KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Jorrit Spijkers

* 15 augustus 1999 †

Jolanda en Daan †


Na 2 jaar proberen, waren we o zo blij dat ik zwanger was. Er groeide een heel nieuw leventje in mijn buik, waar we apetrots op waren en die de koosnaam Frummel kreeg. Na veertien weken begon ik in de verte al een soort van beweginkjes te voelen. Frummel groeide goed en er was niets aan de hand. Mijn bloeddruk wisselde wat, maar niet abnormaal. Al vrij vroeg in de zwangerschap gingen we op zoek naar een babykamer, want in mijn ogen kon dit niet vroeg genoeg. We konden het met onze Nijntje-tic niet laten om dan ook voor een gekleurde kamer met Nijntje stoffering te gaan. Dick Bruna kon trots op ons zijn!? De twintigste week naderde en daarmee ook onze screenings-echo, waarbij ze kijken of er grote afwijkingen te zien zijn, i.v.m. gebeurtenis in de directe familie. Wat waren we zenuwachtig om die echo te krijgen en in de weken die we daarna nog op de uitslag moesten wachten. Toen we een positieve uitslag kregen bij de verloskundige sprongen we een gat in de lucht. Alles waar we zo bang voor waren geweest, leek ineens zover weg. Jorrit lag ongeveer een weekje achter qua groei, maar dat mocht de pret niet drukken. Alles leek erg goed te gaan, op de normale zwangerschapskwaaltjes na dan. In de 27e week van de zwangerschap werd er door de verloskundige wat angstig gereageerd op een veel te hoge bloeddruk. Dit, samen met vochtophoping, wat steeds werd afgeschoven op het hete weer midden in de zomer, kon duiden op afstoting. We werden doorgestuurd naar de gynaecologe, waar ik een echo kreeg. Toen we kregen te horen dat mijn bloeddruk weer was gezakt en de echo er goed uitzag, viel er weer een last van mijn schouders. Daan kon gaan beginnen met de verbouwing en de kinderkamer. Vier weken later, het was op een zondagochtend, werd ik wakker met weeën. Ik blijf het vreemd vinden hoe ik in een eerste zwangerschap precies wist wat weeën waren. Toen de weeën om de 5 minuten kwamen heb ik Daan wakker gemaakt. Daan, die eerst mijn weeën de schuld gaf aan het zware tafelen van de vorige avond, belde na hard aandringen toch de verloskundige, die binnen een kwartier in de huiskamer stond. Na toucheren bleek dat ik net een centimeter ontsluiting had. Ze wilde ook het hartje nog even horen voor de zekerheid, maar het bleef op mijn eigen hartslag na doodstil. Even maakte ik nog een geintje door te zeggen dat Frummel een kei in verstoppen was, maar in mijn hart wist ik dat het menens was. Ze belde meteen de verloskamers om te vertellen dat we langskwamen. Diezelfde avond om 20.07 uur werd onze kei van een zoon, Jorrit levenloos geboren. Hij was 40.5 centimeter lang en woog slechts 1065 gram. De babykamer, die net 2 dagen klaar was, staat nu vol verwachting op zijn volgende bewoner te wachten. Hopelijk krijgen we 21 juli 2000 een nieuw klein bewonertje, Ukkie genaamd.