Onze knuffel Karel van Overbeeke
30 sept 2000 - 21 maart 2001
Sigrid Horsten en Peter van Overbeeke
Voor onze knuffel Karel
Onze knuffel Karel
Plotseling uit ons leven verdreven
blijf je in onze harten leven
Herinneringen aan Karel
Al voor zijn geboorte noemden we hem Karel, zonder zeker te weten of hij een jongen of meisje was. Hij was niet zo'n drukteschopper in mama's buik, maar hij had wel vaak de hik. Na twee weken extra in de buik besloot hij om toch maar eens een kijkje te nemen in de grote-mensenwereld. Daar had hij het, na een paar dagen bijkomen, prima naar zijn zin. Lekker slapen in zijn gele wieg, en na enige training kon hij ook heerlijk drinken aan mama's borst. Omdat hij bij zijn geboorte zo fors was, noemden we hem ook wel Karel de Grote. Hij kan wel tegen een stootje, dachten we. Je kon ook lekker met hem knuffelen, met z'n dikke zachte wangetjes. Ook na zijn geboorte had Karel nog vaak de hik, en hij moest erg lachen als wij dan met hem meehikten.
Karel een paar uurtjes oud, zijn eerste slaapje hier
Karel was een echt kijkertje. Hij vond het fascinerend om te zien hoe papa de was opvouwde of hoe papa en mama samen de afwas deden. We namen hem overal mee naar toe en als we hem dan op schoot pakten, keek hij naar alle mensen om hem heen. En als we hem op de fiets in de buikdrager naar het kinderdagverblijf brachten, dan duwde hij zijn hoofdje naar achteren, zodat hij goed naar de bomen kon kijken. Ook zijn spiegelbeeld vond hij erg interessant. Als we met hem langs de spiegel liepen, keek hij met een onderzoekende blik naar z'n spiegelbeeld, en strekte zijn handje uit naar de spiegel.
Karel op de foto voor de CDROM van ome Bart.
Hij was een rustige baby. Al na zes weken sliep hij 's nachts door en de laatste weken konden we hem zelfs al om half acht naar bed brengen, waarna hij doorsliep tot de volgende ochtend. En als hij 's ochtends wakker werd, ging hij niet huilen, maar bleef hij liggen wachten tot wij hem kwamen halen. Dan strekte hij zijn armpjes uit, zo blij was hij om ons weer te zien. Meestal deden we Karel in bad, waar hij lekker spetterde, maar soms namen we hem mee onder de douche. De eerste keer vond hij er niks aan en schreeuwde hij moord en brand. Later vond hij het wel lekker onder de douche en wij vonden het heerlijk om hem zo bloot tegen ons aan te houden.
Onze knuffel bij papa op de arm
Hij heeft veel in de box gelegen, zowel om te slapen als om te spelen onder de babygym. Naarmate hij ouder werd ging hij steeds harder gymmen. Vooral Inge de inktvis, die aan de babygym hangt, moest het daarbij zwaar ontgelden, want hij trok haar elastieken tentakels er bijna af, om die in zijn mond te steken. De laatste weken rolde hij ook al om naar zijn buik.
Karel lekker in bad, hoezo Holland's welvaren?
Karel was een rustige baby en huilde alleen als er wat aan de hand was. Ergens in maart 2001 dachten we dat hij huilde vanwege een nieuw tandje en een onschuldige griep. Helaas liep dat uit op een zeer agressieve hersenvliesonsteking. Drie dagen lang heeft hij geknokt voor zijn leven, net als de artsen en verpleegkundigen, terwijl wij machteloos moesten toekijken. Maar hij kon niet op tegen de bacterie-beesten. Karel knuffel, we hebben die zes maanden veel van je genoten en we blijven altijd van je houden.
Karel een week voor zijn overlijden (op de grote foto met zijn neefje Nick)
Gedicht voor Karel
Toen de bladeren vielen
ben jij als ons hoogste geluk
ons in de schoot geworpen.
Onze dromen konden niet op:
Wij noemden jou Karel,
gaven zo stem aan onze beste wensen
voor jou, onderweg.
Een mens droomden wij jou:
een kerel, met voeten in de aarde,
overwelfd met hemels geluk.
En ondertussen
met jou in onze armen
lieten wij die droom de droom;
we hadden genoeg aan jou:
huilend, lachend, krijsend,
vredig in slaap,
ogen die nog onbedorven
toekomst in konden kijken
als in afzienbare zeeën van tijd
om te leven en te lieven.
Toen kwam de lente:
nieuwe bladeren in de knop
en die dag
ontviel jij ons
als een blad van de boom.
Onbegrijpelijk, tegendraads en vreemd
want zo mag het niet gaan.
In spiegels van niet-weten
zoeken wij nieuwe manieren
om innig verbonden te blijven
met jou, Karel, onze knuffel,
ons hoogste geluk.
gedicht gemaakt door Gerard Oostveen
Fotocollage van Karel, gemaakt door tante Heidi
Ongeveer een jaar na het overlijden van Karel is door Michel Kuipers (van Memento Gedenkbeelden) een grafmonument ontworpen en gemaakt. Hij maakte voor ons een Wolk van keramiek, Karel was een wolk van een baby. Michel heel erg bedankt!
Karel's grafje
Karel heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
