KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Larissa

* 13 april 1997 - 1 juli 1997 †

Gert, Willemien,
Robin ('91) en Jens ('98)

Larissa, meisje van onze dromen....

Het verhaal over Larissa

Larissa is geboren op 13-4-97. Wat waren we blij met haar! Na zoveel jaar wachten toch nog een kindje erbij! Onze droom kwam uit! "Een meisje!", wat waren we trots op haar! Robin glunderde van geluk! Een klein zusje!

Larissa enkele uurtjes oud, samen met ons

Alles ging goed met Larissa. Ze groeide als kool en alles leek goed te zijn met haar. Toen ze 5 weekjes oud was, begon ze tegen ons te lachen, zooo lief! Het was een mooi meisje, met grote blauwe ogen en weinig haar.

Larissa in bad, 2 dagen oud                             Larissa in haar wiegje

Toen ze ruim 10 weken oud was, werd ze ziek. Ze krijgt op een avond hoge koorts. Ze drinkt nog wel haar flesjes leeg. Ze lijkt een "gewoon" ziek kindje. Die nacht kunnen we bijna niet slapen. Larissa huilt veel en we vertrouwen het niet. De volgende ochtend de huisarts gebeld. Hij komt over enkele uurtjes langs, hij moet nog een spreekuur af werken. Gert gaat, hij moet nog werken, we hebben zelf nog niet in de gaten hoe ernstig het met Larissa is. Willemien belt haar moeder en vertelt dat Larissa ziek is. Nou, ik kom gauw even kijken, zegt ze. Als ze komt schrikt ze erg. Larissa ziet ook zo wit en haar handjes en voetjes zijn zo koud, terwijl ze zo'n koorts heeft. Als de huisarts er is, schrikt hij ook en zegt dat we meteen naar het ziekenhuis moeten gaan! Hij weet niet wat ze heeft, maar ziet dat er iets niet goed is met haar. We gaan meteen naar het ziekenhuis, naar de kinderafdeling. Ze wordt door verschillende personen onderzocht. De kinderarts vind een zeer vergrote lever. Ze zegt, dat ze denkt dat Larissa leukemie heeft!! Op dat moment is het net of je in een film terecht komt, je kunt het niet geloven! We voelen ons radeloos. Niets kunnen we voor haar doen. Zo'n lief klein kwetsbaar meisje.... We hopen maar dat ze niet zoveel pijn heeft.

's Avonds hebben we weer een gesprek met de kinderarts. Uit het bloedbeeld blijkt dat ze toch geen leukemie heeft! Er valt een enorme last van ons af! Maar Larissa blijft een erg ziek kindje. De volgende dag gaat het steeds slechter met haar. We zien dat ze pijn heeft. Volgens mij bestaat er niets ergers dan je kind zo te zien lijden! Ze krijgt vocht in haar longetjes en haar buikholte. De kinderarts vertrouwt het allemaal niet. Ze weet niet wat ze heeft. We moeten met Larissa naar het Academisch Ziekenhuis te Groningen.

In Groningen gaat ze verder achteruit. Er komen steeds meer complicaties bij. Er komt meer vocht in haar longetjes en buikholte, ze moet beademd worden. Door al het vocht is ze erg opgezwollen, we kennen haar bijna niet weer. Steeds meer medicatie komt er aan haar bedje te hangen. Ze brengen een drain aan in de borstholte om het vocht te laten weglopen. Haar bloeddruk en haar zuurstofgehalte in het bloed gaan steeds verder achteruit. Elke keer weer hebben we een gesprek met de arts over haar toestand, maar ze weten niet wat ze heeft. Nadat ze 2 dagen in het A.Z.G. heeft gelegen is ze in onze armen overleden.

De wereld staat op dat moment stil..... En je vraagt je af of je het ooit aankunt... Onze familie was op die dag ook allemaal aanwezig in het ziekenhuis. Zij hebben ons zeer veel steun gegeven! Ook konden zij Robin troosten en in de gaten houden, want wij waren op dat moment vooral met onze gedachten bij Larissa. Toen Larissa overleden was, hebben ze een leverpunctie bij haar gedaan. We hebben haar daarna zelf gewassen en aangekleed, haar mee naar huis genomen en in haar eigen bedje gelegd.

De begrafenis was 4 dagen na haar overlijden. Het was een mooie begrafenis, hoe verdrietig het ook allemaal was. Onze familie en vrienden kwamen samen met ons de kerk in en droegen alle bloemen en foto's van Larissa. Wij droegen haar kistje. Robin had een mooi mandje voor Larissa, met witte roosjes er in. Bij de begraafplaats droegen we zelf Larissa en zetten haar in het grafje.

Na enkele weken hebben we te horen gekregen dat ze een Non-Hodgkin lymfoom had, een soort lymfeklierkanker in een zeer agressieve vorm. Dit hadden ze gevonden in de leverpunctie en in het vocht wat bij haar longetjes weg liep.

Larissa, 10 weken oud                             Larissa in de box

De woordjes die jij niet meer kunt zeggen
die zing ik wel voor jou
de liefde en genegenheid die wij samen hadden
laat ik voor ons beiden bestaan
Elke gedachte aan jou
is een deel van mij geworden
nu weet ik wat echte liefde is
en na mijn kus blijf je altijd bij me
Oh, meisje dat ik zo mis!