KievitsbloemKievitsbloemKievitsbloem

Chantal Kim Achterberg

* 30 maart 2000 †

Rob en Marjan

Ons mopsneusje

Ons mopsneusje Chantal

Vergeten doen we je niet
Jij met je lieve gezichtje
en mops neusje
Dag Chantal-kim

Woensdag 29 maart: De dag ervoor.

's Morgens om 7.30 uur zijn mijn vliezen gebroken. Eerst schonk ik er geen aandacht aan. Rond 9.30 uur heb ik naar het ziekenhuis gebeld wat het zou kunnen zijn, ik had ook wat gele afscheiding. Volgens het ziekenhuis leek het op gebroken vliezen. Als het erger werd moest ik 's middags weer bellen. Dit was niet het geval. Om 16.45 uur kwam Rob thuis. Na alles verteld te hebben en vanwege het verschonen van het maandverband om de 3 uur, wist hij dat de vliezen waren gebroken. Na het avondeten heeft Rob het ziekenhuis gebeld en we moesten gelijk komen. In een rolstoel ben ik naar de kraamafdeling gebracht. Ik werd op een achtpersoonskamer gebracht. Er lagen nog 3 andere dames. Door de verpleegkundige werd er een hartfilmpje van gemaakt, maar de hartslag kon niet gevonden worden. De dokter wilde een echo maken maar op het echo-apparaat kon ze niets vinden. Er werd een tweede apparaat bij gehaald met hetzelfde resultaat. Met het derde en modernste echo-apparaat werden we naar een apart kamertje gebracht. Waarschijnlijk hadden ze al door dat het goed mis was. Hier kon assistent weer niets vinden. Ze liet de gynaecoloog erbij komen kijken. Hij constateerde dat je hartje niet meer klopte, het was even doodstil en onze wereld stortte in. Dat snap je zeker wel. Het was voor 95% zeker dat je was overleden. Waarschijnlijk zondag of maandag, dit was niet zeker. We mochten kiezen wat we wilden, in het ziekenhuis blijven of naar huis. Ikzelf wilde liever naar huis. Op donderdag 30 maart om 10.15 uur moest ik weer voor contrôle bij onze gynacoloog komen maar hij was er niet. Hij was op een congres in het land. 's nachts tussen 1.00 uur en 2.00 uur kreeg ik last van buitenkramp (weeën), Ze kwamen met onregelmatige tussenpozen.

Donderdag 30 maart: De bevalling.

's Morgens werden de weeën erger. Ik hield het niet meer uit van de pijn. Bij het ziekenhuis had ik weer een wee, ik barstte in tranen uit. Eerst zaten we in de wachtkamer, als snel werden in een kamertje apart gezet. We werden als snel door de gynaecoloog opgehaald, ik bleek toen al 4 cm ontsluiting te hebben. Ik werd gelijk opgenomen, je oma was ook al naar ons onderweg. We werden gelijk naar de verloskamer gebracht en opgevangen door de dokter. Op de verloskamer kreeg ik weer een wee. Hier werden we opgevangen door 2 zusters. Ze waren zo lief voor ons en deden zo veel voor ons om alles draaglijk te maken. Omdat je niet meer leefde, mocht ik een ruggenprik krijgen. Om 11.00 uur kwam je oma huilend binnen. Ze is de hele dag bij ons gebleven en heeft ons gesteund. Rob heeft veel om je gehuild deze dag en heeft me tijdens de bevalling zo goed gesteund, zonder hem had ik het niet gered. Om zeven uur 's avonds had ik 10 cm ontsluiting. Bij de bevalling werd ik bijgestaan door een assistent en zij werd geholpen door een collega. Na keihard werken werd je om 21.45 uur geboren (41 weken en 4 dagen). Je werd eerst bij me weggehaald omdat we dit liever hadden. Bij de geboorte was je ongeveer 55 à 60 cm en je woog 3670 gram. Er werden zelfs nog foto\'s van je gemaakt na de bevalling. Dit op advies van het ziekenhuis, met het hun toestel en met dat van ons. Nadat we wat gedronken hadden, werd je bij ons gebracht. Je kwam eerst bij mij (je moeder) en het voelde meteen zo vertrouwd aan. Daarna kwam je bij je vader. Toen je daar zat kwamen je oma en de broer van je vader met zijn vrouw binnen, ze wilden je ook graag zien. Toen ze naar huis waren, werd ik rond 23.30 uur naar een driepersoonskamer gebracht. Hier waren we met z'n drieën en na een poosje samen te zijn geweest, moest je naar het mortuarium voor de nacht. Tijdens de bevalling had ik het erg warm en vreselijke dorst. Water drinken hielp niet meer en er werd een raam opengezet. Dat was erg fijn en de verwarming ging ook uit.

