KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Leanne Gerrie Josephina Viswat

* 24 mei 2004 - 10 augustus 2004 †

Berend en Lea Viswat

Ons Hartediefje

Leanne is op 10 augustus 2004 overleden. Ze had een hypoplastisch linkerhart syndroom.

Leanne, juli 2004

Hier is Leanne* samen met papa en mama. 2 dagen oud en we weten nog van niks.

Hallo allemaal, ik ben Lea 38 jaar, gescheiden en heb sinds vier jaar een relatie met Berend. Ikzelf heb 3 kinderen uit mijn eerste huwelijk en Berend heeft 1 kind. Graag wilden wij nog een liefdeskindje.

Deze wens ging in vervulling op 24 mei 2004, met een keizersnede werd onze dochter Leanne geboren. Iedereen was dolgelukkig, broers en zussen waren apetrots op hun kleine zusje. Na 3 dagen vond een verpleegster in Roermond dat Leanne erg blauw was om haar mondje, de kinderarts kwam en hoorde inderdaad een ruisje op het hartje. Even voor de zekerheid naar de I.C.

Leanne, pas geboren

Al snel kwamen ze erachter dat er iets niet goed was met onze Leanne, er kwam een team uit Maastricht haar ophalen om haar verder te onderzoeken. Berend en ik gingen met de auto naar Maastricht. Daar aangekomen, stonden ze ons met drie artsen op te wachten. Dan weet je al dat er iets gigantisch mis is. Zij vertelden ons dat Leanne een hypoplastische linker hartkamer had. Wij kregen een gesprek met de cardioloog, kinderarts en onze andere kinderen. Leanne moest 3 operaties ondergaan alvorens ze goed zou kunnen functioneren. Wij waren heel bang maar onze meid was een echte vechtster en we gingen ervoor.

Sanne, trotse zus van Leanne*.

Op tweede Pinksterdag hebben we Leanne nog op IC in Maastricht laten dopen. De dag erna ging Leanne naar Leuven waar ze geopereerd is. De operatie was geslaagd en na 2 weken was Leanne alweer terug in Maastricht. Nog nooit hadden de artsen een kindje zo snel zien opknappen na zo'n zware operatie.

Leanne

Op 1 juli mocht Leanne naar huis waar het feest kon beginnen, broers en zussen stonden te popelen om hun kleine zusje te verwelkomen. 6 weken hebben wij kunnen genieten van ons hartediefje.

Op 8 augustus 2004 kreeg Leanne opeens een rare aanval. 's Ochtends om 8 uur wilde ik Leanne aanleggen en haar adem was heel langzaam, haar oogjes stonden naar 1 punt gericht en haar lichaampje was levenloos. Ik ging met haar naar beneden en Berend belde 112. Al snel kwam een ambulance die met ons naar het AZM ging. Daar aangekomen kwam Leanne al snel bij met enkel wat zuurstof en wilde men ons meteen weer naar huis sturen. Dit durfde ik niet aan en om ons gerust te stellen mochten wij 1 nacht ter observatie blijven. Leanne werd gewoon op de kinderafdeling gelegd en ik mocht bij haar blijven slapen.

Maandag 9 augustus 2004 kwam een cardioloog even met de stethoscoop bij Leanne luisteren en verzekerde ons dat we gewoon naar huis konden gaan. Leanne had zich waarschijnlijk verslikt. Ik zei nog:"U zegt waarschijnlijk, wat moeten wij doen als Leanne weer zo'n aanval krijgt". Gewoon rustig blijven en de huisarts bellen werd ons gezegd. Met een onrustig gevoel gingen wij met Leanne naar huis. De cardioloog waarbij Leanne onder controle stond was met vakantie.

Leanne met mama

Thuis ging alles weer gewoon zijn gangetje ik heb haar die avond nog lekker in badje gedaan en ze dronk ook gewoon. 's Nachts om 1.30 uur was ik heel onrustig en heb Leanne bij ons in bed gelegd. Om half 8 werd ik wakker en wilde Leanne op de weegschaal gaan leggen. Omdat ik zelf voedde en Leanne een vochtbeperking had, moesten wij haar voor en na de voeding wegen. Ik werd wakker en meteen zag ik dat Leanne weer zo'n zelfde aanval kreeg. Wij bleven rustig maar besloten toch maar 112 te bellen in plaats van de huisarts.

Berend kwam met Leanne naar beneden en we kregen geen contact met haar. De ambulance was snel hier en riep nog een tweede erbij en de huisarts. Drie kwartier zijn ze bezig geweest met reanimeren maar niets mocht meer baten. Leanne kwam niet meer terug. Ik ben nog met haar met de ambulance naar Roermond gegaan waar ze mij in een kamertje alleen zetten en ik zie nog de gezichten toen ze me weer kwamen halen.

Leanne lag in een doek gewikkeld ik kon niet geloven dat ze dood was. Ik heb mezelf op de grond gegooid en schreeuwde alleen maar: " nee, nee, nee, nee" terwijl ik de haren uit mijn hoofd trok. Berend kwam met de auto naar het ziekenhuis en toen hij ons zag, wist hij al genoeg. De hele familie werd erbij gehaald en we hebben Leanne een pyamaatje aangedaan en met haar geknuffeld.

Toen wachten op de uitslag van de obductie. Volgens mij was dit niet nodig geweest en had ons kleine hartediefje nog gewoon bij ons kunnen zijn. En inmiddels hebben wij de uitslag van de obductie.

Na obductie is gebleken dat Leanne is overleden aan een hartinfarct. Ze heeft 6 tot 24 uur voor haar overlijden een prop in de kransslagader gekregen en dat was fataal. Ook konden ze aan het hartje zien dat Leanne in de weken ervoor hele kleine microscopische aanvalletjes heeft gehad.

De mama van Leanne heeft een hele mooie Winnie the Pooh gedenksteen ontworpen en die staat nu bij Leanne.

Grafje van Leanne

Sanne, de zus van Leanne, mist haar heel erg. Dit gedicht heeft Sanne gemaakt en voorgelezen op de begrafenis:

Woorden schieten mij te kort
Bij de gedachte dat jij nooit volwassen wordt.
Maar toch hier een gedichtje voor jou,
Met de reden dat ik heeeel veeeel van je hou.
Leanne, je was zo lief, zo klein, zo mooi zo fijn,
zo zal jij altijd, allerliefste Leanne, in onze gedachten zijn.

Op 7 februari 2006 heeft Leanne* nog een bengelbroertje gekregen, genaamd Sander.

Gedicht voor Leanne*

Heel onverwachts
maar met alles erop en eraan
ben je van ons heengegaan
Je hebt dapper gevochten
maar je kans was zo klein
Wij zijn toch heel erg trots
dat we jou papa, mama,
zusjes en broertjes mogen zijn.

dag lief klein meisje