Jurre & Sem

* 26 mei 2005 †

Anky en Edwin

Onze engeltjes Jurre & Sem

Na 2½ jaar proberen zwanger te worden, was het eindelijk zover. Ik was spontaan zwanger geraakt. We waren superblij, toen bleek het ook nog een tweeling te zijn. We moesten even bijkomen van de schrik maar al snel vonden we het fantastisch.

We wisten vanaf het begin dat het een risicozwangerschap zou zijn. De kindjes deelden samen één placenta, dit kon uiteindelijk ten koste gaan van één of zelfs allebei onze kindjes (TTS-syndroom). Om de week moesten we op controle bij de gynaecoloog en kregen we een echo om te kijken of de kindjes goed groeiden. Dit ging allemaal goed, maar na 23½ week kreeg ik een vreemd gevoel in de onderbuik en druk in mijn bekken. We waren erg ongerust en we zijn 's avonds laat nog naar het ziekenhuis gegaan.

In het ziekenhuis werd er meteen een echo gemaakt en ik kreeg een inwendig onderzoek. De boodschap was snel duidelijk! Ik was aan het bevallen en had al zo'n 6 centimeter ontsluiting. Jurre, ons oudste zoontje, was al helemaal ingedaald. Er was geen redden meer aan. Wat ik toen precies voelde weet ik niet meer. Het drong heel goed tot ons door dat we onze tweeling, waar we ons zo op verheugd hadden, nooit levend vast konden houden.

De bevalling heeft nog bijna 2 dagen op zich laten wachten. We waren daar op zich wel blij mee, die tijd hebben we echt nodig gehad om alles te kunnen bevatten. Al die tijd trappelden de kindjes er rustig op los. Het gevoel, dat je niet in staat bent om ze te beschermen, vonden we verschrikkelijk. We waren erg bang dat ze zouden leven als ze geboren zouden worden en dat we dan machteloos zouden moeten toezien hoe ze in onze armen zouden sterven.

Onze zoontjes zijn allebei tijdens het persen overleden. Ons oudste zoontje Jurre woog 755 gram en Sem woog 645 gram. Na de bevalling was ik erg opgelucht dat het voorbij was, tegen beter weten in hoopte ik toch op een wonder.

Jurre (rechts) & Sem (links)

De volgende dag zijn we met Jurre en Sem naar huis gegaan. We hebben ze vier dagen thuis gehad. Dat waren vier mooie dagen. Onze zoontjes lagen samen in één kistje zoals ze ook in mijn buik samen waren, dat vonden we erg belangrijk. We hebben goed en op onze manier afscheid kunnen nemen, net als onze familie en goede vrienden.

Jurre (rechts) & Sem (links) in het kistje

De crematie was een mooie sobere plechtigheid. Na de crematie hebben we twee lichtblauwe, aan elkaar geknoopte, balonnen opgelaten. Later hebben we door een kunstenares een prachtig en uniek urntje laten maken. We hebben onze Jurre en Sem nu thuis, dat voelt erg goed. Ondanks al het verdriet dat we gehad hebben, en nog hebben, zijn we heel blij en vooral trots dat we onze mannetjes hebben gekregen. Ze hebben een plaatsje op deze site verdient, zodat ook anderen ze nooit vergeten!

Anky & Edwin

Jurre en Sem heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje     Lees de berichtjes