Vrijdag 31 Maart: De dag erna.

's Morgens werden we door de nachtzuster gewekt en al gauw kwam de dagzuster bij ons. Ze was heel lief voor ons, niets was haar te veel. Als we je wilden zien, werd je gelijk gehaald. Iedereen was zo overdonderd en verslagen, de artsen, verpleging, familie en collega's. Paps was net even naar huis toen opa-boot om 9.30 uur naar je kwam kijken. Om 12.00 uur kwam de uitvaartverzorgster om over je crematie te praten en ze liet een rieten mandje achter voor jou. Een vriendin kwam om 13.30 uur bij ons op bezoek, ook kwam de verpleging die wij gisteren hadden langs. Mijn groepsleidster is vandaag naar je komen kijken. We mochten kiezen, jou daar achterlaten of je mee naar huis nemen. Daar hoefden we niet lang over na te denken: mee naar huis natuurlijk. Om 16.00 uur mochten we weg en 17.00 uur waren we thuis. Al gelijk kwam de huisarts langs en ook een collega van paps bedrijf was er. 's Avonds kwamen je oom en tante naar je kijken. We zijn zo blij dat je mee naar huis mocht.

Chantal, thuis in haar bedje

Zaterdag 1 april: De Kraamhulp.

Vandaag kregen we de kraamhulp om ons te ondersteunen en te verzorgen. Het was voor haar de eerste keer dat ze in een gezin kwam met een overleden kindje. Ze had toen ze het hoorde waar ze naar toe ging om wat naslagwerk gevraagd: wat kan ik doen en hoe te handelen. Ze zag er in eerste instantie erg tegenop om naar zo'n gezin te gaan: wat voor houding moet ik aannemen, wat kan ik wel en niet. Achteraf is het reuze meegevallen. Ze had altijd wel zoiets mee willen maken als ze eens een keer naar zo'n gezin toe moest. Nu kreeg ze de kans, ze ging naar een gezin waar dit was overkomen. Het huishouden ging gewoon door, ze had altijd een luisterend oor voor ons als we over je wilden praten. Dat vond ze fijn. Ook is dit voor haar een leerschool hoe zoiets gaat. We hebben haar overal bij betrokken. Ze was erg blij dat ze dit mee mocht maken en ze heeft er veel van geleerd. Nu kan ze met deze ervaring ook ander gezinnen helpen als ze daar terechtkomt.
Vanmiddag kwam er een uitvaartbegeleidster, om je crematie verder te regelen. Het ziekenhuis heeft haar aanbevolen, ze heeft veel ervaring met deze situatie. Dinsdagmiddag 4 april om 13.00 uur word je in besloten kring gecremeerd, de muziek hebben we voor je uitgezocht en we hopen dat je het mooi vindt Chantal. Vanavond hebben we twee gedichtjes uitgezocht voor de plechtigheid en maandag wordt alles verder geregeld. Paps heeft vandaag de eerste foto's van je weggebracht, je was zo welkom bij ons. We zeggen vaak tegen jou kleine dondersteen, waarom moest je dit doen. En thuis hebben we ook foto's van je gemaakt om je niet te vergeten, als we je willen zien dan pakken we de foto's en je bent bij ons. We zien dan je leuke mopsneusje, je kleine handjes en je tevreden gezichtje dat wil zegen het is goed zo. Maar jou vergeten dat doen we nooit. Je bent en zult altijd in onze gedachten bij ons zijn. We zullen altijd van je houden ook al ben je niet meer onder ons en we hopen dat jij ons de kracht geeft om verder te leven en denken aan de nabije toekomst. We zien hoe we dit gat, dat je in dit korte leven "lieve Chantal" bij ons hebt geslagen, kunnen opvullen.

