Kayleigh Jantina
* 12 september 2001 - 2 juli 2003 †
ons engeltje
Kayleigh is op 12 september 2001 op de wereld gekomen. Ze was 49 cm lang en woog 2650 gram, maar helemaal kerngezond. Kayleigh was vanaf de dag dat ze geboren was, een hele makkelijke, lieve baby. Huilde bijna nooit, altijd vrolijk en vond alles en iedereen leuk. 13 September één dag na Kayleigh's geboorte, mocht ons prinsesje al met ons mee naar huis. We hadden geen kraamhulp, dus deden we alles zelf. Om de dag kwam de verloskundige even bij ons kijken hoe het ging, en van haar kreeg ik het compliment: "goh je doet het beter dan de meeste ouders, die hun eerste kindje hebben gekregen". Frank zag Kayleigh helemaal als zijn eigen dochtertje.
onze eerste foto als gezinnetje, Kayleigh net geboren 12-09-2001
Kayleigh kreeg de eerste 9 maanden borstvoeding, dat ging prima vanaf het begin, dus waarom niet he? Kayleigh ging voor het eerst rechtop zitten toen ze 7 maanden was. Met kruipen begon ze pas toen ze 11 maanden oud was en met 13 maanden rende ze de woonkamer ineens rond. Zo snel verandert dat tere kleine babytje, wat je met de geboorte in je armen kreeg, in een klein, mooi, eigenwijs en vrolijk dametje. Kayleigh was een echte kleine knuffelkont, kusjes geven, grote knuffels geven. Lekker tuttellen met papa en mama, een echte grote kleine meid.
Op 20 juni 2003, zijn wij getrouwd, onze kleine Kayleigh was die dag (hoe kan het ook anders) één van onze bruidskinderen. Ze zag er echt prachtig uit en die dag was ook voor haar 1 groot feest. We hebben gelukkig alles op video staan, ze was gezond en vrolijk als altijd.
onze kleine Kayleigh, op onze trouwdag 20 juni 2003
maandag 30 juni 2003
Maandag, Kayleigh was de hele dag vrolijk zo als altijd. Ze was lekker aan het spelen en dansen door de kamer, 's avonds haar hele bordje opgegeten en lekker nog in badje geweest. Daarna heeft mama haar lekker in bedje gestopt en voorgelezen uit Kayleigh's favoriete boekje "de sterrekindertjes". 's Avonds laat ben ik nog even bij haar gaan spieken, ze lag zo lief en rustig te slapen in haar bedje.
dinsdag 1 juli 2003
Om 9 uur 's ochtends hoort mama ineens gehoest boven, dus mama is zo hard mogelijk naar Kayleigh's kamertje gerend. (Ik weet ook niet waarom ik rende, maar ik had een gevoel van: er klopt iets niet). Toen ik haar kamertje binnenkwam, zag ik Kayleigh helemaal onder de spuug zitten, helemaal koortsstuipend, met blauwe lipjes in haar bedje liggen. Ik heb haar meteen opgetild en meteen viel me op dat ze haar nekje nauwelijks recht kon houden, dus als een speer naar het ziekenhuis gegaan. Daar eenmaal aangekomen werden er meteen allemaal onderzoeken gedaan bij Kayleigh en werden er allemaal machines en infusen aan Kayleigh verbonden. Ik wist niet wat me overkwam, ik wist dan ook meteen dat het echt foute boel was. Een half uur later kwam de arts naar me toe om te vertellen dat het hoogst waarschijnlijk om meningokokken zou gaan maar dat ze nog moesten afwachten om welk type het zou gaan. (Voor meningokokken-C was ze immers ingeënt.) De arts zei ook dat ze goede hoop hadden, omdat ik er zo snel bij was met Kayleigh en dat het goed was dat ik meteen naar hun ben gegaan en niet eerst naar de huisarts was gegaan.
Kayleigh werd per ambulance naar het Wilhelmina Kinderziekenhuis te Utrecht gebracht, daar konden ze onze kleine meid verder helpen. Eenmaal daar aangekomen vertelden de artsen mij, dat het om meningokokken-B zou gaan. Dat is dus een variant waar geen inenting of vaccin voor beschikbaar is. Kayleigh was stabiel en ze hadden goede hoop dat Kayleigh zichzelf er wel doorheen zou slaan. Ze werd kunstmatig in slaap gehouden, zodat ze al haar krachten kon gebruiken om tegen haar ziekte te vechten.
Kayleigh heeft ons bewezen hoe sterk ze was, en is. Ze wilde kost wat kost bij ons blijven en vechtte daar ook hard voor. Zelfs de artsen waren verbaasd dat ze zo hard vocht. Ze heeft dinsdagmiddag een hele tijd stabiel gelegen. Om 18 uur werd het opeens heel even kritiek maar dat was zo weer over gelukkig. De hele nacht bleef ze stabiel gelukkig, mama is geen moment van haar zijde geweken.
Woensdag 2 juli 2003
Kayleigh is overdag stabiel gebleven, nog maar een paar uur te gaan en dan zijn we de kritieke 48 uur voorbij, tot er rond 17 uur een complicatie bij kwam. Kayleigh's voetjes werden helemaal blauw en de plastische chirurg moest erbij komen. De plastische chirurg heeft naar Kayleigh gekeken, en kwam naar ons toe. Hij vertelde dat hij een kleine ingreep zou gaan doen bij Kayleigh, die geen risico's voor Kayleigh zou geven, maar die haar voetjes zou redden.
Voor we het wisten en voor we zelf toestemming konden geven, is de plastische chirurg de "kleine ingreep" gaan doen bij Kayleigh. Kayleigh kon dit niet aan en is uiteindelijk tijdens die ingreep overleden. Achteraf kregen we pas te horen van de verplegers, dat het geen "kleine" ingreep was, maar een zeer zware operatie en dat ze dat zonder onze toestemming niet hadden mogen doen.
Onze kleine sterrekindje Kayleigh, 22 maanden oud
rust zacht, laat geen traan
ooit op een dag komen papa en mama eraan
dan is alle verdriet voorbij
en lig je weer veilig in de armen van papa en mij
Kayleigh heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
