Chiara
* 3 mei 2000 - 4 mei 2000†
Mama Marijke en papa Hans
Voor mijn poppemie
Ik ben Marijke Van Hove en ben getrouwd met Hans Smet. We wonen in Melsele in België. In 1997 stapten we na een lange verkering in het huwelijksbootje. Na 2 jaar kregen we ons eerste bengeltje Quinten. Na 7 maand waren we weer in blijde verwachting. Maar wat schrokken we bij de eerste echo : we kregen er een tweeling bij. Hier moesten we toch even van bekomen. Maar toen we de eerste schok te boven waren (en dat was snel) waren we maar wat blij. Ze waren in Liefde verwekt, we gingen ze met veel liefde grootbrengen.
Na enkele weken zwangerschap moest ik rusten. Nu moet je weten dat ik helemaal geen rustig type ben en het daar behoorlijk lastig mee had. Ik was toch niet ziek. Om de 3 à 4 weken gingen we op controle bij de gynaecoloog. Mijn buikje groeide fel, de baby's stelden het goed en groeiden als kool. Alleen had ik geregeld harde buiken en kwam er een klein beetje ontsluiting. Ik rustte wel, maar niet voldoende.
Na 12 weken zwangerschap wisten we dat we er een zoon en dochter bij kregen. We kregen een twee-eiige tweeling. De zoektocht naar namen was begonnen. Voor zoonlief had Hans al snel een naam: Alessandro, naar Del Piero. Voor de dochter was het moeilijker... Na een korte ziekenhuisopname, eind april wisten we de naam: het zou Chiara worden (ik had die naam op tv gehoord en vond het wel mooi klinken.)
Op 2 mei wilde ik absoluut het doopsuiker klaar maken. Het kon beter maar klaar staan, al was het dan nog 3 maand te gaan. Ik was zo onrustig, al voelde ik me wel goed. Ik was 27 weken zwanger. We deden dus alle suiker in de zakjes, tot 's avonds laat. Hans was wel moe, maar ik wilde het klaar hebben.
Op 3 mei belde hans 's morgens op van zijn werk om me te vertellen hoe Alessandro juist gespeld wordt. Toen hij om 16.30 uur weer thuis was na zijn werk, gingen we nog snel de autostoelen even passen in de auto. Dan konden ze besteld worden in de babywinkel. Vanwege de verplichte rust ging ik overdag naar mijn ouders. Zij namen de zorg van Quinten, die toen 13 maand was, op zich en hielden een oogje in het zeil dat ik zeker niet te veel deed.
Die avond aten we spaghetti. Bompa nam nog foto's van Quinten omdat die er zo een knoeiboel van maakte. Alles verliep heel gewoon. Niks aan de hand. Even voor het nieuws van 19.00 uur ging ik naar toilet, Chiara haar voetje drukte zo op mijn blaas. Daar braken mijn vliezen. Paniek alom... Mijn vader stormde de trap op. Hans wist niet wat gebeurde en ik stond te gillen dat ik de baby's niet meer voelde.
We stoven met de auto, bompa aan het stuur en Hans en ik op de achterbank naar Sint-Niklaas. Mijn moeder belde al naar de Spoed dat ik er aan kwam. Mijn vader reed als gek, tegen 180 in de bebouwde kom, toeterend, flikkerend... Gelukkig maar, anders waren ze in de auto geboren... In het ziekenhuis ben ik bijna onmiddellijk naar OK gereden voor een spoedkeizersnede. Onze tweeling werd geboren...
Inmiddels was er een team uit Leuven gearriveerd om de kinderen te helpen. Alessandro (1100 gr) en Chiara (995 gr) werden zeer goed opgevangen. Ze werden meegenomen naar de neonatale eenheid in Leuven. Ik zag ze nog even toen ik bijkwam op recovery. Ze lagen samen in de couveuse. Hans, bompa, oma en opa gingen mee naar Leuven. Mitteke (mijn moeder) bleef bij mij. Ik pleegde enkele telefoontjes, onder andere naar Christophe, de peter van Chiara om te vertellen dat ze er al waren maar dat ze het relatief goed deden.
In de loop van de nacht belde Hans me meerdere keren op. Onze schatten waren stabiel. De eerste lange 24 uren waren belangrijk. We konden enkel afwachten en hopen. Daar zeiden ze ook dat de meisjes meestal sterker zijn dan de jongens. Hij liep van Chiara naar Alessandro en omgekeerd... want ze lagen niet samen.
Tegen half 4 in de morgen zijn ze naar huis gereden om even te slapen. Om 7 uur kreeg Hans telefoon dat het niet goed ging met ons poppemie. Hij is onmiddellijk met bompa, oma en opa naar Leuven gereden. Mitteke kwam weer naar mij.
Toen hij aankwam, hoorde hij van de professor dat Chiara interventriculaire bloedingen had gehad en dat ze teken gaf dat het leven hier te zwaar was. De longblaasjes knapten ook... Ze zou het niet redden. Ik werd naar Leuven overgebracht, maar besefte niet dat ik ging om afscheid te nemen. Ik wilde dat helemaal niet geloven, niet mijn kleine meid. Toen ik om 11.00 uur aan kwam had Hans al geregeld dat we onze lieverds lieten dopen, in de couveuse. Ze kreeg dan haar volledige naam: Chiara Ann Jürgen Christophe.
Chiara
Onze kleine poppemie is zo volmaakt, zo klein. Na de doop hebben de dokters de beademing stopgezet en haar in mijn armen gelegd. Ze is dan naar de overkant gegaan omringd door mama en papa, bompa en Mitteke, oma en opa. Ze hoorde dat we van haar houden...
De priester vertelde ons toen wat haar naam eigenlijk betekent: schitterende ster...
Nadat ze net was overleden hebben we Alessandro laten dopen om hem te sterken in zijn gevecht. Hij spartelde er doorheen en is een knappe jongen geworden...
We hebben zo een verdriet om haar gemis. In haar witte kistje ligt een muziekpopje en een konijntje. Het popje hebben we dubbel. Iedere avond laten we voor het slapen gaan het muziekje spelen voor haar.
Christophe koos de muziek voor haar begrafenis. Tante Lieve schreef een tekst. Bompa maakte de kaartjes. Ik schreef haar een brief, Hans las hem voor. Op 12 mei namen we in heel intieme kring afscheid. En zoals tante Lieve zei: tot weerziens...
Regelmatig gaan we naar haar grafje en zetten we nieuwe bloemen. Iedere minuut zit Chiara in ons hoofd. Ze groeit verder met haar broer... Op haar grafje staat:
met ieder straaltje zon
met elk vlokje sneeuw
kom ik even langs
Grafsteentje Chiara
Gedicht voor ons poppemie
Jouw handjes hebben nooit gespeeld
je voetjes hebben nooit gelopen.
Je hebt je ook nog nooit verveeld
nooit op de toekomst hoeven hopen.
Je stemmetje heeft nooit geklonken
Zelfs je hartje heeft maar even hoeven bonken.
Je oogjes keken ons nooit aan
want...
Je bent van ons heengegaan.
Chiara, schitterende ster... we houden zo van je
Mama Marijke & Papa Hans
Quinten en Alessandro, de broers
en Talitha, de zus
Chiara heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje Lees de berichtjes