Zondag 2 april: Afscheid Thuis.

Vandaag is je oom jarig. Jammer dat je zijn verjaardag niet meer mee kan maken. Om 11.00 uur komen je oom, tante en je neven. Je oom en tante wilden je nog graag even zien voordat jij dinsdag definitief bij ons weg gaat. Je oom en tante wilden je ook nog even vasthouden, je hebt even bij ze op schoot gezeten. Je tante had er erg moeilijk mee, ze zei waarom moest dit nu uitgerekend bij jouw vader en moeder gebeuren. Zij hadden een lange weg bewandeld om zo ver te komen en wachtten al zo lang op jou Chantal. Om 14.30 uur kwam de uitvaartbegeleidster nog even langs, het was niet meer verantwoord om je thuis te houden. Papa en ik hebben je in een rieten mandje gelegd, nadat je nog even bij je moeder op schoot hebt gezeten. Toen we huilend het dekseltje definitief op het mandje deden, hebben we jou een knuffel meegegeven voor in de andere wereld. Huilend hebben we de linten die het dekseltje aan het mandje verbinden, vastgemaakt. Het waren zes linten, papa deed drie en mamma drie. In dit mandje nemen we dinsdag afscheid van jou onze lieve dochter Chantal Kim. Maar we zijn heel erg blij dat we je twee dagen bij ons in huis hebben mogen hebben. Dat deed ons zo goed. De uitvaartbegeleidster heeft je om 15.00 uur meegenomen naar het ziekenhuis waar je naar het mortuarium bent gebracht en daar tot dinsdag bent gebleven. De verloskundige kwam ook nog voor je moeder langs. Voordat je wegging, hebben we nog de laatste foto's van je gemaakt. Misschien dat hier een mooie foto tussen zit om een blijvende herinnering bij ons in de portemonnee te hebben. Mamma heeft vanavond de enveloppen voor jouw kaartjes geschreven, want je kaartjes worden dinsdag na je crematie verstuurd.

Hier legt papa jou Chantal Kim in je
mandje, waar jij dinsdag je laatste reis
in zult gaan maken. En dat nu al. Je
bent nog niet eens aan je leven begonnen

Hier kijken je papa en mama
voor de laatste keer naar jou
voordat de deksel er wordt opgelegd
en met met zes linten wordt vastgezet.

Maandag 3 april: Regeldag.

