sander. Het was behoorlijk wennen voor Jeroen. Hij moest in eerste instantie toch een stukje daginvulling dat hij deelde met Sander, nu deels zelf invullen. Maar toen dit eenmaal een beetje lekker ging, sloeg zijn dit om in een stukje boosheid. "Ikke ook sool toe!!" Uiteindelijk, na heel, heel veel kleine gesprekjes met hem, was zijn motto geworden "Ikke vier worre, ikke sool toe!"

Op 12 januari 2000 is onze derde zoon geboren. Hij was een prematuurkindje, dat veel zorg nodig had. Deze zorg kon ik in de schooluren van Sander heerlijk "deelde" met Jeroen. Jeroen verschoonde zijn poppenkind, als ik Max verschoonde. Jeroen gaf zijn "poppe Max" de fles, als ik Max voedde. Kortom, het was heerlijk tuttelen. En wanneer Sander thuis was "deelde" hij volop in alle zorgdingetjes. Hij was tenslotte nu wel een heel grote broer!!

Een zomer volgde, waarin we niet op vakantie konden gaan i.v.m. een ziekenhuisopname van Max. Toch zijn we volop buiten geweest en hebben we met Jeroen veel in de tuin gewerkt. Vaak had hij een voldane smile op zijn snuitje. "Isse mooie hé, mama......" Sander speelde meer met vriendjes en was hiermee gelukkig. De meest wonderlijke toverdrankjes brouwden de mannetjes achter in onze tuin. En ze waren achtereenvolgens piraat, tovenaar en al die andere avontuurlijke beroepen, die je als vijfjarige hebt.

27 december 2000 was Jeroens derde verjaardag. Het was een dag waarop het ook nog eens de hele dag sneeuwde. Onze mannetjes zijn echter meer buiten dan binnen geweest. Het is tenslotte ook wel een heel bijzonder kado, wanneer er op je verjaardag zo'n 12 centimeter sneeuw valt!! En wat was het een ontdekking een paar dagen later, toen er opeens een stevige laag ijs op de sloten lag. Je kon er verdraaid leuk op schaatsen!! Oefenen met schaatsen was eigenlijk helemaal niet nodig. Eventjes met mama aan de hand, maar al snel daarna krabbelde Jeroen met Sander zelf zijn baantjes.

De zomer van 2001 is voor ons een zomer vol geluk. We hadden een tent gekocht en een aantal weken gekampeerd. Het was genieten van het genieten van de kinderen. Gewoon genieten van de simpele dingen van het buitenleven, de zee, het strand, de schelpjes. Ja, dat was geluk!!

Het werd 17 oktober 2001, een zonnige herfstdag, kort voor de herfstvakantie. Jeroen was heel even aan de aandacht ontsnapt. Na een zoektocht van ruim twee en half uur vonden wij ons jongetje terug. Hij was verdronken.

Ons vlinderkindje Jeroen

Lief klein groot mannetje,
We houden van je.
Grote tus van papa, mama, Sander en Max

Jeroen heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje     Lees de berichtjes