KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Linda Dorgelo

* 18 maart 1987 †

Petra & Bram Dorgelo

Ik ben Petra (39) en getrouwd met Bram (40) al bijna 18 jaar.
Mama van 4 bengels en engeltje *Linda
Theo (16); Tara (14); William (9) en Hermen (8)
We wonen in Swifterbant in de polder vlakbij Dronten.

De bengels in de boot

In 1987 op 18 maart is onze *Linda geboren en gestorven na het 'vroegtijdig' breken van de vliezen. Door een kleine geboorteafwijking in de baarmoeder (septum) had ik problemen met de aanhechting van de placenta.

Door heel veel bloedingen en de vele weeën vanaf de 15e zwangerschapsweek waren de vliezen zo verzwakt dat ze 'braken'. De bevalling duurde ruim 8 uur...en was erg pijnlijk. Op mijn smeekbede is het C.T.G. uitgezet, haar hartje klopte zo luid... Het ene zinnetje zong en maalde door mijn hoofd: "Ja meisje van me, nu leef je nog. Maar straks..." Dat zinnetje achtervolgt me nu nog altijd!!!

Linda is LEVEND geboren na ruim 20 weken, gezond en zo gaaf... Als ze uit me komt, liggen er doeken op mijn knieën en even later hoor ik het doorknippen van de navelstreng. Het is nu 'definitief'. Ik voel haar nog spartelen... Als ze wordt weggedragen, zie ik de afdruk van haar ruggetje door de celstof heen...

We hebben haar niet weer gezien. Wanneer ze is gestorven is ons ook niet bekend... De laatste persoon die haar zag en voelde was de patholoog-anatoom (obductie). Door hoeveel handen is ze gegaan???? Hij was diegene die haar in een vrachtwagen stopte bij het ziekenhuisafval om zo vervoerd te worden naar een destructiebedrijf. En...om daar "verbrand" te worden!! Dit kan ik niet, nee nooit, bevatten, wie zou dat kunnen?? En dat zonder dat we het wisten!

We hebben NIETS van haar... Geen foto, geen afscheid, geen grafje... Helemaal niets... Kon ik maar terug reizen in de tijd...haar te mogen voelen in mijn buik en na de bevalling haar zien en koesteren... Haar liefkozen, ach zoveel... Ze geven me medicatie en ik ben versuft. Ik ben vanaf dat moment een levende zombie. En die zombie gaat op de automatische piloot op de dagen die volgen....

Dat septum (tussenschotje) kostte Linda het leven en zorgde voor 4 miskramen, zeer gecompliceerde zwangerschappen en stuitbevallingen. Je ziet, zoveel soorten van "leed...."

Zelf bezit ik wel een soort rapport over de zwangerschap en partus van Linda. Heb ik stiekem in een onbewaakt ogenblik van het bureau 'gepakt' in Groningen van een gynaecoloog waar ik was voor onderzoek, vlak na de bevalling van *Linda! Hoe ik het gedurfd heb... op de kop zag ik enkele papieren van mijn eigen gynaecoloog liggen, bovenop mijn status die op zijn bureau lag. Toen ben ik veel te weten gekomen.

**********

Een verdrietige mama,
Petra


VOOR *LINDA

Koestering

In de duistere diepten
van mijn lichaam
koesterde ik je
Alle lieve woordjes van de wereld
fluisterde ik je,
met allebei mijn handen
omvatte ik je,
zonder je ooit ontmoet te hebben
herkende ik je
en mijn hart en adem
wiegden je
tot het moment
dat je vanuit mijn duisternis
in het licht
bent gegleden..
Het eeuwige Licht..

Je innig liefhebbende
en voor altijd
jouw
Mama

In memoriam advertentie 18 maart 2001