Gistermiddag hebben we de lakens en het dekentje van je bedje afgehaald. We hebben je toen je bij ons thuis was er in gelegd. Om zo nog wat foto's van je te maken, in je bedje lag je zo tevreden. Net zo tevreden lag je in het rieten mandje, alsof je er vrede mee had om te sterven. De lakentjes heeft de kraamverzorgster vandaag voor ons gewassen, we willen ze bewaren voor als je een broertje of zusje krijgt. Ook je flesjes en kleertjes willen we bewaren. De meubeltjes, kinderwagen(combi) en andere dingen die we nodig hadden voor jouw opvoeding laten we ophalen door de babywinkel waar we dit allemaal hebben gekocht. De mensen van de babywinkel hebben ons laten weten dat ze op donderdag 20 april 's morgens komen. Zij demonteren jouw meubeltjes dat hoeft papa niet te doen. De geboortekaartjes die we voor jou hebben uitgekozen, heeft papa vandaag afgezegd. De drukkerij deed er niet moeilijk over. Voor de enveloppen en postzegels die we al hadden, hoefden we niets te betalen. Er worden nu kennisgevingskaartjes voor je verstuurd, dit is wat we op jouw kennisgevingkaart hebben gezet (zie de tekst hieronder).
Papa heeft vandaag een bezoekersdagkaart (parkeervergunning) gehaald, met deze kaart kunnen je oom, tante en oma morgen voor de deur parkeren zonder een bekeuring te krijgen. De uitvaartbegeleidster is vanmorgen weer geweest om de laatste dingen voor je crematie te regelen. We denken zelf dat we erin geslaagd zijn een heel mooie crematie voor jou te hebben geregeld samen met de uitvaartbegeleidster. In ieder geval hebben wij, je ouders het beste gedaan om dit te realiseren. Morgen word je weer door uitvaartbegeleidster uit het ziekenhuis opgehaald, ze neemt je dan weer mee naar je huis en vandaar uit gaan we naar het crematorium waar je laatste reis gaat maken.

Het kenniskaartje.

Chantal Kim

Geboren en overleden op 30 maart 2000

Groot is het wonder
Jij was zo klein
Dankbaar zijn wij
Dat jij ons kindje mocht zijn.

Veel te vroeg hebben we afscheid van je moeten nemen.
Maar we zullen je nooit vergeten.

Rob en Marjan

4 april 2000

We hebben afscheid van Chantal genomen in besloten kring.

 

Dinsdag 4 april: De Crematie

We hebben vandaag weer veel kaartjes en telefoontjes gehad, Iedereen vraagt zich af hoe dit heeft kunnen gebeuren. Papa heeft vandaag weer foto's van jou weggebracht. Er is maar eentje van gelukt, de rest was overbelicht en we zijn naar een fotocentrale met betere machines gegaan. Ze kunnen volgende week opgehaald worden. De uitvaartbegeleidster kwam vandaag om 12.00 uur met jou bij ons thuis. Je oma, oom en tante waren er al. Om 12.15 uur komen de directeur en directie-secretaresse van het bedrijf waar papa werkt. Wij nemen je dan om 12.30 uur mee naar het crematorium Kranenburg. We zitten in een mooie auto (donkere Mercedes), gehuurd door de directeur van het bedrijf waar je vader werkt. Zo zijn we naar je laatste rustplaats gegaan en kwamen daar om 12.45 uur aan. Tijdens de rit hielden we je in je rieten mandje vast waar je zo tevreden in lag. Je had er vrede mee om te gaan. Je had een uitdrukking op je lieve gezichtje als of je wilde zeggen het is goed zo.

Papa, mama en jij Chantal zaten als eerste in de familiekamer, later kwamen oma, opa-bootje, je oom, tante en je neven en je andere oom en tante. Van mama's werk waren er 2 collega's, ook waren er goede vrienden die papa al 30 jaar van het water kent en natuurlijk de directeur en directie-secretaresse. Oma, opa en je oom en tante's legden een knuffel op je mandje neer. Om 13.00 uur hadden we nog een moment met elkaar en na een paar minuten werden we door uitvaartbegeleidster gehaald. Papa en mama hebben je zelf tussen de bloemen die je hebt gekregen, neergezet. We begonen met muziek van Tol en Tol met de titel 'Himalaya'. Wij staken als eerste een kaarsje voor jou aan en zetten het bij je hoofdje neer, naast een grote kaars die er al stond. Opa en oma kwamen na ons, hierna kwamen je ooms, tante's en neefjes. Gevolgd door de genodigden, om ook een kaarsje voor jou aan te steken en om jou neer te zetten. Je tante heeft twee gedichtjes voorgelezen te weten: Raadselen der Natuur en Verdriet. Na deze gedichtjes kwam muziek van Frank Sinatra met 'My Way'. Toen dat was afgelopen, heeft je oom een woordje gesproken. Toen het laatste muziekstuk 'Time to say Goodbye' van Sarah Brightman werd ingezet, konden de familie en genodigden afscheid van jou nemen. Hierna hebben wij afscheid van jou genomen Chantal Kim, onze lieve dochter en jou weggegeven voor de laatste reis in je korte leven hier op deze aarde aan de man van het crematorium.

