Dominique Koppers

* 3 juni 1998 († 2 juni 1998)

Chris en Monique Koppers

Ons Engeltje Dominique

Onze Dominique

Na een gezonde zwangerschap van 40 weken en 3 dagen werd onze Dominique  geboren.
Nadat de vliezen waren gebroken gingen we in een "joepie"-stemming naar het ziekenhuis. Omdat er ontlasting in het vruchtwater zat werd het een spoedbevalling. Nou, de spoed zat er al in want de weeën waren al goed op gang.
Vlug de doptone erbij om de harttonen te zoeken........niets....even op een andere plek zoeken....niets.....
De angst gierde plots door onze keel en ik keek naar het aankleedkussentje met de warme lamp erboven en dacht:"die blijft leeg....."
Even had ik nog de hoop dat de kleine meid gedraaid was maar de gezichten van de aanwezige gynaecoloog en de verpleegster zeiden anders....
Het echoapparaat werd gehaald om te zien wat er aan de hand kon zijn, en toen zag ik ze hoofschuddend naar het schermpje kijken.
Chris en ik waren in een soort van storm beland van onbegrip en onmacht en de gynaecoloog zei tegen me dat ik elke pijnstiller mocht krijgen die ik maar wilde; toen drong het pas echt tot me door dat het over was.
"Is het dan echt voorbij??", vroeg ik nog en er werd gevraagd of we de echo zelf wilden zien. Dat wilde ik om alle valse hoop uit te sluiten en me volledig te kunnen richten op de bevalling die ik Dominique  toch wilde geven. Daar zagen we het dan; haar hartje dat al die tijd zo mooi geklopt had stond stil......
Je wordt werkelijk geamputeerd, een andere omschrijving heb ik er niet voor voor zover het te omschrijven valt.
De pijnstiller vond ik niet nodig want niets deed zoveel pijn als ons gebroken hart, maar toch werd me iets toegediend waarvan ik erg sloom werd en ik moest vechten om de aandacht erbij te houden om te bevallen.
Even werden we alleen gelaten met ons verdriet, Chris heeft een paar telefoontjes gepleegd en een half uurtje later werd onze Dominique  geboren; een mooie meid van ruim acht pond!
Ze heeft zeker een uurtje bij me gelegen voordat ze werd gewassen en aangekleed.
Ondanks dat we in de hel waren beland waren we ontzettend trots op onze mooie meid... Met respect werden wij en zij behandeld alsof ze gewoon leefde.
Onze naaste familie heeft afscheid van haar kunnen nemen en haar grote zus Delayla, toen 5 jaar oud, gaf haar zusje regelmatig kusjes en aaitjes en vertrok dan weer naar de wachtkamer.
Later bleek dat Dominique  de dag ervoor overleden moest zijn maar de oorzaak is nooit achterhaald, ook niet na de obductie.

Je leventje en dat van je gezin staat op zijn kop en je wordt nooit meer dezelfde.
Ondertussen zijn we bijna vier jaar verder en een zoon, Sven, en dochtertje, Danique, rijker maar Dominique    kunnen en willen we nooit vergeten.
Voor de buitenwereld vaak onbegrijpelijk maar het is niet iets dat zomaar slijt en daarom zijn we zo blij met Lieve Engeltjes want hier hebben we de mogelijkheid om erover te kunnen blijven praten en, door middel van deze site, aan buitenstaanders te laten zien wat een impact het heeft op je hele verdere leven.
Vragen, onbegrip, onmacht en woede worden dagelijkse kost en na een lange tijd gaan de scherpe kantjes er wel af, maar het verdriet blijft.
Gelukkig heeft Dominique  ook veel positiefs gebracht en zijn we mentaal veel rijker geworden.
Daar zijn we dankbaar voor en daardoor kunnen we verder, met Dominique  in onze harten.

Met z'n viertjes

Geboortekaartje van Dominique

Dominique heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje     Lees de berichtjes