Micca Tiziano Senna Maria Goorden
Geboren en gestorven op 7 september 2002
John en Esther Goorden
Voor ons vlinderkindje
Ons Vlinderkindje Micca
Je kwam als een grote verrassing. Mama en papa hadden namelijk besloten dat we het bij twee kindjes zouden houden. Maar jij dacht daar anders over. Ondanks dat mama een spiraaltje had, besloot jij je toch in te nestelen. Na 7 weken, mama had al een vermoeden, heeft mama papa verteld dat ze dacht dat ze zwanger was. Papa schrok. Maar we wisten het nog niet zeker. Dus werd er een test in het ziekenhuis gedaan. De uitslag..... zwanger. Het hele weekend hebben we zitten nadenken. Er kon natuurlijk nog van alles aan de hand zijn. Woensdag 15 mei moesten we een echo laten maken. Na het zien van een mooi regelmatig kloppend hartje, wisten we het zeker.
WE GAAN ERVOOR.
Na tien weken kreeg mama bloedverlies. De verloskundige kwam bij ons thuis langs en de volgende dag kregen we een echo. Hierop was te zien dat je het nog uitstekend naar je zin had. Dit heeft geduurd tot 16 weken. Nu konden we gaan genieten, zeiden we tegen elkaar.
Op 19 augustus hebben we een pretecho laten maken. We hadden van je broer en zus ook een videoband, dus wilden we ook een videoband hebben van jou. Zodat we deze later aan jullie allemaal konden meegeven. Ook wilden we graag weten of je een jongen of een meisje was.
Wat waren we trots toen we zagen dat je een jongen was. Alles zat erop en eraan. Toen we dit wisten, is mama een geboortekaartje voor je gaan ontwerpen. We konden namelijk geen kaartje vinden in al die geboorteboeken. Het is een donkerblauw vierkant kaartje geworden met een ecru vel in het midden. Bij Lucca en Alessia hadden we een gedichtje, dus jij zou ook een heel mooi gedichtje krijgen. Ons gedichtje voor jou was:
Met z'n vieren door het leven
Dat leek ons een goed gegeven
De natuur had een ander plan in gedachten
En besloot dat we nog een kindje mochten verwachten
Een tweede zoon completeerde ons gezin
Hij is van harte welkom, vanaf het begin.
Op 1 september verloor mama een slijmpropje en heeft mama 2 uur lang weeën om de 4 minuten gehad. 's Morgens hebben we de verloskundige gebeld en we mochten gelijk komen. Met jou was alles goed. Een mooi kloppend hartje. Je leek wel een locomotiefje.
Donderdag 5 september was het nog steeds aan het rommelen. Weer naar de verloskundige. Nog steeds alles goed. Om 21.30 uur zijn we naar bed gegaan, omdat mama zich niet lekker voelde. Toen mama om 23.15 uur naar het toilet moest, voelde ze haar vliezen breken. Paniek, want het was nog veel te vroeg voor jou om geboren te worden.
De verloskundige kwam en vertelde dat mama het goed had, de vliezen waren gebroken, en mama dus naar het ziekenhuis moest. Ook had mama weeën om de 2 minuten. In het ziekenhuis werd mama aangesloten op een infuus met weeënremmers. Om 04.00 uur heeft mama dan de laatste wee. Geen vruchtwater verlies. Misschien.................... maar dan moeten we het nog wel minstens 6 weken volhouden.
Helaas, om 05.00 uur begint het bloedverlies. En mama heeft geen hoop meer. De gynacoloog komt langs en geeft ons eigenlijk ook geen hoop meer. Hij is recht voor zijn raap en zegt dat we nog maar 1% hebben om het weekend door te komen. Eind van de week moeten we dan naar Rotterdam om daar verder af de wachten.
Het bloedverlies gaat de hele dag door. Papa mag ook in het ziekenhuis blijven slapen. Hier is mama wel een beetje blij om, want ze wil niet alleen zijn mocht moeder natuur toch besluiten dat je geboren moet worden.
Handjes en voetjes van Micca*
Zaterdagmorgen 06.45 uur, mama moet plassen. Dit lukt niet goed. Maar dan voel ik jou uit mijn buik glijden. Zonder 1 wee en zonder pijn. De voorgaande weeën hebben al gezorgd voor voldoende ontsluiting.
Mama en papa roepen een zuster. Deze komt. Mama wil weten hoe laat het is, 07.03 uur. Je hebt met al je krachten nog geprobeerd mijn vinger vast te pakken. Dit zal ik nooit vergeten. Je bent geboren na een zwangerschap van 22 weken en 6 dagen. Je was 38 cm groot en je woog 650 gram, je hebt het goed naar je zin gehad in mama's buik.
Na een paar minuten hebben we opa en oma gebeld. Zij pastten op Lucca, je broer, en Alessia, je zus. Een kwartier later stonden ze je te bewonderen. Lucca heeft je nog een aai over je bol gegeven en een kusje. Alessia vond het een beetje eng, maar ze vond je toch een prachtig broertje. Mama heeft je al die tijd vastgehouden. Helaas moest mama naar de operatiekamer, maar gelukkig ben je in papa's armen voor altijd in slaap gevallen.
Mama met Micca
Omdat mama nog iets wilde maken voor jou, heeft ze nog een mooie badcape voor jou gemaakt, die je hebt meegenomen. Ook heeft mama nog een overlijdenskaartje voor je gemaakt. Met het volgende gedichtje:
Gek is dat, dat soms de sterren
mij wat liefde kunnen schenken.
Want als ik naar de sterren kijk
moet ik altijd aan je denken.
Je bent op 17 oktober door mama en papa naar je plekje gebracht en daar hebben we je uitgestrooid. Als de zon opkomt ligt jouw plekje in de zon.
Micca's plekje
Lieve Micca, voor het zicht met z'n vieren, in ons hart met z'n vijven. Wij zullen altijd van je houden en je nooit vergeten.
John, Esther, Lucca, Alessia en Micca
Micca heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