De dienst die wij voor jou geregeld hebben, was precies gegaan zoals we in gedachten hadden. Voor jou in besloten kring zoals wij dat wilden. Tijdens de plechtigheid zijn nog wat foto's gemaakt, en het is ook op band opgenomen. Bij mama op het werk hebben ze voor jou om 13.00 uur een minuut stilte gehouden, iedereen was op de afdeling aanwezig. Collega's hebben zelfs hun lunchpauze voor jou verzet, om er op tijd te zijn.

Hier een blik op de muur met urnen
waar Chantal-Kim ook in staat.

Hier de urn van chantal met een knuffel,
een foto van haar en twee lichtjes
die branden als we er zijn geweest

Gedicht nummer 1: Raadselen van de natuur.

Ik heb het wel eens gezien dat een nieuwe bloem
Maar niet uit haar knop kon komen.
Alles was er, de zon scheen, er was ruimte genoeg
Om een prachtige bloem te worden.
De wereld wachtte, maar ze kon zich niet ontvouwen.

Ze werd een van de raadselen van de natuur.
Waarom aarzelde ze?
Waar wachtte ze op?
Niemand begreep het, ze stierf in de knop.

Dat het zo ook met mensen kon gaan
Daaraan had ik niet gedacht.
Verwachting veranderde in verdriet omdat
Chantal Kim

Niet tot leven kon komen. Wat hadden we
Chantal graag bij ons zien opgroeien
En haar een plaats in ons midden gegeven.
Nu moeten we haar lichaampje te rusten leggen

Bij Moeder aarde. Haar onzichtbare leven is terug
Naar de hemel, het grote zijn,
Het eeuwige thuis van alle leven.
We geloven dat

Chantal Kim daar in vrede is.
Zonder dood, zonder droefheid en zonder pijn.

Gedicht nummer 2: Verdriet.

De zon schijnt er lacht iemand
Kinderen joelen ons huis voorbij
De tuin staat vol bloemen -een schilderij-
Ik kijk ernaar, hoor er niet bij

De dag bracht de nacht in huis
Regen van tranen alles van steen
De kamer vol mensen dicht om mij heen
Ik kijk ernaar en blijf alleen

Daarginds ligt ons roekeloos kind
Doodstil bleek poppetje slapend voorgoed
Mijn hard bonkt van boosheid waarom dit moet
Welk antwoord maakt de leegte goed?

Voordracht.

Dit voordrachtje is speciaal voor jou gemaakt,
En is uit het diepste van zijn hart voorgelezen op jouw crematie.

Lieve Chantal.

Bijna had jij geluk,
Was jij geboren in dit land van melk en honing
Had jij ouders gekregen die jou wilden vertroetelen en beschermen
Was jou komst in ons midden in de afgelopen maanden gegroeid,

En ook wij zaten op je te wachten.
Zeker nadat de datum van 19 maart verstreek,
Belde ik vaak naar Marjan en Rob en nog vaker naar mijn moeder
Ik zei ook tegen haar "Als je wat hoort van Marjan, dan laat je het weten hè"
En toen woensdagavond het grote nieuws.
Het was begonnen.
Rond elf uur kwam het vreselijke telefoontje. Het was niet goed

Waarom?

Ik kan het niet begrijpen!
Dit hebben ze toch niet verdiend.
Van alle kanten krijgen wij deze opmerkingen
En ik kan daar geen antwoord op geven.

