Ashley Mulder
* 10 november 1998 †
Angelique en Kees Mulder
Voor ons leeuwtje
Echo Ashley
Het begin van de cirkel
Wij zijn Kees en Angelique, wij hebben een zoontje Bradley van 2 jaar.
Op 10 nov. 1998 is ons dochtertje Ashley overleden. In het begin van de zwangerschap werd er een vleesboom in mijn baarmoeder ontdekt. Volgens de doktoren kon dit geen kwaad voor de zwangerschap. Na een paar weken kreeg ik een hoge bloeddruk en werd doorverwezen naar het ziekenhuis, ook dit kon echter geen kwaad. Er kwamen steeds meer klachten, ik gaf continu over en kon niks meer eten of drinken. Uiteindelijk werd ik in het ziekenhuis opgenomen wegens uitdrogingsverschijnselen. Daar werd geconstateerd dat de vleesboom groter was geworden (ongeveer 14 bij 18cm) en dat mijn nieren bekneld zaten door de vleesboom. Na een week werd ik weer ontslagen uit het ziekenhuis, weer thuisgekomen bleef ik overgeven en bleef afvallen. In week 26 verloor ik bloed en kreeg ik weeën. Ik werd naar het ziekenhuis gebracht maar daar konden zij niets voor mij doen dus werd ik doorgestuurd naar het Sofia. Daar bleek dat mijn nieren niet meer functioneerden en kreeg ik drains aangelegd ook kreeg ik weeënremmers. Ik bleef hopen op een goede afloop.
Die week ging het steeds slechter met mij: ik kreeg hartklachten en moest van de weeënremmers af. Ik wou er niet vanaf omdat ik bang was dat ik mijn kindje zou verliezen. Op dat moment moest mijn man beslissen. Hij besloot dat de weeënremmers eraf gingen omdat ik anders in gevaar zou komen. Vanaf het moment dat de weeënremmers eraf gingen heb ik een leeuwtje op mijn buik gelegd en Ashley toegesproken dat wij moesten blijven vechten. Een leeuw is sterk en daarom moesten wij vechten. Na een uur begonnen de weeën al. Ik had enorme pijn. Er werden artsen bijgehaald, er werd een echo gemaakt. Daar bleek dat de vleesboom naar beneden was gevallen en mijn baarmoeder dubbelgevouwen was. Ik kreeg met spoed een keizersnee, op de echo was alles nog goed met Ashley. We hadden nog alle hoop op een goede afloop. Mijn man en familie mochten niet mee met de operatie omdat ze zouden proberen de vleesboom eruit te halen en Ashley in mijn buik te laten zodat zij nog verder kon groeien.
Nadat ik uit de narcose kwam, vroeg ik gelijk waar mijn baby was, de dokter vertelde mij dat ik ook een baarmoedervergiftiging had en dat de vleesboom op ons kindje was gevallen en dat wij een dochter hadden gekregen maar dat zij na 5 minuten is overleden.
Deze 5 minuten is er niemand bij haar geweest omdat ik onder narcose was en mijn man er niet bij mocht zijn. Het enige wat ik op dat moment kon zeggen was, zij heet Ashley. Achteraf bleek het voor mijn man nog moelijker. Het bleek dat hij mij ook bijna kwijt was: de kreatine van mijn nieren was 500 dit was een fout van het vorige ziekenhuis die hadden dit niet goed nagekeken.
Ik kreeg een kamer voor mij alleen. Alles leek zo onwerkelijk. De zuster kwam vragen of wij Ashley wilden zien, ze werd bij ons gebracht. Ze was zo mooi. De familie kwam kijken en iedereen heeft haar vastgehouden. De volgende dag werd mij ineens duidelijk dat dit geen droom was. Er moest van alles geregeld worden: uitvaart, kaarten, enz. Ik kon niet meer helder denken het enige wat ik wou was Ashley. Elke keer vroeg ik of ze haar wilden halen. De uitvaartverzorger kwam naar het ziekenhuis. Vandaaruit werd alles geregeld. Ashley zou de volgende dag worden opgehaald en naar het uitvaartcentrum worden gebracht. Omdat ik nog niet uit het ziekenhuis mocht, werd er uitstel bij de gemeente gevraagd voor de crematie. Ik was zo bang dat ik daar niet bij kon zijn. De volgende dag hebben wij afscheid genomen, ze was zo koud op dat moment. Ik heb haar een foto van ons meegegeven zodat wij altijd bij haar zijn, en ook al haar knuffels hebben wij meegegeven aan haar.
De dag voor de crematie mocht ik naar huis. Toen ik thuis kwam voelde ik mij zo leeg. Alle spullen, de box, het kamertje, waren weggehaald, omdat mij dat nog meer pijn zou doen. Ik stond met lege handen. Op de dag van de crematie zag ik iedereen weer voor het eerst omdat ik nadat het gebeurd was niemand wou zien. Ik vond het heel moeilijk. Nu nog zie ik dat kleine kistje voor mij, ik heb gehuild dat ze terug moest komen. We hadden een stukje van de videoband de Lion King afgespeeld waarop de moeder haar kind trots omhoog hield: de cirkel van het leven. Mijn cirkel was afgebroken. Op dat moment gingen de gordijnen dicht en rende ik er naar toe: ze mocht niet weg. Helaas krijgen wij haar niet meer terug. Nu als wij het moeilijk hebben, kijken wij naar boven naar ons sterretje. Op de crematie hebben wij tegen Ashley gezegd: "Als je ons nodig hebt, hoef jij alleen maar naar beneden te kijken en wij zijn daar voor jou als wij jou nodig hebben kijken wij naar boven."
Het gedicht wat ik op de crematie heb opgedragen gaat als volgt:
Lieve Ashley,
Wij hebben samen gevochten als een leeuw,
jij gaf jou laatste brul, en ik mijn laatste schreeuw.
Het was een oneerlijke strijd,
je was onze lieve kleine meid.
Zeven maanden was jij in mamma's buik, wij voelden je leven.
wij moeten er nu mee leren leven dat wij jou alleen maar een plekje in
ons hart kunnen geven en daar zal jij blijven ons leven lang.
Vaarwel Ashley,
Pappa en mamma
Ons lieve kleine leeuwtje Ashley
Handjes en voetjes van Ashley
Het te snelle einde van de cirkel
THE CIRCLE OF LIFE
Ashley heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
