MadeliefjeMadeliefjeMadeliefje

Menorah Priesman

* 22 juli 1989 - 26 maart 1995 †

Wendy

Herdenkingspagina voor mijn zusje Menorah

Menorah is op 22 juli 1989 geboren, en heeft 4 broers en 1 zus.
De eerste keer dat Menorah haar eerste epilepsieaanval had, was ze nog een baby. Haar eerste school was het MedischKinderDagverblijf het Kabouterhuis in Amsterdam. Menorah fleurde hier helemaal op, en ging dus graag naar school. Ze was gek op haar leidster Barbara en vond het gezellig om te knuffelen, te stoeien en te zingen. Toen Menorah 4 jaar was geworden, nam ze afscheid van het Kabouterhuis.
Ze ging naar de Cruqiushoeve in Heemstede. Ze ging daar wonen en bezocht daar de school de Waterlelie. Op de CruqiusHoeve kon Menorah ook 's nachts goed in de gaten gehouden worden, mocht ze een epilepsieaanval krijgen. Ze werd hier geobserveerd, maar vond het er ook erg leuk. 1 Weekend in de 2 weken kwam ze naar huis voor weekendverlof.

Zo ook 24 maart 1995. Ze voelde zich op school al niet zo lekker, maar ging graag met onze mama mee naar huis. Ze wilde graag met de metro, i.p.v. met de bus, en alhoewel onze moeder daar niet zo'n zin in had, deden ze het toch maar. Ook de volgende dag voelde Menorah zich niet zo lekker; meestal zat er dan weer een aanval in de weg. Ze ging nog wel met onze mama mee in de winkel, en 's avonds at ze alleen maar een gekookt eitje.

Ze had een poster van de Heere Jezus die buiten zat met kinderen op zijn schoot. Menorah zat die middag op de bank met die plaat tegen haar mond. Het laatste liedje dat ze die avond nog even met moeite had gezongen was "Ik zou zo graag een ketting rijgen". Toen ze naar bed ging wilde ze heel graag het beertje bij zich hebben die ze van haar taxichauffeuse had gekregen.
"Mamma, mag ik morgen naar huis?" vroeg ze voor ze ging slapen. Onze moeder dacht dat ze de Cruqiushoeve bedoelde en zei dat ze inderdaad naar huis mocht. Menorah keek toen heel erg blij.

De volgende morgen werd onze moeder wakker en het viel haar op dat ze Menorah nog niet had horen zingen in bed. Toen ze na een tijdje ging kijken, lag Menorah op haar buik in haar bed en reageerde niet. Onze moeder draaide haar om en zag het al aan haar gezicht: Menorah was weggevlogen.....

Menorah lag heel mooi in haar kistje opgebaard. In haar ene hand hield ze haar blauwe konijn vast en in haar andere hand hield ze haar boekje over de Heere Jezus vast. Ze zag er zo mooi en rustig uit dat ik wist dat het goed was; ze is nu Thuis bij haar Heere Jezus, waar ze voor altijd haar lievelingsliedje "Jezus, Naam boven aller naam" zal zingen.

Baby Menorah

mama op de glijbaan

Menorah met haar grote broer Roy

op de foto met de juffen

Stoeien met zus Wendy

Twee dagen voor Menorah wegvloog

Menorah is weg, maar wij gaan verder