De afgelopen dagen gingen voor ons voorbij in grauwe roes
Steeds maar denkend. Wat ging er mis?
Dan zie ik jou in de wieg liggen
Je vader en moeder om je heen
Maar de kruik is niet warm. Hij is koud
Het is ijs, met grote zorg om jou heen gelegd
Om je zolang als mogelijk is thuis te kunnen houden.
En nu zijn wij hier om afscheid van jou te nemen

Lieve Chantal,
De reis die je nu gaat maken kwam een heel leven te vroeg.
Bijna had jij geluk.

Je oom

Thuiskomst.

Toen wij allen thuis waren en jij Chantal je laatste reis ondernam, had kraamverzorgster voor koffie en broodjes gezorgd. We konden daar wel brood en koffie nuttigen, maar dit vonden wij, je ouders niet gepast. In besloten kring hebben we afscheid van jou genomen, dus dit ook in besloten kring thuis. Hier konden we nog napraten over hoe ze de dienst vonden en andere dingen. De bloemen en knuffels hebben we mee naar huis meegenomen. Er komt een foto op je kamer te hangen in een mooie lijst. Samen met de foto's die papa van de bloemen die je gekregen hebt maakt. Het wordt een collage met jou in het midden en de bloemen er omheen. De knuffels komen op een plankje erbij te staan en uiteraard de gips-afdrukken van je kleine handjes en voetjes. Van ons stond er een klein bloemstukje bij, met gele en blauwe roosjes en een blauw lint met de tekst: veel liefs van papa en mama. De andere bloemen waren van oma, je oom en tante, mama's werk en papa's werk. Onze gynaecoloog belde ook nog. Hij was zo geschrokken van het nieuws, tijdens de contrôles in het ziekenhuis kon hij niets ontdekken. Wat er misschien mis met je had kunnen zijn? Van binnen ben je helemaal onderzocht, stukjes orgaan worden opgestuurd voor onderzoek. Als alle uitslagen binnen zijn en intern overleg is geweest hoe dit nu kon gebeuren, krijgen we een afrondend gesprek met onze gynaecoloog in het ziekenhuis. Dan weten we misschien meer wat de oorzaak is geweest van je veel te vroege overlijden. Komt hier niets uit dan hopen dat we gauw groen licht krijgen om het gat dat jij in je korte leven bij ons hebt geslagen te kunnen opvullen met een broertje of zusje.

Hier het bloemstuk van dichtbij
met onze tekst op het lint.

Op de vrijdagmarkt kregen we van kaasboer "waar je moeder al jaren komt" een mooie bos bloemen en een kaart mee om het leed wat te verzachten. De zaterdag erop hebben we de eigenaar een kennisgevingskaartje gegeven. In de week van 18 april komen er mensen van de babyzaak, waar wij jouw meubeltjes en de rest hebben gekocht alles weer ophalen. Vandaag 8 april, hebben we je kleertjes, lakentjes, flesjes, spenen en andere dingen opgeruimd. We hebben dit allemaal in bakken en plastic zakken gedaan en bewaren het voor een broertje of zusje.

Afscheids woorden.

Lieve Chantal met je lieve gezicht, je mopsneusje, je leuke vingertjes en zwarte krulletjes,
We zullen je nooit vergeten met die uitdrukking op je intens tevreden gezichtje.
Dat wilde zeggen, het is goed zo.

Lieve Chantal, rust in vrede. In gedachten ben en blijf jij altijd bij ons.

Je ouders Rob en Marjan

Inmiddels heeft Chantal een zusje gekregen, genaamd Aranka-Iris. Ze is geboren op 20 juni 2001, ze is gezond en wij, jouw ouders zijn er erg blij mee. Maar jou "Chantal-Kim", vergeten doen we je niet, jouw naam stond zelfs op het geboorte kaartje van Aranka.