Chris

* 25 juni 2000 - 25 juli 2000 †

Marco, Ellen, Robin(5) en Bas(3)

Voor ons mooie mannetje

In oktober 1999 kwamen we erachter dat ik zwanger was van ons derde kindje. We waren daar erg blij mee want we wilden graag een gezin met drie kinderen. De zwangerschap verliep zonder problemen. Het was een bijzondere tijd omdat dit ons laatste kindje zou worden. Aan het eind van de zwangerschap zagen we op een echo dat de baby een jongetje was. Dit vonden we erg leuk, dan hadden we drie kereltjes. Op zondag 25 juni om ongeveer 17.00 uur begonnen de weeën. Deze zetten snel door en om 20.30 uur zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Om 23.07 uur is Chris geboren. Een mooi mannetje van bijna 7 pond. De volgende dag mochten we allebei weer naar huis.

Ons mooie mannetje

Chris was een rustige baby die veel sliep. Alles leek goed te gaan totdat ik Chris op 11 juli tussen de middag levenloos in bed vond. Ik heb snel 112 gebeld voor een ambulance. De verpleegkundigen hebben Chris beademd en gelukkig kwam hij heel langzaam weer bij. Hij is toen meteen opgenomen in het plaatselijke ziekenhuis en 's avonds overgebracht naar een academisch ziekenhuis in de buurt. Daar zijn alle mogelijke onderzoeken met hem gedaan maar er werd niets gevonden. Chris bleek een kerngezonde baby. Het enige wat eruit kwam was dat hij een reflux had waardoor de voeding uit de maag makkelijk terugstroomt in de slokdarm. Veel baby's hebben hier last van. Waarschijnlijk heeft Chris zich in bed verslikt in teruggestroomde voeding en heeft hij het hierdoor erg benauwd gekregen. Chris kreeg medicijnen tegen de reflux. Hier reageerde hij goed op en na 11 dagen mocht Chris naar huis. Wij waren wel erg angstig want zoiets wil je niet nog een keer meemaken.

De dagen daarna werd Chris erg onrustig, huilde meer. We dachten dat dit door de ziekenhuisopname kwam. Er was zoveel met hem gebeurd en gedaan. Waar wij onbewust toch bang voor waren, is helaas toch gebeurd. Dinsdagochtend 25 juli vond ik Chris opnieuw levenloos in bed. Ik had snel door dat we deze keer te laat waren. Chris was spierwit en voelde al stijf aan. We hebben wel meteen 112 gebeld maar de ambulance-verpleegkundigen konden niks meer doen. Chris is waarschijnlijk om 5 uur 's nachts overleden. We hebben geen sectie laten doen maar de artsen houden het op wiegedood. Hij is zo grondig onderzocht in het ziekenhuis en daar is niets gevonden waar hij aan zou kunnen zijn overleden.

We hebben Chris tot de begrafenis thuis gehad op zijn eigen kamertje. Zo konden we allemaal op onze eigen manier afscheid van hem nemen. De jongens gingen vaak even bij hem kijken. Bas pakte dan altijd even zijn handje vast en bleef rustig naar hem kijken. Robin heeft Chris voor de begrafenis nog op schoot gehad, daar vroeg hij om, hij zei: "Straks kan het niet meer". Hij besefte heel goed wat er allemaal gebeurde.
Zelf haalde ik Chris ook geregeld uit zijn kistje om hem te knuffelen, ik heb voor de begrafenis nog gekeken of zijn luier wel schoon was.

Het is net of hij slaapt

Chris ligt begraven op een begraafplaats vlakbij ons huis. Daar ligt hij naast andere baby's. Hij heeft een tuintje voor zijn grafsteen waar we geregeld nieuwe plantjes en knuffels neerzetten. We gaan elke dag naar hem toe. Dan doe ik twee lantaarntjes aan en hou het tuintje netjes. Dat is het laatste wat we voor hem kunnen doen.

Zijn grafje

We missen hem nog elke dag en ook Robin en Bas praten nog vaak over Chris. Hij heeft voor altijd een speciaal plekje in ons hart. Op zijn grafsteen staat: ‘Hier rust ons mooie mannetje’, en dat zal hij voor ons altijd blijven: ONS MOOIE MANNETJE.

Wanneer ik jou het meeste mis
als men dat vragen zou
Zeg ik: wanneer ik wakker word
maar ook 's middags mis ik jou
en 's avonds als ik slapen ga
veel meer dan ik had verwacht
mis ik je tot het ochtend wordt
ik mis je dag en nacht.

Chris heeft een gastenboek bij Lieve Engeltjes.
Schrijf een berichtje     Lees de berichtjes